Always and Forever (Allyse Sequel)

KABANATA 26 - These Three Words

"Hmm, mukhang pagod ka na, anak. Biglang nawalan ka ng gana diyan." with that censorious gaze, my mama asked me intently. Mabilis akong ngumiti.

"Anak, may problema ba? May sakit ka?" tanong niya habang dinampi-dampi ang palad niya sa noo ko.

"No, I'm fine, ma." mahina kong itinawa at hinawakan ang kamay niyang humahaplos sa akin.

"Maybe, I should take some rest." ngumiti ako at niyakap siya.

"Okay. Lumabas ka nalang kung gusto mong kumain at ipagluluto kita ng ulam." ani mama. Tumango ako para pumunta ng kuwarto.

Nakita ko si papa na nakaupo sa salas na okupado sa mga ibang gamit na idinating ko. Ngumiti ako nang umangat ang tingin niya sa akin. Ngumiti siya pabalik bago ako tuluyang pumasok sa kuwarto ko.

Pagkasara ko ng pinto ay nilock ko iyon; huminga agad ako nang malalim at tinanggal ang aking mga damit. Naiinitan ako kasabay pa ng pagkalabog ng dibdib ko sa pagkakakita sa taong iyon.

Come on, Allyse! This will only get worse! First day, Allyse! Your very first day, nakita mo siya. What's more now that he already knows you're here. Natigil ako dahil sa iniisip ko.

Sarkastiko akong tumawa at ngumiwi. Assuming, Allyse is assuming. He won't make any effort to see you because he's getting married! And duh, Allyse, you and Shane will going to have the real forever than that bonehead.

Naka-undies lang akong nahiga at tinakpan ang katawan ko ng manipis na kumot para hindi naman ako masyadong maiinitan.

Kinuha ko ang phone ko at nagbrowse sa Facebook. Nothing new; boring posts; boring pictures. Ibinaba ko ang phone ko.

Kumusta na kaya si Shane? Hindi ko man lang siya nacontact. Alam ko madaling araw na doon.

Umilaw ang phone ko. At talagang mapupundi na ang pasensya ko.

Allister Don Collado requested a friend request to you.

Ilang ulit ko nang dinedelete. Puwedeng iblock pero... I think it's inhuman to do it. So, I denied the request... again.

Ipinikit ko ang mga mata ko para mag-alaala sa mga panahong hindi ko pa nakikita ang mga tunay kong magulang.

They used to forbid me to go to the beach afraid of finding my real family. Mama never agreed with me but the ocean breeze was always so inviting. And there I meet  Xavier.

Natawa ako nang maalala ang first encounter namin. It wasn't good but it turned out to.

Kumirot ang puso ko nang maalala ang kapatid ko. He's still in New York until now. I miss that guy. Huminga ako nang malalim para mapakawalan ang kirot na iyon. He didn't know about me going back here.

Ngumiti ako at tumayo. Nagbihis ako ng sleeveless shirt at minishorts. Hinalungkat ko ang jacket ko sa aking cabinet at isinuot iyon bago lumabas ng kuwarto.

"Ma." ngumiti ako nang makita ang mag-asawa sa kusina na nagtutulungang magluto ng ulam. Lumingon silang dalawa.

"I said, ma. Not pa." panloko ko kay papa. Fake siyang ngumiti at pinalaki ang butas ng ilong tapos itinuloy ang hinihiwang gulay. Tumawa si mama bago bumaling sa akin.

"Can I go to the beach?" maliit ang boses kong nagtanong.

Nagkatinginan ang mag-asawa.

"There's no reason to not let you, anak." ani mama. Lumawak ang ngiti ko at bumulong ng 'yes'.

"Thanks, ma!" sabi ko bago tumakbo sa salas para makalabas na.

"Mag-ingat lang, okay!?" pahabol ni papa.