VATAN UĞRUNA [ARA VERİLDİ]

10.BÖLÜM

Bomba gibi bir şey geliyor. Kemerleri takalım aşklar...

Yazarken yerimde duramadım. Beğendiğim bir bölüm oldu.

🌪

Dudaklarımda ki gülümseme ile birbirine sarılan annem ve babama gözlerimi kırpmadan bakıyordum.
Yanımda duran ve aynı şekilde annem ile babamı izleyen Zehranın koluna girdim. Hepimiz beraber  hava alanının gelmiş, şimdi de uçağa binecek olan babamı yolcu ediyorduk. Annem ve babam sonunda birbirlerinden ayrıldıktan sonra babam bana döndü.

Kollarını açarak beni kendine çekti ve hızla ona sarılmak için tutuşan kollarımı beline sardım. Boynuma kondurduğu öpücük ile huylanarak kafamı arkaya doğru attım.

"Yaa, baba."

"Sus bakayım. Seni bir güzel öpeyim çiçeğim," bir süre sustu ve sonra devam etti, "Seni özleyeceğim ben ama ya."

Kollarımı bedenine daha çok sardım,"Bende seni özleyeceğim."

Uçağının kalkacağına dair anons hava alanında ki diyafondan yankılanınca son kez omzuma dudakları bastırdı, kafasını kaldırarak yanaklarımı avuçlarının içine aldı,"Annen sana emanet bebeğim."dedi.

Annem ona itiraz ederek, "Üstüme iyilik sağlık, kendi doğurduğuma beni emanet ediyor. Adama bak."

Bu lafı yanımızdan geçen ve onu duyan insanları bile güldürmüştü.

Babam ona bir şey demedi ve Zehraya da sarıldı. Daha sonra elinde ki küçük valizi ile yürümeye başladı. Sürgülü cam kapının önüne gelince arkasını dönerek bize el salladı bizde ona karşılık verdik hemen. Gözden kaybolunca annem burnunu çekti. Gözleri dolmuştu hemen, yaşayan balık burcunun.

Kolumu beline sararak onu kendime çektim. Ve arabaya doğru yürüdük.

Zehra ile annem arkaya geçip oturdular. Bende şoför koltuğuna geçerek arabayı çalıştırdım. Onlara dönerek, "Bir yemeğe hayır demezsiniz bence hanımlar?"

İkisi de kafasını sallayınca buraya geldiğimden beri vakit buldukça gittiğim ve yemeklerinin mükemmel ötesi olduğu bir restoranta götürdüm onları. Onlarda yemeklerin tadı hakkında benimle aynı fikirdeydiler yedikten sonra.

🌪

Sonraki gün erkenden kalkıp hastaneye gittim. Bugün Zehra izinliydi. Ben ise bugün yirmi dört saat nöbetteydim.  Haftaya bugünlerde TUS sınavımız vardı ve bu aralar hep ona çalışıyorduk. Okuldayken zaten sıkı bir eğitimdeydik bu konuda. Buraya geldiğimizden beri de vakit buldukça çalışıyorduk.

Kendisi dünyanın en zor ikinci sınavı oluyordu. Ve ben birinci denememi mezun olduktan hemen sonra tatmıştım. Ancak kazandığım puan istediğim bölümü karşılamıyordu. Savcı bir babası, cinayet şubede olan bir abisi, ablası bir yerde olmasada derslerde zeki olan bir kız düşünün.

İstediğim bölüm üst leveldi tabiki de. Beyin Cerrahi bölümü.

Bu seferki denememde umarım kazanırdım. İlkinde olmadığı için çok üzülmüştüm ama zaten kazanmam bir mucize olurdu. Çünkü en yüksek bölümü istiyordum.