LAYANA (Gerçek Aile)

•yirmi•

Ufak bir hatırlatma:
Abilerin büyükten küçüğe sıralaması Demir, Ege, Mert, Savaş-Barış ve Can şeklinde. Doruk Layana'nın ikizi ve Yiğit de öz olmayan ama onu büyüten abisi.

Medya: Demir (odun falan ama kocam olur kendisi.)

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

İyi okumalar.

^^^

"Duyduk, Can." diyen Demir'in sesiyle herkesin bakışları ona dönmüştü. Şaşkınlığı ilk üstünden atmış kişi olan Suna Hanım hızlı adımlarda ilerleyip oğluna sarıldı. Demir'in yanında küçücük kalmıştı bedeni.

Gerçek bir bigboy.

İlk defa iç sesime hak veriyordum. Boyu kaçtı bunun? En az 1.90 duruyordu. Hay maşşallah.

"Hani gelmeyecektin?"

"İşlerim erken bitince uğradım." dedi Demir. Nedense yalan söylediğini düşünüyordum ama çok da kurcalamaya gerek yoktu.

Suna Hanımın abartılı oğul karşılamasının ardından yemek faslına geçebilmiştik. Demir'in bakışlarını üstümde hissediyordum. Gözlerini kaçırmadan Yiğit abimin bana olan yakınlığına bakıyordu.

Sakin ol şampiyon.

"Layana."

İsmini duymamla bakışlarımı sesin geldiği yöne çevirdim. Beklediğim tabii ki Ege'nin beklenti dolu bakışları değildi. Elinde hazırladığı iki köfte ekmekle ayakta dikiliyordu. Sorgulayıcı bakışlarımı hissedince tekrar konuşma ihtiyacı hissetmiş olacak ki "Biraz gelebilir misin?" dedi.

Yiğit abimin yanımdaki bedeninin gerildiğini hissettim. Onlara bir şans vermemi söylerken kendinin de şüphe duyduğunu böylelikle anlamış oldum. Kulağıma fısıldayarak "Hadi git." dedi. Bakışları güven veriyordu. Bir sorun olursa hemen müdahale edeceğim der gibiydi.

İsteksizce ayaklanarak Ege'nin yanına ilerledim. Elindeki köfte ekmeklerden birini bana uzattı.

"Biraz yürüyelim mi?" Başımı sallayarak onayladım. Birkaç adımın ardından arkamızdan Suna Hanım seslenmişti.

"Nereye gidiyorsunuz çocuklar?"

"Geleceğiz birazdan anne."

Cevap Ege'den gelmişti. Bunun üzerine kimse sorgulamasa da hepsinin bakışlarını üstümüzde hissediyordum. Yaklaşık 2 dakikalık boş bir yürüyüşten sonra "Oturalım mı?" demişti. Reddetmedim ve yan yana oturduk.

Konuşmasını beklerken yemeğimden birkaç ısırık almayı ihmal etmemiştim.

Acıktım yani ne yapayım?

"Çok da iyi bir başlangıç yapmadık sanki değil mi?"

"Öyle oldu."

Biraz fazla gerildiğim söylemiş miydim?

"Hiç mi şansımız yok?"

Taşşak mı geçiyorsun hayatim?
(yazardan not: iç ses=ben)

Gözlerinin içine baktım, ciddi duruyordu.

"Gerçekten ciddi ciddi soruyor musun bunu? Bu yaşına kadar istediğin hiçbir şey için çabalamadın değil mi? Baban yanında olmasa da annen hep yanındaydı. Her istediğini yerine getirdi. Bu yüzden istediğin şeyin anında olacağına inanıyorsun."

Abarttık mı biraz?

"Fazla önyargılı konuşmuyor musun?"

Güldüm. "Eve ilk geldiğim günlerde beni hiç tanımadan yargılayan kişi mi söylüyor bunu?"