Sonların Kaçınılmaz Gerçekliği

22/ AF

~günümüz~

Dora dikkatle dinliyordu ve kimsenin kendisiyle konuşmasına da izin vermemişti. Kulağı tamamen Lorie'nin çaldığı parçadaydı. Az sonra Lorie parçaya son verdi, kağıtlarını topladı ve ayağa kalktı. Dora'yı hareketsiz bir şekilde kendisine bakarken buldu. Gülümsedi.

Lorie çıkışa yönelirken Dora hala öylece duruyordu.

"Eklemiş."

"Ne?" dedi Hamarin. "Ne dedin?"

"Besteye yeni notalar eklemiş."

Hamarin hiçbir şey anlamıyordu. Dora'nın yüzüne onda daha önce hiç görmediği derin bir üzüntünün çöktüğünü gördü. Dalıp gitmişti ve kaşları acınası şekilde kıvrılmıştı. Hamarin onu kendisini bu şekilde görmesini istemeyeceği için yalnız bırakmaya karar verdi. Doğru şekilde davranmazsa Dora'nın zaten sinirli haline bir de şu anki garip ruh hali ekleme yapabilirdi.

Birkaç gün yarışmaya çalışanların hızını artırması ile geçti, çünkü eleme günü yaklaşıyordu. Bu süre boyunca Dora her gün okula gelmişti. Bir yandan yarışma için öğrencilere yardım ediyor, diğer yandan şirketin aday gösterileceği yarışma için aday olmayı düşünüyor öte yandan her gün yanına ilişen laşka bir Jane'le uğraşıyordu. Lorie o günden sonra asla o salona gelmemişti. Dora bu duruma memnun olsa da aynı zamanda nerelerde olduğunu merak ediyordu.

Tüm olayların üzerinden bir buçuk hafta geçmişti, Dora prova salonundan çıkıp bahçeye hava almaya çıktığında saat oldukça geçti. Öğrencilerden sadece bazıları çalışmaya kalmıştı. Dora ise yarışmadan ziyada şirketin adaylığı için araştırma yapıyordu. Başı öylesine ağrıyordu ki... Akşamın soğuk havasını iyice içine çekti. Sonra cebinden sigara paketi çıkardı ve bir tane yaktı.

Şans o ki Lorie de bestesi için bütün gün okulda kalmış ve hava almak için dışarı çıkmıştı. Okulun kapısının önünde Dora'yı görünce arkasını dönüp gitmeye yeltendi fakat Dora çoktan onu görmüştü. Kaba görünmek istemediği için geri dönmekten vazgeçti ve kollarını göğüs hizasında çaprazlayıp bahçeye adımladı.

Bakışlarını Dora'dan olabildiğine uzak tutuyordu. Sigara içiyor olmasına şaşırmış ve onun için üzülmüştü fakat buna bile bakmıyordu. Bir süre sessizce dikildiler.

Yanlarına yaklaşan araba ile Lorie biraz kenara çekildi, Dora'ya yaklaşmıştı. Fakat hala onu rahatsız etmeme konusunda kararlıydı. Sırtını oraya döndü.

"Çalışmaların nasıl gidiyor?"

Lorie Dora'nın sesini duyunca afalladı. Anında ona döndü. "İyi." Dedi ne söylemesi gerektiğini bilemeden. Bestenin kendisinden mi bahsediyordu, okuldan mı? Ortalama bir cevap vermeye çalıştı. "Her zamanki gibi yorucu."

"Beste yapmanın yorucu olduğu konusunda hemfikirim." Dedi Dora kafa sallayarak. Nedense şu an her zamankinden daha yumuşak ve uyumlu davranıyordu. Lorie yine de buna güvenemedi. Ama ona bir özür borçluydu.

"Dora," dedi ona bir adım atıp "Senden özür dilemek istiyorum. Son yaptığım şeyin hiçbir açıklaması olamaz. Bundan sonra seni rahatsız etmeyeceğimden emin olabilirsin. Beni görmek istemiyorsan eğer," bu kısımda yutkundu "Etrafta olmayacağım."

"Yarışmaya katıl."

Lorie duyduğu şeyle kaşlarını çattı. "Ne?"

"Beni duydun," dedi Dora "Yarışmaya katıl, o besteyle."

Lorie inanmakta güçlük çektiği bir durumdaydı. "Sen.. yani emin misin? Orada olmam seni rahatsız etmeyecek mi?"

"Bana Arlet demediğin sürece sorun olmayacak. Bu teklifi bir düşün derim. O besteyle birincilerden olacaksın. Şimdi gitmem gerek."