BÖLÜM 20

3.1K 145 2
                                    

Sesim Oldukça Yüksek Çıkmıştı.
Emre Ve Keremin Kapının Önünde Olduğunu Gördüm . Daha Sonra İse Karaca'ya Baktım. Bana Hala Sinsi Bakışlar Atıyordu .
"Aç Kapıyı!"
Emre'nin Ani Bağırışından Sonra Karaca Ve Ben Aniden İrkildik.
"Hayır." Dedim Sakince .
Ve Kapının Kırılma Sesiyle Çığlık Attım .
Karaca'da Benim Çığlığı Basmam Üzerine Ellerini Kulağına Götürdü.
Kerem İse Neler Olduğunu Anlamaya Çalışıyordu .
Emre Kolumdan Çektiğinde Suratına Baktım. Oldukça Sinirliydi . Önceden Emre'yi Bir Kere Daha Bu Kadar Kızgın Görmüştüm. O Zaman Da Oldukça Sinirliydi .Ve İçimden 'Bir Daha Emreyi Bu Kadar Sinirli Göremem.' Demiştim . Yanılmıştım .
*****
Arabaya Bindiğimizde Emre'nin Bir Nebze Bile Olsa Yumuşamadığını Gördüm . Ve Bu Yüzden Ağzımı Dahi Açmadım .
"Her Gün Olay Çıkarmak Zorunda Mısın ?"
"Olay Çıkaran Ben Değilim Emre . Karaca'dan Ne Kadar Nefret Ettiğimi Biliyorsun . Aynı Şekilde Keremdende. Ve İnadına Beni O Eve Götüren Sendin . Şimdi Karşıma Geçipte Dır Dır Yapma Bana !"
Arabayı Olduğundan Daha Hızlı Sürmeye Başladı.
"Yavaşla Biraz. "
Cevap Yok .
"Korkuyorum ."
Cevap Yok .
Araba Birden Durdu. Buna Hazırlıklı Olmadığım İçin Kafamı Cama Vurdum .
"İn."
Dediğini Yaptım .
"Dikkat Et. Geçenki Gibi Beni Hastanelerde Süründürme De ."
"Merak Etme ." Dedi . Ve Göz Kırptı. Giderkende "Kafanı Sil." Dedi .
Ne Demeye Çalıştığını Anlamamıştım . Çantamdan Aynamı Çıkardım . Alnım Kanıyordu .
Çünkü Cama Çarpmıştım. Çantamdan Minik Peçetemi Çıkarıp Sildim . Sızlıyordu .Ve Şişmişti .
Otobüse Binip Eve Öyle Vardım .
Emre Çoktan Gelmişti .Hatta Patlattığı Mısırı Yerken İzlediği Filmi Yarılamıştı Bile .
"Yenimi Geldin?"
"Şehir Otobüslerinde Böyle Oluyor Canım."
Güldü.
"Açta Götüne Gül."
*****
Sabah Kalktığımda Burnuma Yanık Kokuları Geldi . Cam Açıktı. Büyük İhtimal Dışarıdan Geliyordu . Uykuya Tekrar Daldım . Taa Ki Dün Akşam Yatarken Camı Kapatıp Öyle Yatmam Aklıma Gelinceye Denk .
Camı Kim Açabilirdi Ki? Emre Dün Akşam Ben Yatmadan Önce Gitmişti .Ve Bu Akşam Gelecekti. Yani O Yapmış Olamazdı.
Korkmaya Başladığımda Duman Kokusu Daha Çok Arttı.
Ayağa Kalkıp Kapıyı Açtığımda Çığlığı Bastım. YANGIN!

Ağlamaya Başladım. Kahkaha Sesleri Duyuyordum . Fakat Dumanlardan Dolayı Kahkaha Atan Kişiyi Göremiyordum .
Ama Kız Sesiydi . Çok Paniklemiştim. Kim Olduğunu Anlayamıyordum .
Zaten Duman Seslerinden Kızın Sesini Zar Zor Duyuyordum.
"Emre Yardım Et. Ölüyorum!"
Ama Nafile. Beni Duyamazdı Ki .
Ne Kadar Bağırırsam Bağırayım,Duyamazdı İşte...
Ve Zar Zor Kızın Yüzünü Gördüm .
Tabi Ya ! Zaten Benimle Başka Hangi Kız Uğraşır ? Tabi Ki Karaca...
Ona Tam Cevap Verecekken Dumandan Etkilenen Vücüdum Yavaşça Yere Yığıldı.
Not : MULTİMEDİADA ÇIKAN YANGIN VAR !

LİSELİ AŞIKLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin