VATAN UĞRUNA [ARA VERİLDİ]

5.BÖLÜM

Sen nesin be, ağız sulandıran cinsten bir taş!

🌪

Önümde duran testin kapağını kapattım ve sırtımı oturduğum sandalyeye yaslayarak derin bir nefes verdim. TUS'a olan çalışmalarıma başlamıştım bu iki haftadır . Şimdi de dinlenmek için yukarı çıkmış, test çözüyordum.

Masanın üzerinde olan cam şişede, kendime aldığım gazlı içecek vardı. Onu elime alıp iki yudum almıştım ki çalışanların olduğu odalarda ve koridorlarda olan, tavanda sabitli diafondan ses geldi.

"Mavi kod, tekrar ediyorum mavi kod. Doktor Yağmur Yaman hemen acile bekleniyorsunuz."

Ve bu cümle bir kez daha tekrarlandı.

Kulaklarıma tekrar tekrar ulaşan kelimeler ile elimde ki cam şişeyi acele ile masaya attım, ya da fırlattım. Bilmiyordum, ona dikkat etmedim o an.

Mavi kod demek, acil tıbbi müdaheleye ihtiyaç duyan bir hasta gelmiştir demekti.

Ölmek ile, yaşamak arasında saniyeleri sayıyor demekti...

İyi de bu hastaya benim bakmam ne kadar doğruydu?

Hızla odadan çıkarken koşarak asansörün yanına gittim. Ben koşarken etrafta olan insanlar bana bakıyordu ve aralarında konuşuyorlardı. Boynumda asılı, düşmek üzere olan steteskobumu elime alıp koşmaya devam ettim.

Asansörün önüne geldiğimde beşinci katta ve servis dışı olduğu gördüm.

Oflayarak, "Hay ben senin! İhtiyaç olduğunda, yerinde olmazsın zaten!" diye bağırdım ve merdivenlere yöneldim.

Üçüncü kattan, nasıl acil katına indiğimi hatırlamıyordum. Nefes nefese acile ulaştığım da, etrafta oldukça çok insan topluluğu vardı, ve hepsi de sadece bir noktada durmuşlardı. Ortamda olan onca insanların aksine, sadece kulakları çınlatan bir bayanın cığlıkları duyuluyordu.

"Abi!"

Daha fazla olfuğum yerde durmadım ve "Pardon!" diyerek önümde olan insan bariyerinden kurtuldum, sonuca ulaştığımda yerde uzanan bir bedenin olduğunu, onun etrafında da Burak doktorun ve Metehanın olduğunu gördüm.

Ben de hemen onların yanın gittim ve yere çömeldim. Yerde yatan adamı incelediğimde vücudunda herhangi bir kanamanın ya da istifranın olmadığını gördüm. Muhtemelen kalp krizi vakasıydı, başka bir hastalığın göstergesi yoktu çünkü.