LAYANA (Gerçek Aile)

•on yedi•

Medya: Mavi Gri - O Ben Olamam
Yazarken dinlediğim şarkı, dinleyebilirsiniz :)

İyi okumalar.

...

Saat gece yarısını geçmişti. Yaz mevsiminde olmamıza rağmen havanın soğukluğunu iliklerime kadar hissediyordum. Bilemiyorum, belki de ailemle aramızdaki soğukluktu havaya yansıyan ya da sadece saçmalıyordum. Evet, ikinci seçenek çok daha mantıklı.

Demir'in anlattığı gerçekler diğerleri kadar olmasa da beni de etkilemişti. Neden bilmiyorum ama Doruk bu gecelik yanlarında kalmam için istekte bulunduğunda da geri çevirememiştim.

Evin önündeki koltuklarda öylece oturup yıldızları izliyordum. Olanlardan sonra tüm aile odasına çekilmişti. Uyumadıklarını biliyordum, herkesin düşünüp bu gerçekleri sindirmesi gerekiyordu. Gözlerimi kapattım, düşünmek istemiyordum. 

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Evin kapısının açılması ve birinin dışarı çıkmasıyla açtım gözümü. Kim olduğuna baktığımda ise uyuma taklidi yapmadığım için kendime saydırmaya başlamam uzun sürmemişti.

Sorun gelen kişi değildi. Sorun bu kişinin kim olduğunu bilmiyor olmamdı.

Hangi akıllı Suna Hanıma birbirinin aynısı olan iki çocuk doğurmasını söyledi? Sanırım bunu daha sonra düşünecektim.

Dönelim konumuza. Evet, elimizde iki seçenek var. Savaş or Barış?
-İngilizce seviyem ektedir.-

Savaş şuana kadar hiç konuşmamıştı. O kadar olay olmuştu ve tek bir söz söylediğini dahi duymamıştım. Dilsiz miydi acaba? Allah korusun, Allah korusun.

Barış'la iyi anlaşıyorduk. Abim olma yolunda emin adımlarla ilerliyordu. Hatta belki de olmuştu. Sanırım bu konuyu da sonra düşüneceğim.

Ben kafamın içindeki bu savaşa son vermeye çalışırken çoktan yanıma varmış ve sol tarafıma oturmuş olan Savaş ya da Barış henüz sessizliği bozmamıştı.
(Bu nasıl cümle abi?)

Sessiz kaldığı için Savaş olduğunu düşünüyordum; fakat gelip yanıma oturmak Savaş'a göre bir davranış değildi. Geldiğim günden beri yanıma bile yaklaşmayan biri neden şuan yanıma gelsindi ki?

"Savaş mısın? Barış mısın?"

Kabul, saçma bir giriş oldu. Yine de gecenin bilmem kaçında kafam bu kadar doluyken bununla idare etse iyi olurdu.

Cevap vermedi.

Lanet olsun ki fazla meraklı bir insanım!

"Konuşacak mısın?"

Kaç dakika geçti bilmiyorum; ama hâlâ susmaya devam ediyordu. Barış olsa şimdiye kadar konuşurdu. Savaş olduğuna ikna olmuştum. Konuşmak istese konuşurdu diye düşünerek arkama yaslandım. 

Dakikalar geçti, hatta belki de saatler. Öylece oturmaya devam ettik. Gözlerim kapanıyordu, muhtemelen dakikalar içinde uyumuş olacaktım. Evet, konuşmayacağından emin olduğum Savaş; beklemediğim sözleri söyleyerek beni şaşkına çevirmese kesinlikle böyle olacaktı.

"Küçük gece kuşu."

"Efendim?"

"İsminin anlamı." dedi ve bakışlarını yüzüme çevirerek devam etti. "Şu haline daha çok yakışan bir isime sahip olamazdın."

"İsmimin anlamını nereden biliyorsun?"

"Biraz olsun çaba bile göstermeden kendini nasıl sevdirebiliyorsun?"

Kabul, bunu beklemiyordum. Hem de hiç beklemiyordum. Tam da bu yüzden cevap veremeden şaşkınca yüzüne bakmak dışında bir şey yapamamıştım.

Gülümsedi, sorusuna zaten bir cevap beklemiyordu.

"Kim olmamı isterdin?"

"Bu sözlerden sonra Savaş olmadığına eminim." dedim kendimden emin bir şekilde. 

Tekrardan güldü.

Dua et abimsin Savaş ya da Barış kişisi. Yoksa bu gülüşü kolay kolay unutamazdım.

"Şuan yanında olmasını isteyeceğin kişi de Savaş değil ve her zaman böyle olacak. Barış'ı Savaş'tan daha çok seveceksin." Dudakları tekrardan kıvrıldı; ama bu seferki gülümsemesi daha farklıydı. Acıdan gülmek sanırım tam olarak buydu. Ayağa kalktı ve elindeki nereden geldiğini bilmediğim battaniyeyi üstüme örttü.

"Üzgünüm, Barış değilim."

Birkaç adım uzaklaştı ve devam etti.

"İyi geceler Küçük Gece Kuşu."

...

Bu sefer gerçekten döndüm. En son aylar önce bölüm atmıştım ve evet sürekli geri döndüm diyip aylar sonra bölüm atıyorum. Özel hayatım ve ailemle ilgili problemlerle ilgiliydi, merak edip yazan herkese çok çok teşekkür ederim. 

Biliyorum, fazlasıyla okuyucu kaybettim, hatta belki kimse kalmadı okuyan ama eğer hâlâ okuyan kişiler varsa iyi ki varlar ve söz veriyorum daha fazla bekletmeyeceğim kimseyi.

Bölüm kısa ama yazarken tam burada kesmem gerektiğini hissettim. Sonraki bölümde telafi edeceğim.

O kadar uzun zamandır bölüm yazmıyorum ki karakterlerin isimlerini unutmuşum. Biraz da paslanmışım. Düzelicem, düzelicem. 

Hikayenin gidişi pek hoşuma gitmiyor ama final yapıp düzenledikten sonra güzel olacağına inanıyorum.

Seviliyorsunuzz...