FADED ✔

Chapter 35: Love is sweet

This is the final chapter. Sana hindi bitin. Anyway, salamat sa mga nag basa at nag vote. It really means so much to me kahit konti lang kayo. Thank you so much! Epilogue will be up tomorrow! Love lots!

***

"Lance.."

Nangunot ang noo ko.

"Pia.." Hindi makapaniwala akong tiningnan ito. Isang linggo matapos kong malaman ang ginawa nito kay Aria ay hindi ko na ito ulit nakita. Nalaman ko na nga lang kay Carlo na nag resign na ito.

Ngumiti ito ng malungkot.

"What.. are you doing here?" Nagtataka kong tanong.

"I'm here to say sorry.. again.." Bumuntong hininga ito. "I'm so selfish. I'm a b*tch for attempting to kill my sister. I'm sorry.. Tama yung kapatid mo, I'm a killer." Pinahid nito ang luha saka malungkot na tumingin sa akin. "Nag sisisi ako sa nagawa ko sa kanya. Hindi lang siya ang nasaktan ko kundi maging ang mga taong nag magandang loob na ampunin ako at bigyan ng magandang buhay." Sunod sunod na lunok ang ginawa ko dahil sa narinig.

"I hope you can give me another chance.."

Natulala ako. Hindi ko malaman kung anong isasagot sa kanya o dapat ba akong sumagot?

Ngumiti ito. "Don't get me wrong. Alam kong hindi mo ako magugustuhan and I accepted it wholeheartedly."

Napa yuko ako.

"She's so kind for forgiving me so easily. Despite of what happen, of what I did to her, she still loves me na parang totoo niya akong kapatid.." Umiiyak na sabi nito. Ngumiti ako. "I don't deserve her."

"Pia.."

"You deserve her, Lance. You do.." Lumapit ito saka hinawakan ang kamay ko. "I'm sorry again. Sana ay naitama ko ang maling nagawa ko sa ganitong paraan. I know you love her."

Nalunok ko ang sariling laway.

"Can you please do me a favor?"

Hindi ako naka sagot.

'Please take good care of her.. for me."

Nangunot ang noo ko.

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya.

"Can you promise me that?"

Naguguluhan akong tumango saka ito ngumiti.

"Thank you, Lance.."

Yumakap ito saka pinunasan ang luha.

"See you around.." Yun lang at iniwan na ako nitong tulala at hindi makapaniwala sa mga sinabi nito. Hindi ko maintindihan. Nag punta ako dito sa rooftop para mag Isip ng matino tapos ay pupuntahan ako dito para naman guluhin ang isip ko.

Nanghihina akong napa upo saka dinampot ang wine na naroon. Hindi ko na nagawang isalin iyon, basta ko na lang tinungga.

Ipinikit kong muli ang mga mata.

Nalulunod ako sa sakit at saya. Magkahalo. Hindi ko talaga maintindihan.

Nilanghap kong muli ang malamig na hangin. Napa ngiti ako. Pamilyar na lamig tuwing nariyan siya sa tabi ko.

May presensiya ulit akong naramdaman.

This time.. Hindi ko na malaman kung ididilat ko ba ang mga ko para makita iyon.

Dala ng bugso ng damdamin ay emotional kong nilingon sa bandang kaliwa ko ang naramdaman kong presensya.

Tumambad sa paningin ko ang babaeng naka puting backless turtleneck cocktail dress. Naka tali ng mataas ang buhok nito. Naka ngiti itong naka titig sa akin habang hawak ang isang violin.