Koşar Adımlarla Telefonu Yerden Aldım.
"Siz Ciddi Misiniz? " Diye Sordum. Titrek Bir Sesle.
"Maalesef. "
Hıçkıra Hıçkıra Ağlamaya Başladım. Adresi Sordum. Adam Söyledi. Ve Telefonu Kapattım. Bavuluma Koyduğum Kıyafetlerden Bazılarını Çıkardım. Üstüme Giydim. Ve Apar Topar Evden Çıktım.
*******
Hastaneye Geldiğimde Hemen Sekreterliğe Gittim.
"Emre Akgün Hangi Katta? "
"2. Kat 110 Numaralı Oda. Geçmiş Olsun. "
"Teşekkürler. "
Hızlı Adımlarımla Merdivenden Çıktım. Odaya Vardığımda Doktorlar Emreyi Yatağa Yatırmakla Meşguldü. İşleri Bittiğinde Yanıma Yaklaştılar.
"Geçmiş Olsun. Fakat Kaza Hafif Bir Kaza Değil. Emre Ameliyattan Yeni Çıktı. Biraz Zor Uyanır. Onu Çok Fazla Yormayın. 5 Dakika Geç Gelse %100 Ölecekti. "
Tekrar Ağladım. Doktorlar Beni Teselli Edip Çıktılar. Emrenin Yanına Yaklaştım. Burnu Ve Dudağının Yanı Kanıyordu. Çok Acı Çektiği Belliydi. Odaya Ait Lavaboya Girdim. Aynaya Baktım. Gözlerim Ağlamaktan Şişmişti. Tekrar Kendime Baktım. Çok Yorgun Ve Bitkin Görünüyordum. Çok Fazla. Lavabodan Çıktım. Telefonumu Elime Aldım.
Kime : Herşeyim.
Mesaj: Emre Kaza Geçirdi! Hafif Bir Kaza Değil. Ameliyattan Yeni Çıktı. Bende Çok Kötüyüm. Berkeyide Al Gel. Özel Sağlık Hastanesi.
Emrenin Yatağının Yanındaki Komodine Baktım. Peçete Vardı. Peçeteyi Aldım. Kanayan Yerlerini Sildim. Ve Peçeteyi Çöpe Attım. Hızla Kapı Açıldı. Deren Ve Berke İkilisi Gelmişti. Bana Acımsar Bir İfadeyle Bakıyorlardı. Onlar Bana Öyle Bakınca Ağlamadan Duramadım. Deren Koşarak Yanıma Geldi. Bana Sarıldı.
"Ağlama. Geçicek. Hepsi Geçecek. Çok Güzel Günler Yaşayacağız. "
"Nasıl Ağlamayayım? Emrenin Suratına Bak. Her Yeri Yara Bere İçerisinde. "
Birkaç Saniye İçinde Derende Ağladı. Daha Çok Sarıldık. Berkede Bize Gözü Yaşlı Bir Şekilde Bakıyordu. Yanımıza Yaklaşıp;
" Kızlar, Böyle Yapmayın. Böyle Yaparsanız Eğer, Emre İyileşemez. "
Bu Her Ne Kadar Teselli Edici Bir Cümle Olsada Bizi Daha Çok Ağlatmayı Başaran Bir Cümle Oldu.
Aradan 2 Saat Geçti. Saat Geç Olduğundan Deren Ve Berke Gitti.
Tekrar Yatağa Oturdum. Gözlerimi Kapatarak Sakince Ağlamaya Başladım.
Polislerin Beni Bulacağına Mı? Emrenin Beni Kaçırdığını Söyleyip Hapise Atılacağına Mı? Yoksa Emrenin Geçirdiği Kazayamı Ağlasaydım?
"Neden Ağlıyorsun?" Dedi. Titrek Bir Sesle. Bu Emreydi.
"Gözlerin Şişmiş. Çok İğrenç Gözüküyorsun! "
Hafifçe Ona Gülümsedim.
"Gidecek Misin? "
"Sen Bu Durumdayken Nasıl Gidebilirim? "
"Peki Ya Sonra? "
"Hayır! "
"Başka Kim Biliyor Kaza Yaptığımı?"
"Berke Ve Deren. Onlarda 2 Saat Önce Gittiler. "
"Bir Şey Sorabilir Miyim? "
"Tabii. " Dedim.
"Beni Hiç Bırakmayacağına Söz Verir Misin? "
"Söz Veriyorum. "
"Bende. "
İkimizde Gülümsedik.
Not: Multimedia 'da Emrenin Kaza Anı Var.
Not 2: Bu Bölümü İkinci Yazışım. Deminkini Kaydetmemiş. Bunu 20 Dakikada Yazdım. Diğerini Tam 1 Saatte Yazmıştım. Çok Emek Vermiştim. Çok Üzüldüm.
