Sakura Present

Part 17

Unicode

ကော်ဖီခွက်ကိုယ်စီဖြင့် စတင်သော မိသားစုနံနက်ခင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်မေမီသာက မင်းခွန်မှိုင်းသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိုင်းဝေယံအား သွားခေါ်ရန်အလို့ငှါ ကိုသာ့ကိုလွှတ်နေချေသည်။

"မေမေတို့က ကိုယ့်သားအကြောင်းလည်းနားထောင်ချင်သေးတယ်၊ သွားမခေါ်ဘဲ လာခဲ့လို့ပဲ ပြောလို့မဖြစ်ဘူးလေ၊ မင်းဖေကြီးကလည်းအခုမှ အိမ္ကပ္တာ... သွားခေါ်ချေ"

"မေမီတို့နဲ့ခက်ပါပြီ၊ သားကြီး မုန့်တော့အေးဆေးစားပါစေဦး၊ နိုးကတည်းကဒါပဲပြောနေတယ်၊ ဟိုကလေးက အားမှန်းမသိ၊ မအားမှန်းမသိ"

ကြားကနေဝင်ပြောသော ယောက်ျားဖြစ်သူကို ဒေါ်မေမီသာ မျက်စောင်းပဲထိုးပေးလိုက်သည်။ ဤနှင့် ကိုသာ့မှာခပ်မြန်မြန်စားပြီး စိုင်းရှိရာအိမ်သို့ပြေးရတော့သည်။ ခြံတံခါးကပိတ်မထား၍ ကားတန်းဝင်လိုက်သည်။ ကားသံကြားတာမို့ စိုင်းမေမေကလည်း ချက်ချင်းထွက်လာသည်။

"ဟယ်....ကိုသာလေးပါလား၊ လာလည်တာလား...လာ"

ကိုသာကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး စိုင်းကိုရှာမိသည်။ အိမ်မှာရှိပါရဲ့လား။

"မေမေက စိုင်းကိုခေါ်ဖို့ပြောလိုက်လို့ပါ ဒေါ်ဒေါ် "

"ဟယ်...ဟုတ္လား၊ အားနာဖို့ကောင်းလိုက်တာ၊ မင်းညီက ခေါင်းကိုက်လို့အိပ်နေတယ်၊ လိုက်နိုင်မယ်မထင်ဘူး"

"ဟုတ္လား ဒေါ်ဒေါ်၊ စိုင်းတော်တော်များ ခေါင်းကိုက်နေသလား"

ကိုသာမျက်လုံးဝိုင်းလေးဖြင့် စိတ်ပူသွားသည်ကို စိုင်းမိခင် ဒေါ်ဝေဝေလွင်က ပြုံးသည်။

"အခုသူ့ကိုဆေးမတိုက်ခင် အစားကျွေးဖို့ လုပ်နေတာ၊ မှေးနေတာ သားရဲ့၊ သား သွားနှုတ်ဆက်လိုက်ပါလား"

"အားနာစရာကြီး ဒေါ်ဒေါ်ရယ်၊ စိုင်းမှနေမကောင်းတာကို၊ ကျွန်တော်ပြန်လိုက်ပါ့မယ်"

"ဘာမှအားမနာနဲ့၊ သူ့အစ်ကိုလာနှုတ်ဆက်တော့ သူပိုအားရှိတာပေါ့ကွယ်၊ တံခါးလည်းဖွင့်ထားတယ်၊ ဝင်သွားလိုက်၊ ဒေါ်ဒေါ်စွပ်ပြုတ်လုပ်နေလို့"