LAYANA (Gerçek Aile)

•iki•

Bolca yorum yapmayı unutmayın aşklar🔥☀

İyi okumalar.

❆❆❆

"Yiğit abi bir dinlesen bana hak vereceksin aslında."

Ne mi oluyordu? Yiğit abim her zamanki gibi beni dinlemeden boş boş konuşuyordu. Kaşlarını çatmış, telefon ekranından çıkıp her an bana saldırabilecekmiş gibi geliyordu.

"NEYİ DİNLEYECEĞİM? DÜNDEN BERİ NE DİYE AÇMIYORSUN O TELEFONU?!"

"Yiğit abi-"

"DELİRECEĞİM, LAYANA!"

Yine başlıyordu. Konuşmama izin verse böyle olmayacaktı oysa ki.

"Abim, yakışıklım bir izin ver de anlatayım."

Söylediğim şeyle sakinleşmek ister gibi başını yukarı kaldırdı.

Aradan geçen birkaç saniyenin ardından az da olsa sakinlemiş gibiydi.

"Anlat."

Derin bir nefes alarak her şeyi en baştan anlatmaya başladım...

(Buraları yazmaya üşendim siz biliyorsunuz zaten.)

Her şeyi anlattığımda fazlasıyla şaşırmış görünüyordu. E doğal olarak şaşıracaktı. Her gün hastanede karışmış olabileceğimi öğrenmiyorduk sonuçta.

"Oraya geliyorum."

"Yiğit abi saçmalıyorsun. Hiçbir şey belli değil. Hem oradaki işin de çok önemli. Ben burada iyiyim, merak etme."

"Nasıl merak etmeyeyim güzelim? Onların gerçek kızı değilsen seni diğer aileye verebilirler. Hem daha reşit bile değilsin. Benim yanında olup sana sahip çıkmam gerekiyor."

Bana bu denli sahip çıkması ciddi anlamda hoşuma gidiyordu; fakat şuan çok büyük bir sorun vardı.

Yiğit abim buraya geliyordu!

O gelirse kesin kavga çıkardı. Böyle bir şey olmasına izin vermezdim. Onu bir şekilde engellemeliydim. Aksi taktirde bu sefer babamı kimse onun elinden alamazdı.

"Abi, ben kendim idare edebilirim. Lütfen, sen bu iş için çok uğraştın. İşini bitirdikten sonra gelirsin."

"İş umurumda değil. Geliyorum ve itiraz istemiyorum."

Ne diye bu kadar inatçıydı ki sanki? Ne yapacaktım ben?

"Ama abi-"

"Aması falan yok Layana. Geliyorum dedim ve bitti. Tek bir itiraz bile duymayayım bu konuda."

Sanırım bu konuda onu ikna edemeyecektim. DNA testi yapıldıktan sonra gelecekti. Geldiğinde ortam biraz daha sakin olurdu en azından.

"Abi benim kapatmam gerekiyor. DNA testi yaptırmaya gideceğiz."

"Annen ve baban orada mı?"

"Hayır, işleri varmış. Şirkete gittiler erkenden. Hastanede buluşacağız."

Söylediğim şeyle kaşları çatılmıştı. O da beni yalnız bırakmalarına sinirlenmişti muhtemelen.

"Ulan." dedi ve duraksadı. Ne diyeceğini bilemiyor gibiydi. "Böyle bir günde seni nasıl yalnız bırakabilirler? O babanı öldüreceğim."

"Yiğit abi bir şey soracağım."

"Sor, miniğim."

Güçlü görünmeye çalışıyordum ama içimi yiyip bitiren sorular vardı. Hayatımda neler olacaktı bilmek istiyordum.