I CHOOSE TO LOVE YOU

31 : She's Back

Chapter 31: SHE'S BACK

Venus POV

Finally, it's Saturday.

Supposedly may date kami ni Kyle ngayon pero napostponed dahil sa kailangan sya ng Daddy nya kaya eto ako ngayon nakatambay sa kwarto ko.

My phone buzz. It was Stephen.

Pinapapunta nya ko sa bahay nya. Ano naman kayang gagawin ko dun. At naisip kong wala kaya hindi nalang ako pupunta.

Bumaba ako para puntahan si Joseph at yayain nalang mag-movie marathon. Mapanood nga yung bagong movie nitong si Stephen, di ko pa kasi napapanood ii. Hahahaha... Ang bait kong kaibigan noh?! Hahahaha...

"Tita, Josephneun odiyae? ( Tita, where's Joseph?)" I asked.

"Ewan, kila Nathan ata. Wae(Why)?" Sagot naman nya habang busy sa pagluluto ng kung ano.

"Eobseo(Nothing)." Haist, nilayasan nanaman ako ng magaling kong pinsan.

Makaakyat na nga lang ulet.

"Venus, chakaman (Venus, just a moment)." Napahinto ako sa paglalakad at tumimgin ulet kay Tita.

"Hmmm... Tumawag sakin ang Daddy mo. Hindi mo daw sinasagot yung mga tawag nya." Sa sinabing yun ni Tita, nagbago bigla ang mood ko.

"So?" Yan lang ang nasabi ko.

"Galit ka pa din ba sa kanya? Please give your father a chance." Sabi nya at lumapit sakin saka hinawakan ang kamay ko.

Agad ko namang binawi ang kamay ko.

"Andwae(No way)! Sya ang rason kung bakit nawala si Mommy! Kung bakit nawala ang kapatid mo. Naririnig mo ba yang sinasabi mo Tita?! Paano mo nasasabi ang bagay na yan?!" Sabi ko at lumabas nalang ng bahay.

Wala na ko sa mood.

Paano nasasabi ni Tita ang mga bagay na yun, samantalang ang taong pinagtatangol nya ang may kasalan kung bakit nawala ang mahal ko sa buhay.

Kung sa kanya, ganun lang yun kadaling kalimutan pwes sakin, HINDI!

"Give me the key." Walang emotion kong sabi sa Driver ko.

"Ma'am?" Sagot naman nya pero inagaw ko na sa kanya yung susi ng kotse at sumakay na sa kotse.

I ran away from the house.

Pagkadating ko sa bahay ni Stephen ay pinagbuksan ako agad ni Manong Guard ng gate. So ineexpect talaga nila ang pagdating.

Dirediretso akong pumasok sa main door.

"Ganda ng entrance ha. Di marunong kumatok?" Hindi ko na pinansin ang sinabing yun ni Stephen at isinalampak ko ang sariliko sa couch and there my tears start to fall.

Marahas kong pinunasan yung mga luha ko.

"H-hoy! Bakit ka umiiyak?! Nagbibiro lamg ako." Di mapakaling sabi ni Stephen.

Umiling lang ako.

"Come on. Imposibleng wala lang." Pagpupumilit nya.

"Si Tita kasi." I said.

"Oh bakit? Anong ginawa sayo ni Manager?!" Gulat nyang tanong.

"Pinipilit nya kong makipag-usap sa Daddy ko." Sabi ko at muling pinunasan ang luha sa pisngi ko.

"Tsk." Yan lang ang nasabi nya.

"Hindi nya ba maintindihan na nasasaktan ako sa tuwing pinipilit nya sakin na pakinggan ko daw yung paliwanag nya. Pero kahit naman anong paliwanag nya eh hindi na nya mababalik si Mommy!" I said.