Gizemli çocuk

26∞

İnsaların dış  görünüşüne aldanmamak gerekir,bazı insanlar kendi benliklerini içlerinde saklarlar.

...................

 Korkuyorum,tam bu sefer yanılmadığımı düşündüğüm zaman yanılmaktan korkuyorum.Kırılmaktan korkuyorum belki tekrardan,belki boğucu yıkımın beni esir almasından korkuyorum.Bilmiyorum hiçbir şeyin hiç bu kadar güzel  olup da aniden bir  duygu selinin beni oradan oraya sürüklemesinden korkuyorum.Tekrar kırılmaktan hayal kırıklığına uğramaktan korkuyorum.

Mutluluk bazen iki adım önünde olabilir,sadece gözlerini aç ve etrafına bak.Seni mutlu edecek insan belki karşındadır.

Cenker yol  boyunca  kaşlarını çatarak  arabayı sürüyordu neyi düşünüyordu bilmiyorum ama kafasına taktığı çok belliydi.Bende kafamı cama  saçımı bozmayacak bir şekilde yaslayıp düşünceler arasında kayboldum.Bingöl ailesi gerçek ailem değil pekala bunu en dibine kadar çok iyi anladım.Ailemi bulmak isteyip istememe konusu öyle beynimi kemiriyordu ki  onları bulmam doğru mu olur yanlış mı olur karar veremiyordum.Kafamı yasladığım camdan kaldırıp Cenkere baktım.''Cenker'' Bir hımm sesi ile bana yanıt veren sevgilim çok kibardı!

''Ailemi bulmam ne kadar doğru olur?''

Sorumun verdiği şaşkınlıkla tek kaşını bana kaldırıp  doğru cümleyi süzgeçle seçmeye çalışıyordu ya da ben öyle düşünmek istiyordum.''Bu senin onları bulmak istemene bağlı,doğru veya yanlış olması önemli değil onları gerçekten görmek istiyormusun? önce bu soruyu sor kendine.''

Onları görmek istiyormuydum gerçekten,beni bırakan bir aileyi,beni istemeyen bir aileyi.Gerçekten görmek istiyormuydum!Yanıtı gayet açık bir şekilde sundu beynim görmek istiyordum.Onlara neden beni bıraktıklarının hesabını sormak istiyordum!Her  ne kadar kötü bir şekilde büyümüş olmasam da onlara beni neden anne baba şevkatinden mahrum bıraktıklarını sormak istiyordum.

''Beni neden bıraktıkları öğrenmek istiyorum.''

Işıklara geldiğimizde kafasını kısa bir süre çevirip eliyle çenemi tutarak ona bakmamı sağladı.Baş parmağı yanağımı okşarken beni sevdiği için ona teşekkür etmek istedim.Beni ailem bile istemeyip başkalarına bırakırken Cenker beni sevmiş ve bana kol kanat gelmişti.Güvenli limanım olmuş ve bana hiç tatmadığım baba şevkatini tattırmıştı.O benim  aşkımdı ve babamın yerini doldurabilen tek kişiydi.

''Peki ya özlemin onları özledin mi?''

''Hiç görmediğim birini nasıl özleyebilirim ki!''

''Öyle deme her ne kadar onları görmemiş tanımamış olsanda onlar senin öz  be öz ailenler!''

''Eğer ailem olasalardı beni bir başkasına bırakmazlardı.''

Sesimin yüksek çıkmasından dolayı utanıp kafamı tekrar cama çevirdim.Hiç yoktan yere Bana yardım etmeye çalışan birine çıkışmam hataydı.Beni bırakan Cenker değildi,beni bırakmayacak tek kişi oydu zaten.

''Özür dilerim hıncımı senden çıkarmamalıydım''

Anlayışla kafasını sallayıp arabayı  ışıkların her bir tarafından yayılan parti alanının orası olduğunu neon renklerle sormadan bulabilinecek  yerin yanına bıraktı.

Arabadan inip ağaçların hoş bir görünüme bürünmesini sağlayan beyaz ledler ile aydınlatarak girişin sonuna kadar uygulanmış ışık şölenine memnuniyetle baktım.Ledlerin arka tarafta daha yoğun olduğu bu yer oldukça havalı duruyordu.Kapıyı çaldığımızda yüksek mizik sesi pek fazla yoktu şuanlık sadece görünümü muhteşem olan ağaçlar eşlik etmişti.
Kapı açdığında karşımıza 1.60 boylarında  toz pembe mini bir elbise giymiş sarı saçlı kendine güvenen gülümsemesi ile karşımızda duruyordu.Önce Cenkere gülümseyip-ki bu sevgiline sarkıyorum-gülüşü değildi tamamen dost canlısı bir  gülümsemeydi. ,hoşgeldin diyerek tokalaştı.Kafasını bana çevirip  hoş bir gülümsemeyle isimlerimizi tanıttı.kendisi kadar güzel olan bir ismide vardı Deryanın gülerek Cenkere bakıp "demek sen o'sun ha" dedi.Gözlerinde munzur gülüşüne uyumlu bir ışıltı vardı.Her erkeği etkileyebilecek bir gülüşe sahipti Derya ya da Deryalara daldırmaya yeterdi.