Yine sıradan bir günde mahallede dolaşırken önüme bir kadın çıktı. Teröristen kaçıyormuş.
Demiştim size sıradan bir gün diye.
Kumsal.
Ne güzel bir kadındı.
Öğretmenmiş.
O şerefsiz kaçırmış Kumsal'ı yada herhangi bir kadın ne fark eder. Bizim çocuklar almıştı it herifi.
Kemal ve Metin adamı bir sandalyeye bağlamış iki yanında duruyorlardı. Biraz da hırpalamışlardı. Adama gelişi güzel bir yumruk attım.
"Ulan it!"
İşkencelerimden sonra adam zaten ölmüştü. Çocuklar adamdan kurtulduklarında bende üstümü değiştirmiş kahveye babamın yanına geçiyordum. Yolda Selim'i görünce arabayla yanında durup onuda aldım.
"Abi o dün ki kadın kimdi?"
"Dün? Ha Kumsal."
"Adı Kumsal mı?"
"Evet."
"Eee?"
"Ne eee lan. Birisi peşindeymiş hallettim ama."
"Adı gibi Kahraman Koçovalı."
"Dalga geçme lan abiyle."
Selim yanımda kıkırdayıp duruyordu sinirlenmeye başladığımda arabayı durdurdum.
"Daha gelemedik niye durdun?"
"İn lan arabadan!"
"Abi!"
"İn lan!"
Arabadan inince kalan beş dakikalık yolu sessizce gelmiştim. Kahveye girip masalardan birine oturdum.
"Selim nerede Kahraman?"
"Benimleydi baba çok konuşunca arabadan indirdim."
Cumali abim,Paşa ve Emmi dediğimle gülerken,babamda sırıtmıştı.
"Dün olanlar ne?"
Paşa sorunca anlatmaya başladım,yarısında Selim de gelmiş yarısını dinlemişti.
"İyi yapmışsın oğlum."
Gülümseyip kafamı salladım. Merak ediyordum Kumsal'ı ne yapıyordu, nasıl hissediyordu.
Kumsal
İki gün yine evde kalmış dışarı çıkmamıştım ama bugün aldığım ani kararla dışarı çıkmaya karar vermiştim. Sabah kahvaltı hazırlarken annem evi süpürmeye başlamış. Babamda gazete ve ekmek almaya gitmişti. Ablam hastaneye gitmek için yeni evden çıkmıştı. Kahvaltıdan sonra odamda takılmış ne giyeceğime karar verdikten sonrada giyinmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Salona annemlerin yanına gittiğimde şaşkınlıkla bana bakıyorlardı.
"Hayırdır kızım?"
"Dışarı çıkacağım baba."
"İkimizden biri gelebilir senle."
"Yok anne kendim giderim. Telefonum açık,merak etmeyin."
Evden çıktığımda önce sahile gitmiş deniz havası almıştım. İki gündür aklımda Kahraman vardı,çıkmıyordu. Kuru kuru teşekkür etmiştim, olmazdı öyle . Ne alabilirim diye düşünürken aklıma gelen ani fikirle ayağa fırlayıp yürümeye başladım. Geldiğim yerde istediğim şeyi söylemiştim iki güne hazır olacağını söylediğinde sevinmiş parasını ödemiştim.
Etrafta biraz daha dolaştıktan sonra eve doğru gitmeye başladım. Kendimi mutlu ve huzurlu hissediyordum.
