LAYANA (Gerçek Aile)

•dokuz•

Bu bölüm kendini Doğu'nun olmayan sevgilisi kabul eden tüm Doğu hayranlarına gelsin.

Özellikle de Min_miyoung1 bu vahşi bebeğime 😉😆

Sınır: 400 oy, 400 yorum.

.

.

.

Yanlızlık can yakar bazen.

Yanlız kalmayı sevsem de bazen çok canımı yakıyordu. Sorun bende miydi, yoksa beni umursanmamaya layık gören insanlarda mı?

Bana kalırsa bendeydi. Herkese soğuk davranıyor, hatta belki de bazen kalplerini kırıyordum.

Kim böyle bir insanı sevebilirdi ki?

Yine de şanslıydım. Sevilmeyi hak etmesem de beni seven insanlar vardı. Ya da ben bu şekilde düşünüyordum.

Yiğit abimi düşündüm. Hep yanımdaydı, bana görmediğim baba sevgisini hissettirmişti, olmayan abim olmuştu. Beni sevdiğini düşünüyordum. Sevmese sıradan bir kız için o kadar iyilik yapar mıydı?

Alina da vardı tabi. Senelerdir yanımdaydı. Kilometrelerce uzakta olsa da bana yanımda olduğunu hissettirmişti. Ona hiç gerçekten sarılamamıştım, ona dokunamamıştım bile ama onun yanımda olduğunu her zaman hissetmiştim. Beni seviyordu bence. Hatta beni sevdiğine garanti verebileceğim insanlardan biriydi.

Doruk hakkında henüz bir şeyler düşünemiyordum. İyi miydi, kötü müydü? Seviyor muydu, sevmiyor muydu? Anlayamıyordum. Beni sevdiğini düşünmek istesem de asla emin olamıyorum. Kalbim aksini iddia ediyordu ama biliyordum ki bana acıdığı için yakın davranıyordu. Eğer Doğu benim ona anlattığım şeyleri Doruk'a anlatmasaydı şuan hala 'o benim ikizim değil' diye zırlıyor olacaktı.

Doğu'ya gelecek olursak, ona anlattığım şeyi sanki önemsiz bir şeymiş gibi Doruk'a anlatması beni kırmıştı. Hayatımın en kötü anlarından birini anlatmıştım ona. O ise insanlara zor güvendiğimi bile bile güvenimi boşa çıkarmıştı. Şunu biliyordum ki bir daha ona bu tür şeylerden bahsetmezdim. Her zamanki gibi kırılmamış gibi davranırdım. Bence Doğu beni seviyordu. Nedenini bilmesem de hal ve hareketleri çok samimi geliyordu. Çok masum bakıyordu.

Bir de Suna Hanım ve Serkan Bey vardı. Biyolojik annem ve babamdılar. Bana hiç kötü davranmamışlardı ama beni sevmeleri hakkında emin olamıyordum işte.

Ne zaman bir şeyde emin olabilmiştim ki?

Belki de bu konuyu bu kadar umursamamam gerekiyordu.

Muhtişim uykum varken ne diye bunu düşünüyordum ki? Seven sever, sevmeyen sevmezdi aq.

Mal mal düşünüp uyuyamamıştım lan. Anında düşüncelerimi aklımdan def ederek gözlerimi kapattım.

Layana aplanızdan size bir öğüt: Her şeyi siktir edin, sadece yiyin, için, yatın ve sıçın!

🤕

Gecenin 3'ünde sebepsizce uyandığım ve daha da uyuyamadığım için salonda oturuyordum. Işığı bile açmaya üşenecek seviyedeydim şuan. Salona girerken elimi kaldırmak zor geldiği için ışığı yakmamıştım. Şimdi ise karanlık salonda sessizce oturuyordum.

Hareket edecek halim bile yoktu.

Bir süre sonra merdivenlerden gelen seslerle başımı o tarafa çevirdim. Karanlık olduğu için kimin geldiğini göremiyordum.