Dilhun - Kahraman Koçovalı

39. Bölüm

Kumsal

Çukur'a geri döneli iki ay olmuştu. Bizim erkekler karakuzuları bitirmişlerdi. Hayatımız normale dönerken yani hayatımız ne kadar normalse işte dönmüştü.
Erkekler kahveye ,ikizler okula gitmişlerdi. Karaca mutfakta bize tatlı koyarken Ayşe , Sena ,annem,Akşın ve ben salonda oturuyorduk. Saadet İdris'i uyutup yanımıza geldiğinde Karaca elinde tepsi ile içeri girmişti. Akşın'nın karnı iyice büyümüştü altı aylık olmuştu. Cinsiyeti de belli olmuştu. Erkek olacaktı. Tatlımı yerken midem bulanmış elimle ağzımı kapatarak banyoya koşmuş kusmuştum. Banyodan çıktığımda kadınlar kapıda bekliyorlardı. Annem yanıma gelmiş elini alnıma koymuştu.

"Hasta mı oldun acaba?"

"Bilmiyorum anne."

Sena gülümseyerek yanıma yaklaştı.

"Acaba hamile misin? Hastaneye gidelim mi?"

"Hamile mi?"

Akşın yanıma yaklaşmıştı.

"Anne en son ne zaman hastalandın, geciktin mi?"

Günümü hesaplarken geciktiğimi anlamış dudağımı ısırmıştım.

Annem gülmüştü.

"Bir gidin baktırın."

"Beraber gidelim mi?"

Sena bana baktığında kafamı salladım. Evden çıktığımızda kapıda duran gençler bizi hastaneye götürmüştü. Doktor için randevu aldığımda Sena da kendi için almıştı. Sorarcasına ona baktım.

"Bende şüpheleniyorum."

Doktoru beklemeye başlamıştık,yirmi dakika sonra içeri geçmiş şikayetlerimi söylemiştim utrasonanla baktığında iki aylık hamile olduğumu söylemişti. Sevinmiştim yerimden kalktığımda doktorla kısa bir şekilde konuşmuştuk. Sıra Sena'ya geldiğinde bu sefer o sedyeye uzanmış karnını açmıştı. Doktor ona bir aylık hamilesin dediğinde birbirimize sarılmış tebrik etmiştik.

Beraber eve geldiğimizde ikimizin de yüzü gülüyordu. İkizler de eve gelmiş oturuyorlardı. Annem hevesle bize bakmıştı.

"İki aylık hamileyim."

Kızlar bana koşarak sarılmıştı kardeşleri olacak diye sevinmişlerdi. Diğerleri de sarılınca sessiz duran Sena'ya baktım. Sena derin nefes almıştı.

"Bende hamileyim."

Herkes tekrar gülmüş Sena'yı tebrik etmişlerdi. Akşam yemek masası hazırlanmış kalabalık sofraya oturduğumuzda yemek yemeğe başlamıştık. İki bebeği söylediğimizde tebrikleri almış,uzun süre sonra mutlu bir yemek yemiştik. Odalara geçtiğimizde Kahraman beni öpücüklere boğmuştu.

"Minik bir bebeğimiz olacak boncuğum. Evde küçük çocuk sesleri eksik olmayacak. Akşın,Sena,Sen ve Jr. İdris."

"Öyle, Kahraman aklımda bir şey var."

"Söyle güzelim."

"Jr. İdris var. Erkek olursa Paşa'nın adını verelim mi?"

"Sena'yı bilmem ,Akşın'nı da ama üç silahşörlerin adını yaşatalım."

"Çok iyi düşünmüştün güzelim. Paşa'nın anısını yaşatalım. Baba duyunca sevinir. Arkadaşını ,kardeşini kaybetti. Mutlu olur."

"Tabi kızda olabilir ama içimden bir ses erkek olacak diyor."

"Anneler hissedermiş boncuğum. Hem bunu bizimkilere dediğimde Yamaç da ister ,Emmi'nin adını koyar erkek olursa. Kıskanç it."

"Kardeşine it deme o küçük Yamaç yok. Baksana kuzuları nasılda bitirdi."

"Öyle ,şerefsiz içinde varmış ama yıllardır yok ben sizin gibi olmayacağım deyip duruyordu."

"Yamaç'ın devam edeceğine sanmıyorum yine uzak durur bu işlerden."

"İstese de bu işlere sokmam onu,aramızda düzgün birisi kalsın. Yeni bir kardeşimiz oldu o yeter bize."

Kahraman'nın yanağını okşadım. Vartolu olan eski hikayemizi bilmiyordu sadece yardım ettiğimi biliyordu. Zaten aramızda bir şey olmamıştı bir öpücük dışında. Onuda bilmesine gerek yoktu. Salih'le de bu konuyu hiç açmamıştık ,olmamış gibi davranmıştık. İkimizinde sevdiği vardı , dile getirecek bir şey yoktu ortada.

•••