I CHOOSE TO LOVE YOU

9 : Who Is She

Chapter 9: WHO IS SHE

Venus' POV

A week had passed. Hindi pa din kami nagpapansinan ni Stephen. Pero di na ako galit sa kanya, but still we're not friends. Madalas din akong pumupunta sa rooftop, lagi akong kinakantahan dun ni Hero pag may nangaaway sakin. Kung hindi sya eh si Nathan ang bumubuo ng araw ko.

Inaayos ko na yung mga gamit ko para pumunta sa art room. Art class kasi namin ngayon. Actually masaya ako, after a long time, magpipinta na ulet ako. After kasi ng pagkamatay ni Mommy, di na ko nagpinta. Habang nag aayos iniisip ko na kung anong magiging concept ko, pero nasira yun nung may kumausap sakin.

"Tulungan na kita." He said.

"No thanks." Plain kong sagot.

"Haist, nagmamamagandang loob na nga eh." He said tapos tinulak nya yung table nya, pero nahina lang naman yung pagkakatulak nya.

"Venus, akin na yang gamit mo, ako na magdadala sa art room." Tapos kinuha na ni Nathan yung bag ko. Nginitian ko lang sya para mag-thank you. Tapos nauna na syang umalis.

"Ah ganon? Pag iba okay lang na dalhin yung gamit mo? Pero pag ako ayaw mo? Ano bang problema mo?!" Tanong ni Stephen. Pero imbis na sagutin, tinignan ko lang sya at nagsimula ng maglakad. I know na ang unfair ko, pero ayoko na kasi ng gulo, just think of it. Pag nakita ng mga taong dala ni Stephen ang mga gamit ko, may iisipin nanaman silang kung anu-ano. I'm just being safe.

Paglabas ko nakasalubong ko si Ivy.

"Hi Ivy! Long time no talk!' I said.

"Oo nga eh, hahaha. Musta na kayo?" - Ivy

"Kayo? Nino?" - me.

"Nag away nanaman ba kayo? Mukang galit na galit nanaman kasi sya eh." Then tumuro sya sa likod ko.

And I saw Stephen na papalapit na samin. Nag paalam na ko kay Ivy at nagsimula na kong maglakad bago pa ko maabutan ni Stephen. Alam kong iisa lang ang way namin pero alam nyo yung feeling na may purpose talaga syang sabayan ako sa paglalakad at lako naman sa sobrang gusto kong iwasan sya eh tumakbo na ko. At sya? Oo tumakbo din sya.

Nakarating kami sa tapat ng pinto ng art room ng parehong hinihingal, and before we could catch our breathe...

*click*

*click*

*click*

and more clicks.

Napatingin kami ni Stephen sa isa't isa. And we're both shock when we saw our hands together. At tinatanong nyo kung paano nangyari yon? Ganito...

~Flashback~

I started to run then he followed. Takbo lang kami ng takbo, nasa kabilang building pa yung art room. Sanay ako sa mahabang takbuhan, ewan ko ba dito parang hindi artista, hindi sanay takbuhan ang mga crazy fans nya! Pero mukang pagod na pagod na sya. He stop running kaya napatigil din ako nung nagsalita sya.

"Te-teka lang Venus! Pwe-pwede bang humin-into ka muna, naka-ka pagod na! Pahinga muna ta-tayo!" He said while catching his breathe.

"Why would I stop? Hindi ko sinabing sumunod ka sakin! Gusto mo to di ba? Fine, edi tatakbo tayo!" And with that I grab his hand at hinatak ko sya para magpatuloy sa pagtakbo until we got infront of the art room. Face the conciquence Mr. Star!

~End of Flashback~

Automathic na nagbitaw ang mga kamay namin. At nung narealise ko na kasalanan ko, hinampas ko yung noo ko. Aigooo... Buti dumating na din si Ma'am at medyo wala na samin yung attensyon.

"Siguro pinlano mo yun?" Bulong sakin ni Stephen.

"Sh-shut up." Mahina kong sabi.

"Aminin mo na kasi na kahit papaano may pagnanasa ka din sakin." He insist. Tinignan ko lang sya ng masama, tapos sya naman tinawanan ako. Medyo napalakas ata yung tawa nya kaya nakuha nanaman namin ang atensyon ng lahat.

"What's the matter Stephen?" - Ma'am Silvia

"Nothing Ma'am sorry for my interruption." He said then tumahimik na ang lahat.

"Okay, so as what I am saying... kayo ang bahala sa gusto nyong i-paint as long as it is not below the line. You know what I'm into right? Hindi ko din kayo papakielaman kung san nyo gustong pumwesto as long as you're inside this room. If you are through, just raise your hand. You may now start." Sabi ni Ma'am. Pumwesto ako sa may sulok sa tabi ng bintana, maganda kasi ang atmhosphere doon atsaka gusto kong lumayo sa kanila. Samantalang si Stephen, ayon, pinalibutan na nga mga girls nya! I started moving my hands, wala pa atang 30 minutes eh natapos ko na agad yung gawa ko. And I am satisfied. I raise my hand.

"You're done Miss Kang? Ang bilis mo naman!?" Amazed na tanong ni Ma'am. Nginitian ko lang sya at pinakita sa kanya yung gawa ko.

"Everyone look! This is the work of Miss Kang see how great she is!" - Ma'am Silvia

"Eh Ma'am wala naman akong nakikitang espesyal sa taong nasa rooftop na naka earphone at natutulog? Teka! Si Kyle ba yan?" Sabi naman ni Carlo

"Siguro ikaw wala, ewan natin sa gumawa, but I can feel the emotions in this painting. Good job Venus." Then Ma'am Silvia give me back my work. Yes it was Hero, lagi ko kasi syang nadadatnang tulog pag pumupunta ako sa rooftop. Wala lang, sya kasi yung naisip ko kaina eh.

After five minutes, nagulat ang lahat, kasi nag taas ng kamay si Stephen.

"Good job Stephen, hindi ko alam na bukod sa pag kanta, pag peperform at pag acting eh magaling din pala ang kamay mo pagdating sa arts. Pero sino ba to? Baby sister mo?" At talagang nang intriga pa si Ma'am ah!

"No Ma'am." Then ngumiti lang sya.

It was a girl siguro mga 13 years old sya kung titignan mo. She was seating on a bench in an empty park, holding a guitar while singing. Sa totoo lang parang familiar sakin yung scenario. Hindi ko lang matandaan kung san ko sya nakita. Tinignan ko si Stephen sakto tumingin din sya sakin.

"She? She's my inspiration." Pagtatapos nya dun sa sinabi nya at tumingin na ulet sya kay Ma'am.

"Ah okay, sige hindi na ko magtatanong. Oh keep it. Good job!" Then Ma'am Silvia went back to her seat.

Natapos na ang lahat, kaya pinauwi na kami ni Ma'am.

Nakauwi na ko pero iniisip pa din yung painting ni Stephen. I know that there is something between that painting.

"She? She's my inspiration."

Bakit ko nga ba iniisip yung painting na yun? What's with that painting? WHO IS SHE?