Gizemli çocuk

Önemli yazı!

Öncelikle merhaba,bu yeni bir bölüm değil,geçen gün yazdığım düşüncelerimi yazıya döktüm ve sizinle paylaşmak istiyorum.Umarım beğenirsiniz.

Fotoğrafı da benim yaptığımı belirtmek isterim..

--------------------------------------

Ben hiçbir zaman başkaları tarafından sevilen insan olmadım.Ben hep seven taraf oldum.Umutsuz aşık olma yolunda tam gaz ilerlediğimi söylesek çok daha doğru olur.Her yıkıldığım da ben neresinde hata yaptım da beni sevmedi diye düşündüm,çünkü karşımda ki kişinin beni sevmemesinin illaki bir nedeni vardır.Herkesle eğlenir gibi görünmek canımı o kadar çok yakıyor ki insanların önünde hıçkırarak ağlamak istiyorum ama sadece susuyorum.Çünkü ben güçsüzlüğümün başkası tarafından görülmesini istemem.Çünkü onların gözünde ben umursamaz şımarık kızımdır.Sevgimi söylemek istediğim her bir insan beni daha fazla yoruyor,canımı daha çok yakıyor.Mutsuz olmam sanki birilerinin umrundaymış gibi önce nasıl olduğumu soruyorlar,daha sonra kötüyüm dediğimde,neden kötüsün diyorlar.Neden hiçkimse nasıl olduğumu boşverip sarılmayı ve ya güven vermeyi denemiyor.Neden herkes yapmacık davranarak beni kendinden soğutuyor.Elbette beni de seven insanlar oldu fakat insanın sevdiği,kalbine koyduğu adamın onu sevmemesi diğerlerinin sevmemesinden daha ağır geliyor.Sevgi herkesin birbirine karşılıklı verebileceği zararsız küçücük bir şey.Sadece değer vermek.Onu sevdiğimi söylemek o kadar çok isterdim ki artık bedenim ona olan sevgimi söyleyemediğim için acı çekmeye başladı.Ben ona olan sevgimi her zaman söylemek isterken beni sevmeyeceği düşüncesi bir fare gibi beynimi kemiriyor.Bazen düşüncelerimin tam tersi dökülüyor dudaklarımdan,çünkü doğruyu söylediğimde ortaya çıkacak hayal kırıklığı korkutuyor.Bir kelimenin bile aramızdaki büyüyü bozmasından korkarım.Bazen boğazımdaki oluşan yumruya engel olamıyorum.Sana karşı söylemek istediğim bütün kelimeler o yumruyu oluşturuyor.

Canımı en çok ne yakıyor biliyormusun? Sana benim hayatımın mucizesi olduğunu söyleyememek.