ကဗျာမပီစာမမီ
အပိုင်း (၂၄)
စံကားဝါ ပြန်သွားပြီး သည့်နောက် သူ
မီးဖိုချောင် ထဲ ဝင် လာမိတော့
ဆန်ပြုတ် သောက်နေသူ မြို့အုပ်မင်း က သူ့ကို ရယ်ပြ လာလေသည်။
"ပြန်သွားပြီ လား"
"အင်း ပြန်ပြီ"
သက်ဝေ ဘဝ တစ်လျောက်
စာအုပ်မြောက်မြားစွာ ဖတ်ခဲ့၍ တစ်ချို့ ဇာတ်ဝင်ခန်း တွေ ဆို အသည်းစွဲ သည် အထိ မှတ်မိသည်။ ဥပမာ ပြောရလျှင်
"လေထန်ကုန်း"စာအုပ်ရှိ ဇာတ်ကောင်
၄ ယောက် ပြန်ဆုံခန်း မျိုး ..။
ခံစားချက် အမြင့်ဆုံး အချိန်ဖြစ်လိမ့်မည် ဟု
မှတ်ယူထားသော်လည်း သူ့ထံ ၌
လက်တွေ့ဖြစ်လာသောအခါ ရင်ထဲ ၌ အနွေးလှိုင်းလေး ဖြတ်သန်းသွားရုံမှ တစ်ပါး အခြားမရှိခဲ့ ။
"သက်ဝေ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ"
သူ့ရှေ့ ရှိ ထိုင်ခုံတွင် ဝင် ထိုင်ကာ
တစ်စုံတစ်ရာ ထံ အတွေးရောက်နေသော သက်ဝေ က််ို မြို့အုပ်မင်း က ရ်ိပ်မိဟန်နှင့် မေး လာသည်မို့။
"အော် ကျွန်တော် စဉ်းစားနေတာ"
ပြောရင်းရပ်လိုက်သူကြောင့်
"အင်းဆက်ပြောလေ . ..."
"ဘာလို့ မစံကားဝါ ရှိနေတာတောင် ကျွန်တော့် ကို စကားဝိုင်းထဲ ခေါ်သွင်း ခဲ့ရတာလည်း"
သူမေးတော့ ရောင်နီဦး က လက်ထဲရှိ
ဆန်ပြုတ် ဇွန်း က်််ု ချ လိုက်ကာ
တည်ငြိမ်လှသော အပြုံးနှင့်
"အနေရခက် သွားလား ?
ခက်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ်"
"ဟင့်အင်း အဲ့လိုတော့လည်း မဟုတ်ပါဖူး"
"ဒါဆို ကို့သက်ဝေ ကို မိန်းမ တစ်ယောက်နဲ့ စကားန်ိုင် လုပြော ခိုင်းတယ်ထင် လို့ ကိုက်ို့ က်ို စိတ်ဆိုးတာလား"
ဒီတစ်ခါ စကား ကတော့ မှန်နေသည်မို့ သက်ဝေ မငြင်းမိ ။
သူ က ပြုံးရင်းဖြင့်သာ
"တကယ်တော့ အဲ့လို သဘောမဟုတ်ဖူး သက်ဝေ က်ိုကို က မင်း ကို အကုန်သိစေချင်ရုံတင်ပါ ပွင့်လင်းချင်တယ်ပေါ့
ကိုက်ို သက်ဝေ စိတ်ထဲ က အစိုင်အခဲ ကို မဖြေရှင်းခင် တစ်ခုလေးမေးချင်တယ်"
YOU ARE READING
ကဗျာမပီ စာမမီ (ကဗ်ာမပီ စာမမီ)completed
FantasyTime based 1910s Burma ကို့ ကို ရူးတယ် လို့ပြောလည်း ကို ခံရမှာ ဘဲ သက်ဝေ မင်း မျက်တောင်ဖျားမှာ ငြိနေတဲ့ ကို့ အလွမ်းထုထည် ကိုမှ မင်းမမြင်တာ အိမ်မက်ထဲမှာ မငိးကို ပွေ့ဖက်ရင်း ကျေနပ်နေတဲ့ ကိုယ့်ဝိညာဉ် ကိုမှ မင်းမမြင်တာ မြန်မာ ပြည် ကို ပြန်ဖို့ အိမ်နဲ့...
