"Yağmur Daha Nereye Kadar Koşacaksın? "
"Yolun Sonu Neredeyse Oraya Kadar."
"Saçmalıyorsun. "
" Sana Göre. "
Çok Yorulmuştum. Bacaklarım Adım Atamayacak Kadar Ağrıyordu. Pes Etmiştim.
"Yağmur Okula Dönmeliyiz. "
"Benim Dinlenmem Lazım. "
"Peki Görüşürüz. "
"Bay. "
Eve Gittim. Midem Bulanıyordu. Karnım Ağrıyordu. Aldırmadm Ve Uyudum. Kalktığımda Çok Kötüydüm. Çığlık Atmadan Duramadım. Öyle Bir Çığlık Attım ki Bir An Ben Bile Korkmuştum. Deprem Oluyor Sanmıştım. Kapı Açıldı:
"Ne Oluyor? "
"Ufak Bir Karın Ağrısı."
"İyimisin? "
"Gibi. "
"İhtiyacın Olursa Odamdayım. "
" Tamam Teyze . "
Sanırım Zehirlenmiştim. Bugün Okuldan Eve Dönerken Bişeyler Atıştırmıştım. Tadını Beğenmediğimden Yememiştim. Bozuk Olabilirdi. Her Neyse.
"TEYZEEE!! "
Koşar Adımlarla Gelen Teyzem:
"Ne Oldu? "
"Midemi Yıkatmam Gerek."
Teyzem Herşeyi Anlamıştı. Yarım Saat Sonra Kendimi Hastanede Midemi Yıkatırken Buldum.
Eve Döndüğümde Derene Mesaj Attım.
Kime: Deren.
Mesaj: Yarın Okula Gelmeyeceğim. Midemi Yıkattım . Yarın Buluşabilirmiyiz? İyi Geceler.
Mesajı Attıktan Tam 10 Dakika Sonra Geri Mesaj Geldi.
Kimden: Herşeyim.
Mesaj: Geçmiş Olsun. Yarın Size Uğrarım. İyi Geceler.
Mesajı Okuduktan Sonra Uyumaya Çalıştım. Fakat Uyuyamadım. Aklıma Sürekli Sınıftakilerin Dalga Geçmeleri Aklıma Geliyordu. Sonra Bu Kadar Boş Kişilerle Kafayı Neden Bozduğumu Düşündüm. Sonra Bu Konuyu Kapattım. Aklıma Emre Salağı Geldi. Bu Çocuğu Gözüm Hiç Tutmamıştı. Benimle Derdi Neydi? Önce Alnımı Şişirmişti. Sonrada.... Gözüm Saate Takıldı. 04.00 Önemli Değildi. Yarın Okula Gitmiyordum.
Sabah Olunca Temiz Hava Almaya Çıktım. Evden Biraz Uzaktım. Buralara Daha Önce Hiç Gelmemiştim. Kaybolabilirdim. Telefonda Çekmiyordu. Ensemde Bir El Hissettim.
"BIRAK BENİ!!!!"
Kolonyağlı Peçeteyi Burnuma Koklatttı. Uyandığımda Heryer Kapkaranlıktı. Gözümü Bağlamışlardı."Yarım Edin. " Diyecekken Ağzımında Bağlı Olduğunu Anladım. Heryerimi Bağlamıştı Bu Herif! Birden Bire Ağzımı Açtı.
"Uyandın Demek."
"Nereden Anladın? "
"Beni Tanımadın Galiba. "
"Gözümü Açsan Tanıyabilirim. "
"Ah, Doğru. "
Gözümü Açtı. İnanamıyordum. Bu.... Hayır Olamaz.
"Neden Kaçırdın Beni? "
"Bu Seni İlgilendirmez Küçük Hanım. "
"Çöz Beni. Ne Olur? "
"Otur Oturduğun Yerde! "
Derenden:
Okul Çıkışı Yağmurların Evine Gittiğimde Teyzesi:
"Yağmur Hava Almaya Çıktı. "
"Ne Zaman? "
Titrek Bir Sesle:
"2 Saat Önce. "
"Peki Şimdi Nerede ?"
"Dönmedi. "
Başımdan Kaynar Sular İniyordu. Gözümdeki Yaşlar Almış Başını Gidiyordu. Yağmur Sıradan Biri değildi. O Benim İçin Ailemden Sonra En Değerli Kişiydi.
"Onu Nerede Bulabiliriz? "
"Şu Tarafa Gitti. " Dedi Ağlayarak Teyzesi.
İşaret Ettiği Yere Doğru Adımlarımızı Atıyorduk. Gözüme Birşey Takıldı. Bu Yağmurun Kulaklığıydı. Salya Sümük Ağlıyordum. Yağmur Kaçırılmıştı. Teyzesi Kendini Yerlere Atıyordu:
"YAVRUUM YAVRUUM!!!"
Onun Böyle Acıklı Sözleri Boğazımı Düğümledi. Yağmurun Telefonunu Aradım.
"Alo? " Dedi Bir Çocuk Kalın Ergen Sesiyle.
"YAĞMURU BİZE VER SENİ ADİ PİSLİK! "
"Hoop Yavaş Ol. "
"SANA YAĞMURU VER DEDİM GERİZEKALI!! "
O Kadar Bağırmıştım Ki Herkes Cama Balkona Çıkmış. Şaşkınca Bana Bakıyordu. Aldırmadan Devam Ettim.
"CEVAP VER !"
Cevap Gelmeyince Ekrana Baktım Kapatmıştı. Bidaha Aradım Ama Telefonu Kapatmıştı. Artık Ulaşamıyorduk.
"ALLAH KAHRETSİN! "
Küfür Edecektim Ama Teyzesi Burda Olduğundan Etmedim. Sesi Kalındı Ergendi. Bizimle Yaşıttı. O Anda Kim Olduğunu Anladım. Hayır Sen Böyle Bişey Yapmazsın. Sen Uslu Bir Çocuksun. Sen Sessiz Çocuksun...
Arkadaşlar Heralde Kimin Kaçırdığını Anlamıştırsınız. Lütfen Okuduğunuz Bölümleri Vote Vermeden Geçmeyin. Haftaya Pazar 5. Bölümü Yazıcam. Bayağı Uzun Olacak.
