Dilhun - Kahraman Koçovalı

25. Bölüm

Kumsal

Bir kaç gündür bu evde kalıyordum bir sıkıntı yoktu. İyi davranıyorlardı, yabancılık çekmemiştim. Dün evlilik konusu açılmıştı. Bizim için bir sıkıntı yoktu zaten evlenmek istiyorduk. Cumali ve Selim düğün hazırlıklarına yavaştan başlamışlardı. Bugün aş evine gidecektik. Odamda hazırlanıp aşağıya indim. Erkekler evden erken çıkmışlardı. Arabalara bindik. Ayşe ve çocuklar evde kalmışlardı. Saadet, Sultan anne (evet artık anne diyordum) ve ben gidiyorduk. Mahalleye vardığımızda elimdeki tencereyi düşürmeden arabadan indim. İçeri girdiğimde tencereyi tezgaha bıraktım. Sultan anne ne yapmamız gerekeni söylediğinde hemen yapmaya başlamıştık.

Çorbayı karıştırırken Saadet yanıma gelmişti gülümseyerek.

"İyisin değil mi? Bir sıkıntın,eksiğin var mı?"

"İyiyim Saadet sağol,hiçbir eksiğim yok. Sorduğun için teşekkür ederim."

İnsanlar gelmeye başladığında Saadet yemekleri koyuyor bende uzatıyordum. Sultan anne insanlarla konuşup nasıl oldukları , ihtiyaçları var mı diye soruyordu. İnsanlar yemeklerini yerken bende hava almaya dışarı çıkmıştım. Terleyen alnımı elimle silmiştim.

"Boncuğum?"

Kahraman'ın sesiyle ona döndüm,yanıma yaklaşmasıyla sırıttım.

"Kahraman?"

"Hadi gel gidiyoruz."

"Şimdi mi? Ama işler var bırakamam."

"Ya güzelim benim, anneme söylerim ben."

"Tamam."

Kahraman annesinin yanına giderken bende montumu giymiştim. Havalar soğumuştu. Arabaya oturduğumuzda camı biraz açmış içeri hava girmesini sağlamıştım.

"Nereye gidiyoruz?"

"Gidince görürsün."

Başka konuşmamış camdan dışarı izlemeye başlamıştım. Araba durduğunda kemerimi çıkartıp arabadan indim. Kahraman yanıma gelip elimden tuttu. Beş dakika yürüdükten sonra bir kuyumcunun önüne gelmiştik. Kahraman'ın adamları arkamızdan geliyordu.

"Ben sana demiştim nişan yüzüklerimizi beraber seçeceğiz diye. Tabi şu an evlilik yüzüğümüzü seçeceğiz ama olsun."

Kahraman'ın boynuna sıkıca sarılmış yanaklarından öpücük kondurmuştum.

"Teşekkür ederim Kahraman."

Kahraman yüzümü avuçlayıp dudaklarıma bir öpücük kondurmuştu.

"Senin için her şeyi yaparım. Seni üzmeyeceğim bana geldiğin için pişman olmayacaksın boncuğum."

Kuyumcuya girdiğimizde kuyumcudaki adam bizi güler yüzle karşılamış. İstediğimiz yüzük modellerini önümüze çıkartmıştı. O kadar çok model vardı ki seçememiyordum. En son iki model arasında kaldığımda Kahraman'nın yardımıyla en sonunda seçmiştik. (MEDYA)

Yüzüklerimizi aldıktan sonra birkaç yer daha gezmiş bana kıyafetler almıştık. Tüm eşyalarımı almadığım için eksiklerim vardı,yavaştan tamamlamaya çalışıyordum. En sonunda nikah tarihi almaya geldiğimizde dolu gözlerle Kahraman'a bakmıştım.

"Seni seviyorum."

"Bende seni seviyorum boncuğum."

•••