Sonların Kaçınılmaz Gerçekliği

30/ YARIŞMA FİNALİ

'Final turuna kalırsan kimseyi dinleme, sonuna kadar git.' Dora Dean'ın anlattığına göre kendisine tıpkı böyle söylemişti. Lorie onun dediğini yapacaktı, ona hayatında hiç kimseye güvenmediği kadar güveniyordu.

"Çekilmeyeceğim," dedi ciddiyetle. Normalde böyle bir konuşma yapmış olsalar, Lorie kendi mal varlığının üzerine bir de böyle bir yarışmaya katıldığı için aç gözlü olduğunu düşünür, utançla yarışmadan geri çekilirdi. Sonuçta Jafferson elenenlerden de bahsederek işi duygusal bir duruma sürüklemişti. Şimdi ise Dora'nın ona 'sonuna kadar git' derken neyden bahsettiğini açıkça görebiliyordu.

Lorie ne kadar varlıklı olursa olsun, okulu bitirdikten sonra babası sayesinde bir yerlere gelecekti. Şimdi ise Dora ona kendi yeteneği ve çabasını gösterme fırsatı vermişti. Eğer bu yarışmada derece alırsa, herhangi bir şirketin verdiği sponsorluk, babasının karşılıksız ve halihazırda vereceği iş fırsatlarından daha özel olacaktı. Çünkü Lorie bunu bizzat kendisi kazanmış olacaktı.

"Buradayım çünkü jüri bestemi beğendi. Elenenler arasında buna itirazı olan varsa karşıma geçip benimle kozlarını paylaşabilirler. Beni küçük görebilirsiniz, ama yeteneğimi kimsenin gölgede bırakmasına izin vermem."

Jafferson konuşması gereken taraf olmaktan çıkmıştı. Lorie "İzninle, üzerinde çalışmam gereken bir bestem var." Dedi ve onu yalnız bırakıp odadan çıktı.

Kendini hiç olmadığı kadar iyi hissediyordu. Sonunda hayatında eksik olan parçayı, kendi içinde bulmuştu. 'Hayatımın en büyük yanlışı senin gerçeklik yörüngenden çıkmamla başladı Dora, bu kadar ilgi çekicisin çünkü sırf çıkıp birileri yanlış dedi diye doğrularına yanlış demiyorsun. Sana söz veriyorum, ben de senin gibi doğrularımı terk etmeyeceğim.'

Bestesini çalışmak için enstrüman sınıfına yöneldi, finaller için sadece birkaç günü kalmıştı.

Geriye kalan günleri besteye ekleme yapmadan, sadece var olanı çalışmakla geçirdi. Her geçen gün daha heyecanlı, daha istekli birine dönüşüyordu. Yarışmanın sonucu onun için artık kazansa ve kaybetse de aynı sonucu veren sıradan bir şeyden çok, olmakla olmamak kadar mühim görünüyordu.

Büyük gün gelip çattığında bir kez olsun Dora'yı görebilmek için neler vermeyeceğini düşündü. Bugün Dora'yı görmeyeli tam bir ay olmuştu. Onun burada olmasına, yarışmadan önce kendisine onu güçlendirecek şeyler söylemesine ihtiyaç duyuyordu. Yine de Dora için, Dora'sız güçlü olmalıydı. Lorie Dora'nın şiir sevdiğini bildiğinden beri arada sırada şiir kitapları okuyordu ve az önce düşündüğü şeyden sonra aklına okuduğu şairden bir şiir geldi. Tıpkı Dora gibi yapmaya özen göstererek ezberinde kalan kısmını söylemeye çalıştı.

"Seni sevmeye başlamak için seviyorum seni,
sana olan sevgimi sonsuzlaştıracak bir yolculuğa yeniden başlamak için..."

Gülümsedi. Bunu bir ara Dora'nın yanında da yapmalıydı. Acaba ne tepki verecekti?

"Lorie Akira," dedi yarışmanın yapıldığı yerde görevli olan kişi. "Az sonra sen çıkıyorsun."

Lorie kafa salladı. Yarışmanın finali okulun büyük stadyumunda yapılıyordu ve az sonra sahnede olacak olmak onu geriyordu. Oturduğu yerde dizini sallamaya başladı. Tam o anda Dean koşarak yanına gelmişti. Lorie son zamanlarda Dean'ın yanında olmasından keyif almaya başlamıştı. Eskisi gibi takıntılı bir hoşlantıdan çok, güvenilir bir arkadaş duygusuyla yaklaşıyordu ona.

"Hey," dedi Dean "Zor yetişebildim, neyse ki daha girmemişsin. Bol şans. Olabildiğince kendinden emin görün. Sponsorlar bunu sever."

"Tamam, denerim." Dedi Lorie. "Burada kal ve beni izle."