LAYANA (Gerçek Aile)

•beş•

Oy vermeyi unutmayın aşklar.💅🏻🥳

Sınır: 70 oy
100 yorum

İyi okumalar.

.

.

.

.

Aynanın karşısına geçmiş kendimi süzüyordum. Tam olarak kaç dakikadır burada olduğumu bilmiyordum ama hareket edesim gelmiyordu.

Uykum vardı ve bugün evdeki bağırış sesleri yüzünden erken kalkmıştım ama kimin kime bağırdığı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Odamdan çıkıp sormaya üşenmiştim.

Birkaç dakika sonra odamın kapısına vurulmuştu. Başımı bile çevirmeye gerek duymadan "gel" diye seslendim.

Kapının açılma sesi, ardından da adım sesleri gelmişti. Her kim geldiyse beni bu şekilde görünce duraksamıştı.

"Layana iyi misin?" sesinden de anladığım üzere gelen kişi Doruk'tu. Her ne kadar 'sana ne' demek istesem de şuan kavga etmeye halim olmadığı için "İyiyim." diyerek geçiştirdim.

İyi değildim, hem de hiç iyi değildim. Uykum vardı ulan!

"Neden öyle hareketsiz duruyorsun?"

"Keyfimden." dedim durgun bir şekilde. Hala dönüp yüzüne bakmamıştım.

"Keyfinden mi? Layana sen iyi olduğuna emin misin?" bana doğru bir adım attı.

"İyiyim, hem iyi olmasam ne olacak? Seni ne ilgilendirir?" diye sordum. Sesim hala durgundu.

"Neden bana bakmıyorsun?"

"Doruk neden geldiğini söyle ve beni rahat bırak."

"Şey, kahvaltı hazır da. Onu haber verecektim."

Yavaşça başımı salladım ve ona doğru döndüm. Bana merakla bakıyordu.

"Tamam, gidebilirsin."

"Sen gelmeyecek misin?" Bu çocuk ne ara beni bu kadar merak eder olmuştu?

"Sana ne oğlum? Rahat bıraksana beni. Uykum var zaten." gitmek yerine yatağa oturdu ve bana dik dik bakmaya başladı.

"Lan çıksana!"

"Sen gelmiyorsan ben de gitmem. Aç değilim zaten, beraber konuşabiliriz."

Bu çocuk bugün tersinden mi kalkmıştı?

Devreleri yanmıştı herhalde. Daha dün benim ikizim yok diyen gereksiz gitmiş, yerine düşünceli bir varlık gelmişti.

Bir ailede herkes mi dengesiz olurdu?

Aslına bakılırsa dün Suna Hanımın, hala ismini koyamadığım anormal dansını gördükten sonra buna şaşırmamalıydım.

"Doruk ne saçmalıyorsun sen? Çıksana oğlum dışarı, uyuyacağım."

"Tamam, uyu. Ben de seni izlerim." dedi ve yataktan kalkarak odadaki küçük koltuğa oturdu.

N'oluyoruz ab?

"Ne izlemesi? Çıksana dışarı."

"Merak etme, burada otururum. Ses falan da çıkarmam. Rahatına bak sen."

"Tek bir ses çıkarırsan seni boğarım." Tehditkar bir şekilde söylediğim şeylerin ardından başını yavaşça salladı.

Olduğum yerden ayrılarak yatağıma atladım.