Luna

43

Zedon's POV

Tahimik naming sinusubaybayan ng tingin ang kaibigan naming si L. Bad mood yata. Hindi naman naming matanong walang gustong magtanong kasi baka siya yung pagbugtungan ng pagka bad mood. Iwan kaninang umaga maganda yang mood niya. Iwan na lang kung bakit biglang nag iba ang mood nito.

" Hindi yata pumasok ang dalawang bata na iyon. May nakakaalam ba kung bakit di nagawang pumasok ni Ms. Castaneda at Mr. Lenora. 

Huli na ng klase namin for today. Anong nangyari? Wala naman . Bored ang buong araw namin walang ka thrill thrill. 

" Ano kayang nangyari sa dalawang iyon." rinig namin na tanong prof. Wala naman kumibo. wala naman kasi nakakaalam. Ngayon ko lang din na pansin na hindi sila puamsok. 

Teka bakit ko naman alalahanin ang dalawang iyon lalo na yung Luneth.

" Dismissed"saad ng teacher bago kami iwan.

Nakita namin si L. Na walang kibong tumayo sa upuan at umalis. Kanya kanya naman iwas ang lahat. Ramdam na ramdam ang bad mood awra nito. Hindi ko sila masisisi. Nagakatinginan lang kaming magkakaibigan na naiwan. Halatang iisa lang na sa isip namin.

Anong nangyari sa kanya?

No choice. Tahimik kaming sumusunod sa kanya. Alam kung may bumagabagabag sa L na kilala namin.

Hinayaan na lang namin hanggang nagsi uwian na lang din. Di din maganda na gumala ng wala sa mood si L.

The Next Day.....

As usual tambay kami sa HQ except sa leader namin. Umalis yun kanina mag-isa. Minsan na papansin ko---No alam kung hindi lang ako ang nakapansin  sa ganoong kilos ni L. 

Siguro napapansin din ng iba di lang nila ma open kay L. Hindi naman kasi gawain ni L dati ang umalis tapos mag-isa pa. Kahit san yan pumunta kasabay kami nito. pero itong mga buwan mas gugustuhin nitong mag-isa. Dati din mas trip nitoang tumambay sa HQ dahil walang istorbo pero ngayon iba na.

Hindi namin alam kung ano ang ginagawa ni L. Ayaw namin siyang pakialaman. Kilala na namin yang si L. Kapag may gumugulo sa isip ni L. Handa naman niyang sinasabi kaya nga di namin pinapangunahan.

Ano kaya ang gumugulo kay L?

Biglang nagflashback sa akin ang mukha ng kapatid ni L. Nalulungkot ako at hanggang ngayon wala pa ding balita sa kapatid nito. Kahit di kami parating nagkikita ni Amer naging malapit ito sa amin. Hindi man siya typical na babae. Mas gusto nitong mag-isa. At tahimik lamang. Pero di yun naging sagabal sa amin na mapalapit siya sa amin. 

 Ilang beses na kaming gumawa ng operasyon para hanapin to. Tuwing sabado at linggo nilalakad namin at nagbabasakali saa mga lugar na makikitaan namin ng clue.

Naawa ako kay L. Kahit na ganyan yan alam namin kung gaano kahalaga sa kanya ang mga mahal sa buhay. He just blamed his self because of the incident. Eh hindi naman nito gugustuhin na may mangyari sa kapatid. Every time na my time siya nagsasagawa ito ng operasyon para hanapin ang kapatid. Merong time naa sumasama kami saa kanya pero mostly solong lakad lang talaga. Iyon ang ikinabahala namin kay L. Baka kung anong mang yari tapos pinapagod nito ang sarili. Waalang pahinga hinga. Hindi naman sa ayaw namin ang paghahanap nito s kapatid ng inalala lang namin ang mapagod at magkasakit siya. Alam namin magagalit si Arem kung hahayaan lang namin si L.