Ben Hala Kulaklarıma İnanamazken Deren Kalktığımı Anlamış Olacak Ki, Aceleyle Telefonu Kapattı.
"Günaydın."
"Sanada." Dedim Somurtarak.
"Ne Oldu? Çok Keyifsiz Görünüyorsun."
"Neler Olmadı Ki."
"Anlamadım?"
"Boşver."
Kafasını Onaylar Bir Biçimde Salladı. Ve Bir Şey Söylemeden Aşağıya İndi.
Biri Bunun Şaka Olduğunu Söylese Daha Az Şaşırırdım. Eşek Şakası Gibiydi. Birazdan Evin İçinde Kameralar Görsem Tam Olacaktı.
*****
Şu Anlık Bildiğimi Belli Etmeyecektim. Hala Onlara Saf Rolünü Oynamaya Devam Edecektim.
"Bugünden Beri Dalgınsın. Ne Olduğunu Söylemeyecek Misin? Emre Olayı Mı?"
Aslında Emre Olayını Unuttum Sayılmazdı Ama Bu Konu İle Karşılaştırırsak Unutabileceğim Bir Olaydı. Ama Bildiğimi Öğrenmesin Diye Konuyu Emreye Bağladım.
"Evet,Emre Olayı."
Yüzünü Ekşitti.
"Bende Berkeye Hala Kızgınım. Ama Ayrı Değiliz. Siz Böyle Her Ufak Olaya Ayrılırsanız..."
"Ufak Mı? Kendisi Çağırmış Ebruya Oraya. Ebru Emreye 'Sevgilim.' Dedi. Sen Hala Olayın Farkında Değilsin Galiba."
Susmayı Tercih Etti. Belkide Olayın Ciddiyetini Şimdi Anlamaya Başlamıştı. Nam-ı Değer Kardeşim.
*****
Kimden: Öküz
Mesaj: Özür Dilerim.
Tam Yarım Saattir Ekranda Duran Bu Mesaja Öylece Bakıyordum.
Kuru Bir Özür Yani?
Hah.
Kime: Öküz
Mesaj: Kup Kuru Bir Özürle Kendini Affettirebileceğini Falan Mı Sandın? Hem Ayrıca Hala Hiç Bir Şey Anlamadım Şu Olaydan. Anlamakta İstemiyorum Hatta. Başka Dertlerimde Var. Tek Derdim Sen Ve Ebru Değilsiniz Maalesef.
Bir Kaç Saniye İçinde Geri Mesaj Geldi. Pusuda Bekliyordu Heralde.
Kimden: Öküz
Mesaj: Ne Yapmam Gerekirse Yaparım Ama Öncelikle Ebruya Haddini Bildirdim. Daha Bulaşamaz.
Kime: Öküz
Mesaj: Geçende de Böyle Söylemiştin. Ama Bulaştı Hatırlatırım.
Bir Süre Cevap Gelmedi.
Hatta Saatler Geçti Ama Cevap Gelmedi.
*****
3 Gün Sonra Gelen Mesaj Sesiyle Yataktan Hışımla Kalktım.
Kimden: Öküz
Mesaj: Aşağı İn. Hemen.
Noluyor Sabah Sabah Ya? Ne Zamandır Bana Emretmeye Başladı Bu Sümsük?
Dediğini Yaptım Ve Aşağı İndim, Pijamalarımla.
O İse Bana Göre Daha Şıktı Tabikide.
"Ne Var? Hemen Gitsen İyi Olacak."
"Seni Görmeye Geldim. "
Güldüm.
"Gelme."
Biraz Bozulsada Belli Etmemeye Çalıştı.
"Seni Döverim."
Dediğinde Gülmem İkiye Katlandı.
"Ciddiyim."
"Dövsene."
Oldukça Sinirli Gözüküyordu. Kaşları Çatılmıştı.
"Şuan Burada Dövemem Ama Bir Kaç Gün Önce Olduğu Gibi Saçlarından Sürükleyebilirim."
"Vay! Güçlü Çocuk Seni! Ne Büyük Başarı!"
Cevap Vermesine İzin Vermeden Hızlı Adımlarla Eve Girmeye Başladım.
"Ne O? Korktunmu Yoksa?"
Dedi Ve Kahkaha Attı.
Cevap Vermedim Ama Korkmamıştım.
Adımlarımı Daha Çok Hızlandırmaya Başladığımda Arkamdan Gelen Ayak Seslerini Duyabiliyordum.
