I CHOOSE TO LOVE YOU

7 : Away

Chapter 7: AWAY

Venus' POV

This day maaga nanaman akong pumasok kahit wala naman akong gagawin, ayoko lang talaga sumabay sa maraming tao. Pagdating ko sa room wala pang tao. Nilabas ko yung ipad ko at nagsoundtrip. Sakto namang nag-play yung kantang ginawa ni Mommy para sakin. I miss her. Happy birthday Mom. And suddenly, tumulo nalang yung luha ko pero agad ko ding pinunasan. Masyado talaga akong affected when it comes to my Mom. She's my life and she's my everything.

"Umiiyak ka ba?" Nandito na pala ang taong mahal na mahal ng lahat, well of course excluding me.

Umiling lang ako.

"Sabi mo eh." Then umupo na sya sa tabi ko.

Ewan ko, feeling ko wala na ko sa mood not because of Stephen, namiss ko lang talga Mom ko. Tatayo sana ko para umalis...

"Tatakbuhan mo nanaman ako." mahinang sabi ni Stephen.

"Don't start. Jebal(please)." Cold kong sagot sa kanya.

"Ano bang problema mo sakin?." He said.

"Eh ano bang pakielam mo?" Medyo napataas yung boses ko.

"Gusto ko lang naman na maging magkaibigan tayo." Mahina nyang sagot.

"Ayoko." Tapos naglakad na ko, pero pagtalikod ko hinawakan nya yung braso. Sinubukan kong hatakin yung kamay pero di nya ko binitawan.

"Bitaw." I said calmly while still not looking at him. Pero wala syang reaksyon.

"I said get your hands off!" Sigaw ko.

"Hindi ko alam kung bakit mainit ang dugo mo sakin, alam kong hindi ka naman talaga ganyan." Tapos hinarap nya ko sa kanya.

"Tell me what to do? Gusto kong maging kaibigan ka!" He said. Hindi ko pa din sya tinitignan kahit nakaharap ako sakanya, at hindi pa din nya tinatanggal yung kamay nya sa braso ko.

"Nothing, cause I don't like you to be my friend." I said, then I forcely pull my hand at lumabas na ng room. Nakasalubong ko si Nathan sa may pinto, aware ako na narinig nya lahat ng pinagusapan namin pero di ko sya pinansin.

"OMG, sya ba yung dahilan kung bakit pumasok dito si Stephen?"

"Akala mo ang tahimik, may harot din naman pala. Akala mo naman ang ganda nya."

"Tignan mo nga yang ginawa nya! How there she para pahiyain si Stephen!"

"Akala mo naman bagay sila ni Stephen. Like hell no! Ang kapal naman ng mukha nya!"

Yan lahat ng naririnig ko habang naglalakad ako. I'm trying to convince my self that those words are not for me.

"Hey you! Alam mo bang pinapahiya mo lang si Stephen sa mga kalandian mo? Ang kapal din naman ng mukha mo para ganunin sya!" Hinarang ako nung tatlong babae pero dirediretso lang ako sa paglalakad.

"Aba! Ang kapal nga talaga ng mukha." Then she grab my arm kaya napaharap ulet ako sa kanila.

"Ouch!" I complained medyo mahigpit kasi yung pagkakahawak nya sakin.

"Ouch ouch ka dyan, akala mo naman kung sino kang maganda. Anong karapatan mong ganunin si Stephen ha!!?" She said.

"Stop this nonsense thing." Mahinahon kong sabi. Ayoko sana muna ng gulo. Kahit ngayong araw lang na toh.

Masyadong mabigat ang araw na to sakin.

"Oh really? You stop nonsense! Tignan mo to!" Sigaw nya sakin then may pinakita syang picture sa phone sakin, it was me and Stephen. Yung scenario kanina sa room. Kung titignan mo sa picture, parang nagmamakaawa sakin si Stephen. Napaka babaw naman ng dahilan na yan. Pero mas maiintindihan ko siguro kung si Stephen ang magagalit, cause after all, artista sya and this may affect his career. Or this may affect our lives. Nakikita kong pinapalibutan na kami ng mga students. Yumuko nalang ako cause I saw some cameras.