Sonların Kaçınılmaz Gerçekliği

20/ GERÇEKLERE DOĞRU

Artık ağlamaktan gözleri ağrımıştı, gözyaşı üreten kanalların artık tek bir damla bile gözyaşı gönderemeyeceğini anlayınca ancak eve gitmeye cesaret edebildi. Nedense eve gelene dek üzgündü, şimdi ise tüm vücudunu ağır bir öfke kaplamıştı.

Sanki her şey bir kabustu ve yeni uyanmıştı. Olanları yeni yeni idrak ediyordu.

Kapıyı kapıya çarpıp odasına girdi ve dolaba bir tane geçirdi.

"Gödöcökcön!" İstemsizce Dora'nın taklidini yapıyordu. "Gidecekmişim! Gitmiyorum gitmiyorum gitmiyorum! Aptal! Neden geldin ki birden bire? Her şey yolunda gidiyordu ve sen birden aptal bir bit yeniği gibi beliriverdin!"

Eşyalarını etrafa fırlattı ve sinirle üzerindeki tişörtü çıkardı. "Nefret ediyorum senden, nefret! Arğğğ!" Öfkesi bir türlü geçmiyordu ve bunun acısı zavallı kitaplıktan çıkmıştı. Bir tane geçirmesiyle kitaplardan bazıları yere düştü.

Anında kapı açılmıştı.

"Lorie," dedi annesi "Neler oluyor? İyi misin?"

"İyiyim, mümkünse beni yalnız bırakır mısın? Konuşacak durumda değilim."

Annesi dediğini yapmadı ve içeri girdi. "Lorie," dedi "Bana her şeyini anlatırdın. Şimdi sorun ne? Neden bana söylemiyorsun?"

'Çünkü içimde kendime bile itiraf edemediğim bir his var ve kim bilir sesli söylesem bana ne gözle bakacaksın?'

Omuzlarını düşürdü ve biraz daha sakin olmaya çalıştı. "Gerçekten bir şey yok." Dedi yatağa oturup. "Okulda birkaç şey oldu ve ona sinirlendim. Her zamanki şeyler. Seni korkuttuğum için üzgünüm."

Annesi gülümsedi. "Öyle diyorsan öyledir. Eğer konuşmak istersen yanıma uğra. Bir hafta kadar ayrılacağım yakında. O zaman bulmak istesen de bulamayabilirsin."

Lorie kafa salladı, annesi tam çıkıyordu ki Lorie kararını değiştirdi, "Aslında," dedi aklına gelen şeyle. "Bilmen gereken bir şey var. Geçenlerde sana Do- ah Arlet hakkında soru sormuştum hatırlıyor musun?"

Annesi kafa salladı.

"Orada sana eksik söyledim. Arlet bizim okula geldi, bir yarışmanın danışmanlık gibi bir şeyini yürütüyormuş. Son zamanlarda onunla fazla meşgulüm, bugünkü de onlardan biriydi."

Annesi şaşırmıştı. "Demek sizin okulda öyle mi? Nasıl? Değişmiş mi? Yoksa hala aynı Arlet mi?"

"Adı artık Arlet değil, Dora. Değişip değişmediğine dair bir fikrim de yok çünkü benimle konuşmuyor. Beni tanımıyor desek daha doğru olur. Sana o gün bir şeyler sordum ve babasının en büyük rakibi olan şirkette çalıştığını öğrendim. Kendisine bunun hakkında destek bile olacaktım ama... dediğim gibi beni iplemiyor bile. Anlaşılan babasıyla tüm bağlarını koparmış. Öyle işte..."

Annesi uzun bir sessizliğe gömüldü.

"Lorie," dedi ardından "Benim de sana eksik söylediğim bir şey var. Sen böyle söyleyince gerçekliğinden emin hissettim nedense... O gün söylemedim çünkü Arlet meselesi çok geçmişte kalmıştı ve böyle korkunç bir şeyi bilmen gerekmez diye düşündüm."

Lorie merakla ona bakıyordu.

"Sana Arlet'in annesinden ve babasından bahsettim evet. Ama-" derin bir nefes aldı, nasıl söyleyeceğini bilmiyordu.

"Ama ne?" dedi Lorie "Beni korkutuyorsun."

"İşin aslı şu ki, Arlet altı yaşından beri annesinden ayrı. Babası ona annesinin akıl hastanesinde olduğunu söylemiş ve bir gün görebileceğini de... Ama aslında annesi o çok küçükken çoktan öldü. Bunu Arlet'e uzun süre söylememesinin nedeni... Tahminlerimize göre Nora'nın Bay Schward yüzünden ölmesi. Elbette bize bunu Schward söylemedi, kimse söylemedi. Kendisi suçlu olduğu konuların üzerini örtmekte bir numara. Yıllar önce bir gün onlardayken bir avukat geldi, Schward tedirginlik içindeydi. Hemen onu alıp görüşme odasına götürdü. Biz önce neler döndüğünü anlamadık fakat avukatla kavga ediyorlardı. Avukat ona gerektiği parayı vermediğiyle ve Schward'ın nasıl kalpsiz biri olduğuyla ilgili sitemlerde bulunuyordu. Tartıştıktan bir süre sonra dışarı çıktı ve ona şöyle bağırdı 'üzerini örtmem gereken pislik, senin para aşkının yanında bir hiç!' Sanırım buna benzer bir şeydi. Eşinin yıllar önce öldüğünü öğrendiğimde bununla bir bağlantısı olabileceğini düşündüm."