"Git."
Sessiz Kalmayı Tercih Etmişti. Tıpkı İlk Günlerdeki Gibi.
Büyük Bir Hızla Kapıya Vurmaya Başladım.
"Aç Kapıyı, Deren!"
Arkamı Döndüğümde 2-3 Basamak Sonra Bana Ulaşabilecek Emreyi Gördüğümde Bağırmaya Başladım.
"Aç Kapıyı Hemen! Deren!"
İşte Şimdi Gerçekten Korkmaya Başlamıştım.
"Duy Sesimi! Kardeşim!"
Emre Veya Deren. Duysunlar Umurumda Değil. Emrede Öğrenmiş Oldu.
Arkamdan Gelen Sese Odaklandım.
"Kardeşim?"
"Şey, Arkadaşlar Derler Ya Birbirlerine. O Anlamda."
Ne Saçmalıyordum Ben? Neden Kaçıyordum? Ne Olacaksa Olsun Diyerek Kapının Önüne Oturdum.
Emrede Koşarak Yanıma Geldi.
"Bıktım."
"Neyden?"
"Her Şeyden. Herkesten. Yani Nasıl Desem Benden Bir Şey Sakladıklarını Biliyordum. Ama Bu Kadar Düşünememiştim. "
"Anlatsana Şunu. Ne Oldu?"
"Deren, Benim Kardeşimmiş. Ve Yıllarca Teyzem Sandığım Kadın İse Annem. Ya Kandırıldım Ben! O Kadar Safım Ki. "
Bana İnanmamış Bakışlar Atıyordu.
"Bende İnanamadım. Ama Dereni Telefonda Konuşurken Duydum. Yemin Ederim Şaka Yapmıyorum. Biraz Önce Kardeşim Dediğimide Duydun."
"Tamam, Ben Sana İnanıyorum. Başka Kimseye Değil."
Dedikten Sonra Saçlarımı Öptü.
"Ne Güzel İşte Bir Kardeşin Varmış. Üzülme."
"Benim Üzüldüğüm Şey Benden Aylarca Kardeş Olduğumuzu Saklaması. Hadi Dereni Geçtim. Teyzem Dediğim Kadın Yıllarca Sakladı! Ben Senin Annenim Diyemedi ! Bu Üç Kelimeyi Söyleyemedi."
"Tamam,Tamam Sakin Ol. Şu Derende Ne Uykucu Çıktı."
Dedikten Sonra Ayağa Kalkıp Kapıya Vurdu. Bu Sefer Deren Uykulu Bir Şekilde Kapıyı Açtı. Ve Benim Ağladığımı Görünce Yanıma Geldi.
O Sormadan Ben Cevapladım.
"Bir Şeyim Yok. "
Beni İçeriye Aldı Ve Emrede Gitti.
*****
Emre'den .
Onu Ne Kadar Sevdiğimi Anlayamıyordu. Ne Kadar Değer Verdiğimi. Evet,Şuan Beni Sevmiyorsa Anlarım. Ama Kesinlikle Kaldıramam. Benim Bu Saatten Sonra Onu Mutlu Etmem Gerekiyor. Üzmem Değil. Biz Daha Hiç Beraberliğimizi Yaşayamadan Araya Bir Şeylerin Girmesi Beni Deliye Döndürüyordu.
Ama Artık Bende Eskisi Gibi Şirim Bir Çocuk Olmayacaktım. Sert Olacaktım.Yağmura Karşı Bile. Taş Gibi Sert Olacaktım. Şirin Adamlar Gibi Vıcık Vıcık Hediyeler Almayacaktım Ama Onu Sevdiğimi Belli Edecektim. Şimdi Bile Başlayabilirdim Sert Olmaya. Ama Öncelikle Yağmurun Beni Affetmesi Gerekiyordu.
Yağmur'dan.
Kafam Oldukça Dağınıktı. Nerede Ne Yapacağımı Bilemeyecek Durumdaydım.
Sanırım Daha Fazla Dayanamayacaktım. Bildiğimi Derene Söyleyecektim. Hemen,Şimdi.
Yanına Oturduğumda Ben Cümleye Başlayamadan O Konuşmaya Başladı.
"Bak,Bunları Senden Sakladığımız İçin Çok Pişmanız Ama Öyle Olması Gerekiyordu. Ne Olur Affet Bizi. Biz..."
Lafını Kesen Ben Oldum.
