Son Evlilik Bükücü/2

♲SEB/13☣

Part/2

"Bize de neler olduğunu açıklayacak mısınız artık?"

Furkan, Elif'in her an patlayacak gibi durması ve aşırı bir tepki vermemek için kendini tuttuğunu görerek sakince başını salladı.

Sahra dirseğini koltuğun kolçağına dayamış, yanağını da avcuna yaslamış bir şekilde sessizce oturuyordu. Şu an hiç bir şey umrunda değildi. Dalgın bir şekilde her şeyin bitmesini istiyordu.

Yağmur ve Berk ikili koltukta beraber otururken, Yağmur da en az Elif kadar sinirliydi. Ama şüphesiz içlerinde sinirlenmeye en hakkı olan Berk'ti. Ve o da bunun bilincinde ayağa kalkıp salonun ortasına geçti.

"Size karışmayın dedik! Karışmayın! Neden belaya doğru koşuyorsunuz?!"

Yağmur onun bir anda dengesiz yükselen sesiyle irkildi. Tabi bu Elif içinde geçerliydi. Fakat Sahra Berk'in sesini bile duymuyordu neredeyse. Kendi aleminde başka şeyler düşünüyordu.

"Berk, sakin!"

Berk dönüp Cihangir'e kısa ama net bir bakış attı. Henüz söyleyecekleri bitmemişti.

"Bu sadece benim suçum. Ve sadece benim sorunum. Bundan sonra bu meseleye bir daha karışırsanız olacaklardan ben sorumlu değilim."

Berk, Cihangir ve Muaz'la zaten bir plan yapmıştı. İkili Berk'e yardım edecekti ve olay sessiz sedasız bir şekilde kapanacaktı.

Berk salonu terk ederken Elif ve Yağmur göz göze geldiler. Elif ne yapacağını bilemezken biraz yatışmaları gerektiğinin farkındaydı. Dudaklarını kıpırdatarak, 'kalkalım' dedi Yağmur'a. O da başını sallayarak onayladı ve aynı anda ayağa kalktılar.

"Herkes sakinleşince konuşalım." Dedi Yağmur. Elif sessiz kalmayı tercih ederek yere bakındı.

"Ben bırakayım sizi-" Elif Furkan'ın sözünü sert bir ifadeyle kesti. "Gerek yok, biz gideriz!"
Yüzünde net bir ifade vardı. Ama Furkan bunu görmemeyi tercih etti.

"Ben bırakayım Elif. Bu saatte tek gidemezsiniz." Israr eder gibi değildi. Daha çok; "Böyle olacak dediysem böyle olur!" Der gibiydi. Bu gece oldukça otoriterdi.

"Bana silah çeken birinin arabasına bineceğimi düşünüyorsan çok yanılıyorsun!" Kimsenin yüzüne bakmadan bir hışımla o da salonu terk etti. Berk sinirle arkasından çıksa da Elif'e diyecek bir sözü yoktu. Sadece hemen ardından fırlamış ve kaldırımda hızlı adımlarla ilerleyen ve gözü hiç bir şeyi görmeyen nişanlısının önüne geçerek onu durdurmuştu. Elif hemen yanından geçmek istese de Furkan yana kaymış ve bu hareket iki kez tekrarlanmıştı. Elif pes ederek durup, dolu gözlerle Furkan'a baktı. Daha önce ne bu kadar kırılmış ne de korkmuştu. Furkan onu korurdu. Furkan'ın yanında hiç olmadığı kadar güvende hissederdi. Furkan ona zarar verecek en küçük şeyden bile kaçınırdı. İşte bu yüzden ilk defa hayal kırıklığı yaşıyordu.