Bu akşam Kumsal ile dışarı çıkacaktık. Heyecanlıydım,üstümü değiştirmek için eve gelmiş odama çıkmıştım. Aynada kendime bakarken içeri Nedret girmişti. Bana bakmadan sepetteki ütülü kıyafetleri dolaba koyuyordu. Nedret'de yazıktı ,evlendiğimizde acaba sevdiği birisi var mıydı? Hiç sormamıştım.
"Nedret?"
Nedret bana baktığında acaba sorsan mı diye düşünmüştüm iki saniye.
"Evlendiğimizde senin sevdiğin birisi var mıydı?"
Şaşırmıştı kaşlarını kaldırmış ağzı açılmıştı.
"Nereden çıktı şimdi?"
"Merak ettim,ikimizde bu evliliği istemiyorduk,ne sana sordular ne bana."
"Vardı yada yoktu be Kahraman, artık ne yapabiliriz ki."
Kafamı eğmiştim.
"Ama galiba senin sevdiğin biri var."
Kafamı kaldırmış Nedret'e bakmıştım,gülümsüyordu ama mutlu bir gülümseme değildi.
"Özür dilerim."
"Neden?"
"Her ne kadar bu evliliği istemiyor olsak bile seni aldatmamam gerekiyordu ama elimde değil aşık oldum."
"Biliyor mu evli olduğunu?"
Kafamı iki yana salladım.
"Boşanalım diyeceğim ama Sultan anne hayatta izin vermez."
"Bilmiyorum Nedret ne yapacağım bilmiyorum."
"Her neyse kahraman senin işin var sanırım geç kalma."
Nedret odadan çıktığında yüzümü sıvazlamış bende evden çıkmıştım. Kumsal'ı almaya geldiğimde evden yeni çıkıyordu güzelliği karşısında her şeyi unutmuş yanına ilerlemiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok güzel olmuşsun boncuğum"
"Sağol Kahraman sen çok şıksın."
Arabaya bindiğimizde meyhaneye getirmiştim,benim geldiğim yerler gibi değildi aile yeriydi. Masaya oturduğumuzda yemeklerimizi söylemiş yanına rakıda söylemiştik. İlk konuşmalarımızda aklımız başımızdayken gecenin sonunda ikimizde kafaları yerinde değildi, gülüp duruyorduk. Meyhaneden çıkınca arabaya doğru sarılarak gitmiştik.
Kumsal
Rakıları gömerken gecenin sonunu düşünmemiştim hiç. Arabaya doğru yürürken düşmemek için Kahraman'a tutmuştum oda belimden tutuyordu. Arabanın kapısını açtığında oturmadan Kahraman'ın yakasında tutmuş öpmüştüm. Bana karşılık verirken ellerim yanağını okşuyordu. Arabaya bindiğimizde bana bakmış bende gülerek ona bakmıştım.
"Eve mi bırakım seni?"
"Hayır,eve gitmek istemiyorum."
"Nereye gitmek istersin?
"Senin olduğun her yer bana uygun Koçovalı."
Kahraman dediğime gülmüş kafasını koltuğa yaslamış bana bakıyordu.
Arabayı sürmeye başlamıştı on dakika sonra durmuş bir apartmana girmiştik.Bir kapının önünde durduğunda
"Burası kimin?"
"Bizim güvenli evlerinden biri."
"Güvenli ev?"
"Güvenli evi açıklamak gerekirse birimizi başı derde girdiğinde saklanması için yada yardıma ihtiyacı olan birileri için."
Eve girdiğimizde salona doğru ilerleyip incelemeye başladım. Arkamda Kahraman'ı hissedince ona doğru dönmüştüm. Elini yanağıma koyduğunda gözlerimi kapatmıştım. Dudaklarını dudaklarıma bastırınca karşılık vermiştim. Ellerimi boynuna dolarken. Beni kucağına alarak odaya götürmüş, yatağa yatırmıştı. Yüzümdeki saçları kenara alırken gözlerini gözlerimden çekmiyordu.
