LAYANA (Gerçek Aile)

•on dört•

Bol bol yorum istiyoruum. Tüm yorumları cevaplamaya çalışacağım bu bölümde.

Medya: Dolu Kadehi Ters Tut- Aldattın Mı?
(Bölümü yazarken dinledim siz de okurken dinleyebilirsiniz.)

İyi okumalarr.

Başa geçmişten küçük bir kesit bırakıyorum, okumadan geçmeyin lütfen.

(Olay Demir, Doruk ve babaları evde yalnızken gerçekleşiyor.)

(Demir'den)

Altı sene önce... 

"Özür dilerim baba. Gerçekten kötü bir niyetim yoktu." diye yalvaran kardeşimin sesini duyuyordum. Başımın ağrısının şiddeti git gide artarken ne yapacağımı bilemez haldeydim. Kalkıp ona yardım etmeliydim. Babamın bana yaptığı gibi ona da zarar vermesine izin veremezdim. 

Hızla doğruldum fakat yatağımdan kalkmaya çalışmamla ağzımdan küçük bir inilti çıktı.

Hareketlerimi yavaşlatmazsam daha yeni atılmış dikişlerimi patlatacaktım, yavaş hareket edecek olursam da kardeşim zarar görecekti.

Kendimi umursamak için fazlasıyla geç kalmıştım. Bu sebeple elime geçen ilk tişörtü üstüme geçirdim.

Karnımdaki keskin acıyı yok saymaya çalışarak elimden geldiğince hızlı bir şekilde odamdan çıktım. Alt kattan gelen ağlama seslerini duymam ise adımlarımı hızlandırmamı sağlamıştı. Sessizce merdivenlerden inerek salona giriş yaptığımda babam kolunu sıkıca tuttuğu Doruk'u sarsarak ona hesap soruyordu. Sinirden gözü kör olmuş gibi davranıyordu ve bu şekilde giderse ona zarar vereceği çok açıktı. 

Hatta belki de ben yetişemeden bunu çoktan yapmıştı.

"Gebertirim lan seni! Ne yapacaktın o dosyayla?"

Daha 10 yaşında bir çocuğa bu şekilde bağırabilen bir adama baba diyebilmek beni utandırıyordu. Hem küçücük bir çocuk ne anlardı ki dosyalardan? 

Elimde bir şansım olsa ilk önce kardeşlerimi kurtarırdım bu lanet yerden, ben zaten alışmıştım bu işkenceye. Kardeşlerim varken kendimi düşünmek büyük bencillik olurdu.

"Ben sadece mutlu olmak istemiştim baba." 

O an düşündüm. Keşke, keşke mutlu olabilmemizin bir yolu olsaydı ve onları mutlu edebilseydim. Böyle bir şey mümkün olsa onlar mutlu olsun diye canımı bile verirdim fakat bu adam buradayken bu imkansızdı.

İkisi de henüz beni fark edememişken biraz daha yaklaştım yanlarına.

"Mutlu olmak istemiştin öyle mi?" Babamın siniri git gide artıyordu ve bu hiç iyiye işaret değildi.

Elini kaldıracağını erkenden fark ederek Doruk'un önüne geçmem ve babamın tanıdık gelen o sert tokadını yemem ise saniyeler içinde olmuştu.

Babam tarafından dövülmenin iyi olan tek yanı buydu sanırım. Elini kaldıracağını erkenden tahmin etmemi sağlamıştı.

Onu önüne geçmeden durdurabileceğimi de biliyordum fakat bunu yaparsam o çok sinirlenecekti ve benim canım daha çok yanacaktı. Tabi bu kadar şeyden sonra hâlâ acıyacak bir canım kaldıysa...

Tokadı benim yemiş olmam onu sinirlendirmezdi. O bana vurmaktan zaten zevk alıyordu, bu da onu tatmin etmiş olmalıydı.

(Bu satırda +18'e giriyorum sandım bir an.)