LAYANA (Gerçek Aile)

•altı•

Sınır:100 oy, 100 yorum
(Sınırı çok koyduğumu söylüyorsunuz ama her oy veren kişi 1 yorum yapsa doluyor.)

Bölüm sonunda görüşürüzzz.

İyi okumalar.

(Yazardan)

Garip geçen telefon konuşmasının ardından Suna Hanım ve Serkan Beyin oğulları oturmuş az önce gördükleri öz kız kardeşlerini düşünüyordu.

Kız hakkında hepsinin farklı bir bakış açısı vardı aslında. Kimi kızdan nefret ediyor, kimi onunla tanışmak istiyordu.

"O değil de kız çok güzel değil mi?" dedi ailenin komiği Can. Ortamdaki gergin havayı dağıtmak istediği ortadaydı.

"Güzel olsa ne fark eder? Kişilik önemli." dedi Barış. Kızın nasıl biri olduğunu bilmese de fazla önyargılı yaklaşmak istemiyordu.

"Bence şans vermemizde bir sakınca yok." diyen Mert'e, Barış dışında hepsi sinirle baktı.

Barış abisinin dediğine katılıyordu. Kıza bir şans verebilirlerdi ona göre.

Ege sinirden ellerini sıkıyordu. Aynı abisi gibi sinirli ve sert bir kişiliği vardı. Kız kardeşinin yüzünü bile görmek istemiyordu.

"O kıza bir şans vermeyeceğim. Üstelik abim bu konuşmayı duyunca sinirlenecektir. O kız hakkında konuşmamıza müsaade edeceğini sanmıyorum. Derhal konuyu kapatın." dedi. Abisi burada olmadığı için en büyük kendisiydi ve onun sözünün üstüne söz söylenmiyordu.

"Demir abime bu konudan bahsetmeyecek miyiz?" diye sordu Barış. Abisinin de bunu bilmeye hakkı vardı sonuçta.

"Bahsedeceğiz, ben abimden bir şey saklamam." diye cavapladı Ege. Belli etmese de oda diğerleri gibi abisinden korkuyordu. Onu Demir abisi yetiştirmişti. Ondan bir şey saklarsa bunu öğrendiğinde çok daha kötü şeyler olacağını da biliyordu.

Aralarında en başından beri sesi çıkmayan fakat aklında milyonlarca düşünce olan kişi ise Savaş'tı. Bu konu hakkında konuşmamayı tercih ediyor, sadece düşünmekle yetiniyordu. O kızı istemiyordu. Ona şans vermekten korkuyordu, eğer ona güvenirse ve o güvenini sarsarsa toparlanması çok zor olurdu. Aralarında en çok kız kardeş isteyen kişi oydu aslında. Gördüğü abi kardeş ilişkilerine özeniyor, kendi de öyle bir kız kardeş istiyordu. Bunu kimseye belli etmemişti. Ailede herkes onu duygusuz, hiçbir şeyi umursamayan biri sanıyordu. Hatta en yakını olan ikizinin bile Savaş'ın gerçekte ne kadar duygusal olduğundan haberi yoktu. Fazlasıyla duygusaldı, ailedeki en duygusal kişiydi fakat duygularını saklamayı iyi beceriyordu.

Aradan geçen birkaç dakikanın ardından evin kapısının açılma sesi geldi. Hepsi Demir abilerinin geldiğini anlamıştı. Az da olsa tedirgindiler. Abileri bu durumu öğrenince ne tepki verecekti?

(Burada kessem çok kızar mısınız? Djdjdkdkd)

(Neyse devam edelim, korktum.)

Adım sesleri salona doğru geliyordu. Abisine bu durumu nasıl söyleyeceklerini düşünüyordu hepsi.

Demir fazla sinirli bir yapıya sahip olduğu için bunu duyunca sinirlenebilirdi. Bu da kardeşlerinin en son istediği şeydi.

Koca adamlar olsalar bile Demir abilerinin karşısında titreyecek seviyeye bile gelebiliyorlardı.

Demir salona geldiğinde kardeşlerinin gerginliğini fark etmesi uzun sürmemişti. Kaşları çatılı.

"Ne oluyor? Ne bu yüzlerinizin hali?" diye sordu.