ကဗျာမပီစာမမီ
အပိုင်း ၁၇
တစ်ခါတစ်လေတွင် တစ်ဖက် သူ က
နီးမည် အထင်နှင့် တစ်လှမ်း တိုး လိုက်ပါသော်လည်း တစ်တန်းလောက် ပ်ိုဝေးသွား
သည့် အခြေ အနေ မျိုး သည်
တစ်ဖက်သတ်အချစ်နှင့် ဒုတိယ လူ ကသာ
ပ်ိုင်ဆိုင်ကြောင်း ကို ကျွန်တော်တို့
သတိပြုမိသင့်ပေသည်။
ကမ်း မှ တရွေ့ရွေ့ထွက်ခွါသွားသည့် သင်္ဘော ကြီး ကို ကြည့် ကာ သက်ဝေ သက်ပြင်း ချပြီး
ဆုတောင်းပေးမိသည်။
"သူငယ်ချင်းရေ ချစ်ခြင်းအပိုင်းမှာဝေး ခဲ့ ရပေမယ့် မေတ္တာ နယ်ပယ်မှာတော့ နီးပါတယ်သေးတယ် ကွာ"
မေခလာ မြစ်ကူး သင်္ဘောကြီး က တစ်ရွေ့ရွေ့ထွက်ခွါ သွားသော်ငြား ကမ်း မှ မခွါနိုင်သေးသော ကောင်လေး တစ်ယောက် ရှိသလို
ထိုကောင်လေး တစ်ယောက်ကို ငေးကြည့်နေသော ကျွန်တော်တို့ မြို့အုပ်မင်း ကို လည်း မြင်နိုင်ပါသည်လေ။
သူတို့ကြား က မေတ္တာ အတိမ်အနက် ကို
ပေတံ နဲ့ တိုင်း လို့မရပေမယ့်
နှလုံးသားနှင့် ဖော်ပြ ကြည့်ကြပါလေ။
"ကိုအောင်မြင့်"
"ခင်ဗျာ"
"ချစ်ရတဲ့ သူ ဝမ်းနည်းနေရင် ဘယ်လို
နှစ်သိမ့်ပေးရမလဲ"
ရုတ်တရက်ကြီး ဆိပ်ကမ်း မှ အစ်က်ိုလေး သက်ဝေ ကို ငေးကြည့် ကာ သူ့ထံ မေးမြန်း လာသော မြို့အုပ်မင်း ကြောင့် သူ့မှာ ကြောင် အအ နှင့်။
"ဟို အဲ့တာကလေ ကျွန်တော် က လည်း အဟမ်း ဟို တစ်ခါမှ မရှိဖူးတော့"
သူ့ စကားအဆုံး ဘေး ကမောင်မြင့်က
'ခွိ ခနဲ ရယ် သလို မြို့အုပ်မင်း က အထင်သေးဟန်နှင့်ကြည့် လာသည် မို့
"အဲ့လို မကြည့်ပါနဲ့ သခင် ကလည်း
ဒီကောင် က သိတက် ကတည်း က သခင့်နောက်ဘဲ လိုက်လာရတာလေ ဘယ်မှာ လဲ
သမီးရည်းစားထားဖို့အချိန် ရည်းစားမရှိတော့ ချော့ နည်း လည်း မသိဖူးလေ အဲ့တာ
ဆန်းသလား"
ကဲ ပြောချ လိုက်ပြီ လစာ ဖျက်ချင် ဖျက်ပါစေတော့ တကတည်း လူမှာ သူ့နောက်ဘဲ အပါးတော်မြဲ အိမ်တော်ထိန်း သက်တော်စောင့် စသည်ဖြင့် ဂုဏ်ပုဒ်များစွာနှင့် လိုက်နေရသည် ကို ယခု လည်း အောင်သွယ်တော် အချစ်ဂုရု ကြီး နေရာ က်ို ဇွတ်ထည့်နေပြန်သည်။
YOU ARE READING
ကဗျာမပီ စာမမီ (ကဗ်ာမပီ စာမမီ)completed
FantasyTime based 1910s Burma ကို့ ကို ရူးတယ် လို့ပြောလည်း ကို ခံရမှာ ဘဲ သက်ဝေ မင်း မျက်တောင်ဖျားမှာ ငြိနေတဲ့ ကို့ အလွမ်းထုထည် ကိုမှ မင်းမမြင်တာ အိမ်မက်ထဲမှာ မငိးကို ပွေ့ဖက်ရင်း ကျေနပ်နေတဲ့ ကိုယ့်ဝိညာဉ် ကိုမှ မင်းမမြင်တာ မြန်မာ ပြည် ကို ပြန်ဖို့ အိမ်နဲ့...
