YANLIŞ ROL SERİSİ *ADI AŞK OLSUN*(DÜZENLENİYOR)

UZLAŞMA?

1 YIL ÖNCE

başım feci derecede ağrıyordu.lavoboya girdim ve yüzümü yıkadım okulda sürekli asyayı görmek yada onların tayfasından birini görmek çok can sıkıcıydı.onların tayfası diyorum çünkü artık benim yerimde asya var ve onlar artık benim arkadaşlarım değil.birşeyler yapmam gerekiyordu.böyle elim kolum bağlı kalamıyordum.telefonumu çıkarıp ılgaza mesaj attım;

"asyayı lavoboya çağırdığımı söyle."

"peki."

aynada kendime baktım.soluk tenime,şişmiş gözlerime bu ben değildim.ben bu kadar perişan olamazdım.elimi lavabonun kenarlarına dayadım ve gözlerimi yumdum.hayatım hiçbirzaman istediğim gibi olmayacaktı herşey yörüngesinden çıkmış bir göktaşı gibi üzerime yağıyordu.kaçıcak bir yerim yada kimsem yoktu ve bu onlara olan öfkemi hergün biraz daha çoğaltmaya yetiyordu.kötü olmayı ben seçmedim kötülük benimle bütünleşmiş bir parçaydı sadece.kapı gürültülü bir şekilde açıldı kızlar gülüşerek içeri girerken beni görü hemen sustular ve geri çıktılar.insanları bu kadar korkutuyormuydum?

"ece asya gelmedi.çok istiyorsa kendi gelsin dedi."

"demek öyle."

son kez aynadaki sülietime baktım bir yerlerde hala iyiliğin kırıntısı varmı diye düşündüm.sonra gülümsedim ben iyi olmak için fazla bencildim...

1 YIL SONRA

sessizce eve girdim ve etrafa bakındım annem babam ve uluç buradaydı.beni görünce koşup sarıldılar.kendimi geri çekip annemin şaşkın ve ağlamaklı yüzüne baktım.

"ece sana birşey yaptılarmı?neredeydin kızım?"

uluç oturduğu koltuktan kalkıp "nerde olduğunu tahmin edebiliyorum"bakışı attı.bende ona dil çıkarıp anneme döndüm.

"hava almak istedim anne."

"bizi ne kadar endişelendirdiğinin farkındamısın!"

babamın sert ifadesine umursamazca bakıp göz devirdim.şuan için erene okadar öfkeliydimki onlara benim için endişeleniyorlar numarası yaptıkları için kızamıyordum.bu yapmacık meraklı aile tavrını şimdilik es geçmeliydim çünkü erene olan sinirim kat be kat fazlaydı.

"sadece dinlenmek istiyorum."

"bende gidiyim artık."

"kızım uluçu uğurla."

başka emrin!

"peki."

nezaman içimden geçenleri dışa vurmak istesem iç sesim kapa çeneni sürtük diyerek beni susturuyordu.uluçun peşinden dışarı çıktım onun mükemmel Lamborghini'sinin önünde durup birbirimize baktık.

"yaptığın şey konusunda yorum yapmıyorum fakat artık hal ve hareketlerine özen göstermek konusunda seni son uyarışım ece.seni bilmem ama artık etrafımızdaki gözler bizim evleniceğimizi biliyor."