"Kardeşiz. Biliyorum."
Sanırım Şaşkınlıktan Dilini Yutacaktı.
"Ama Nasıl?"
"Bir Kaç Gün Önce Öğrendim Bende. Ve Annemide Öğrendim."
Gülümsedi.
"Peki, İkimizde Aynı Yaştayız. İkiz Olamayız Değil Mi? O Kadarda Değil. "
"Bir Kaç Dakika Büyüksün." Dediğinde Bu Sefer Ben Gülümsedim.
Aniden Bana Sarıldığında Bende Karşılık Verdim.
Ve Devam Etti.
"Hani, Annemiz,Sen Ve Ben Birde Babam İle Yemeğe Çıkmıştık Ya. Asıl Babamız O. Ya Olaylar Birazcık Karışık. İstanbulda Yaşayanları Kendi Ailen Sandın Yıllarca. Ama Değillerdi İşte. Seni Büyütenler O. Ama Ailen Değiller. Hatta Onlar Sana Teyzenlerle Küstük Dediler. Ve Enişten Sandığın Adama Gelelim . Gerçek Babamızla AnnemYıllar Önce Boşandılar. O Adamda Annemizin Yeni Kocası. Peki Neden Beni Sevmiyor Diye Sorarsan, Banada Aynılarını Yaptı Zamanında. Annemizin Başka Çocuğu Olmuyor Maalesef. O Adam Yani Üvey Babamızda Bu Yüzden Bizden Nefret Ediyor. Kendi Çocuğu Olmadığı İçin. Evet, Sana Saçma Gelmiş Olabilir. Ama Gerçekler Bunlar."
Gözlerim Dolmuştu.
Beni Büyüten Ailem Değilmiş Demek.
"Annemi Aramak İstersen Ara. Onada Söyle Her Şeyi Öğrendiğini . "
Kafamı Tamam Anlamında Salladım.
"Bu Arada, Bende Sana Bildiğimi Söylemek İçin Gelmiştim Ama Tüm Bildiklerim Onlar Değilmiş Meğer. "
Telefonumu Elime Aldığımda Hemen Rehbere Girdim.
Teyzem Diye Kayıtlı Olan Numarayı Aradım. İlk Çalışta Açtı.
"Alo? Napıyormuş Benim Yeğenim Bakalım?"
Duraksadım. Hala Beni Kandırması...
"Anne." Dediğimde Birazda O Duraksadı. Cevap Gelmeyince Ben Devam Ettim.
"Her Şeyi Öğrendim." Soğuk Bir Sesle Söylemiştim.
"Deren Bana Anlattı Çoğu Şeyi. Ama Konuşmalarınızıda Duydum. Neden Kandırdınız Beni? Benim Yıllarca Başka Bir Kadına Anne Demem Hoşuna Mı Gitti !?"
Ağlamaya Başlamıştım.
Derende Beni Sakinleştirmeye Başladı.
"Cevap Ver !"
"Ben , Üzgünüm. Hepsi Senin İyiğin İçindi. "
"Ne İyiliği ! Dalga Geçmeyin Benimle ! O Üvey Babam Mı Her Neyse İşte. O Adam Derene ve Bana Bağırırken İçin Rahat Etti Mi Bari?"
"Sakin Ol. Ben Sana Her Şeyi Anlatacaktım."
"Ne Zaman? 17 Yıl Kandırdığın Gibi 17 Yıl Daha Oyalardın !"
"Ağlama. Lütfen Üzülürüm."
"Bunca Yıl Üzülmedinde Şimdimi Üzüldün? Güldürdün!"
"Ben Hep Üzüldüm. "
"Belli Oluyor Cidden."
Telefonu Kapattığımda Hıçkırıklarımın Arasında Boğulmayı Diledim.
*****
Bölüm Sonu !
Umarım Beğenmiştirsiniz.
Öncelikle Daha Finale Çok Var Ama Ne Olacağını Düşünmeye Başladım. Aklımda 2 Tane Kötü Son Var Bir Tanede Mutlu Son. Ama Karar Veremiyorum.
Çoğunuz Mutlu Son İster Ama Yinede Hangisini İsterseniz Yorumda Söyleyebilirsiniz. Çoğunluk Neyse Finalde Öyle Olucak.
Multimediada Deren Ve Yağmur.
Bu Arada Saat 12 Olmuş Bu Saatte Yeni Bölüm Yazdım Değerimi Bilin Xjznzn
