"Beni boğacaksın sarı kafa." Dedi Dora, Lorie onu sımsıkı sardığı için sesi boğuktu.
"Umurumda değil." Dedi Lorie istifini bozmadan "Eğer istemiyorsan ittir, uzaklaştır. Umurumda değil."
Dora bir süre sessiz kalmış, sonunda kollarını Lorie'nin b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~flashback 10~
Lorie giyinme odasından üzerini giyinip çıktığında gösterinin başlamasına yarım saat vardı. Annesi az önce onu öpüp gösteri salonuna girmişti. Etrafta dolaşırken farkında değildi ama elbisesinin ilmekleri çözülmüş, ardı sıra yere değiyordu.
"Lorie," dedi bunu fark eden görevli, "İplerini iyi bağlamamışsın, aşağı sarkıyor."
"Ne? Aslında," dedi ama söylememeye karar verdi. Aslında daha az önce annem kontrol etmişti ve normallerdi.
Lorie dalgınlıkla iplere baktı, gerçekten de bağlayamamıştı. Arkadaşları sanki bağlayamaması çok komikmiş gibi gizli gizli gülüyordu. Lorie o an omuzlarını düşürdü, kimin ipi çektiği belliydi anlaşılan.
"Benim bağlamamı ister misin?" dedi görevli. Tam o anda "Hayır, ben bağlayacağım." Dedi biri. Lorie arkasını döndüğünde Arlet'i giyinme odasında gördü.
"Arlet!" dedi ve ipleri falan unutup koşarak onun yanına gitti. "Ne ara geldin? Bir an gelmeyeceksin sandım. Hangi kapıdan girdin ya da kim yolu gösterdi? Benim ismimi mi söyledin girmek içi-"
"Sarı kafa." Dedi Arlet onu susturup "Neden bu kadar çok konuşuyorsun? Sadece hoş geldin demen yeterli."
"Hoş geldin." Heyecanla gülümsüyordu. Arlet yine onun fazla sevimli göründüğünü düşünmeye başlamıştı.
"Arkanı dön." dedi.
"Ne? Neden?"
"Neden olabilir sarı kafa! İplerini bağlayacağım."
Lorie 'ah, evet' dedi ve arkasını döndü. Arlet kafasını iki yana sallayarak onun bu telaşlı haline gülüyordu. Arlet ipleri bir daha açılmayacak şekilde sıkıca bağladı, böyle konularda üzerine yoktu. "İşte," dedi zarif elbisesine bakıp "Oldu."
Lorie teşekkür etti ve Arlet'i elinden çekip bir yere götürdü.
"Sana göstermek istediğim bir şey var." Dedi "Aslında çok sonra gösterecektim çünkü tamamlanmadı, ama sabredemedim."
Sahne arkası ekibinin anlamayan bakışları arasında Lorie'nin yönlendirmesiyle müzisyenler bölümüne geldiler. Geldikleri yer piyanonun başıydı. Arlet beklemeye başladı. Lorie piyanonun koltuğuna oturdu ve ellerini tuşlarda gezdirip Arlet'e döndü. "Dikkatli dinle."
"Tamam."
Lorie farklı ama kulağa yine de sevimli gelen hareketli bir parça çalmaya başladı. İnişli çıkışlı, daha önce hiç duymadığı bir şeydi. Çalarken Lorie'nin son derece dikkatli, istekli ve uyum içinde olduğunu gördü. Arlet daha dikkatli dinlemeye başladı. Bunu yapamadan Lorie çalmayı kesmişti.
"Ne oldu?" dedi Arlet. "Neden çalmayı kestin?"
"Çünkü dediğim gibi," dedi bakışlarını kaçıran Lorie "Hala yarım. Nasıl? Buraya kadar olan kısmını beğendin mi? Bu benim ilk bestem ve neyle yaptığımı asla tahmin edemezsin."
