Son Evlilik Bükücü/2

♲SEB/21☣

Sizi yorumlarda bekliyorke😎💕💕🙊

Bu bölümde ki romantizm için daha fazla yorum yapmanız lazım benden söylemesi

Gözleri yine yerdeyken beni görmemişti. Ama ben görmüştüm. Üstüne bir şey giymediğini de, karnında ki kırmızı derin çiziği de!

Dehşetle, "Muâz!" Diyerek elimde pijamalarımla donup kaldım.

Nefesim soluk boruma kaçmış da tıkanmış gibiydi.

Dehşete düşmüş sesimle o da yerinde durup kalakaldı. Önce yüzüme baktı ve benim gözlerimin karnında olduğunu görünce kısa bir ân garipseyerek bana ardından karnına baktı.

Ya üzerinde bir şey olmadığını unutmuştu ya da bir yarası olduğunu.

Yutkunarak başını kaldırdığında sakince, "Öyle bakıp durma, ufak bir sıyrık." Diyerek gözlerini kaçırdı. Ama yan tarafa dönüp kıyafetlerine yönelirken kısık bir küfür mırıldandı. Görmemden hiç hoşlanmamıştı  bundan emindim.

"Nasıl oldu?" Diye sordum. Gözlerim çoktan dolmuştu.

İçeri girdiğinde nasıl farketmemiştim?

"Bir şey yok dedim ya! Niye sorguluyorsun-" kafasını kaldırıp tekrar işine döndü fakat bu çok kısa sürdü. "Ağlıyor musun sen?!"  Hızla başını kaldırırken sözlerini de yarım bırakmıştı.

"Ahsen bunun için ağlanır mı?!" Kıyafet baktığı için dizlerinin üzerindeydi. Doğrulup hızla yanıma geldi ve ellerini omuzlarıma koydu. "Niye ağlıyorsun? Başka bir şey mi oldu?" Eli yanağıma çıkarken gözlerimi kapattım.

"Bu ufak bir yara değil." Dedim. Salak değildim. Ve bu da ufak bir yara değildi.

"Yeter artık..." başımı göğsüne koydum. "Kandırma beni."

Elini başımın arkasına koyup kafamı kendine daha çok bastırdı.

"Aptallık edip o adamla kavga ettiğimde oldu, tamam mı? Hak etmiştim yani!"

"Bu bıçak gibi duruyor ama?"

"Adamın elinde taş vardı koskocaman görmedin mi? Tabi sana göre tek suçlu ben olduğum için karşı tarafın ne yaptığına bakmadın bile!"

"Öyle demedim ben!" Derken ağlamaya da devam ediyordum.

"Tamam, nasıl istersen."  Saçlarımda ki elini indirip belime koydu. "Hadi gel otur... hemen korkuyorsun sinirlerim alt üst oluyor!"

Yatağın üstüne ikimiz de oturduğumuzda o bana doğru dönüp tekrar ellerini yanaklarıma koydu.

"Şimdi sana bir şey söyleyeceğim ama bunu asla unutmamanı istiyorum."

Başparmağı süzülen bir göz yaşımın üstünde durdu.

Sadece başımı salladım.

"Ağladığın zaman istediğin şey olmayacak. Ağladığın zaman durmayacaklar. Ağlamanı umursamayacaklar."

Daha çok ağlarken çeneme hafifçe dokundu. Gözlerinin altından bana bakarken kırık bir gülüş sergiledi.

"O yüzden kimsenin yanında ağlama."

"Durduramıyorum ama!" Diye sızlandım. "Hem senden bir şey istemiyorum ki! Yaralanmışsın... istemeden oluyor!"

"Ben kimse değilim Ahsen. Ağlama mevzusuna ben dahil değilim. Yanımda istediğin kadar ağlayabilirsin. Sana ağlama demem." Başını yana çevirdi. "Başkalarının yanında ağlama sadece."