Opgesloten

Hoofdstuk 1

'Iedereen met je rug tegen de muur, op de grond!' riep de man in het zwart.

Dat was de enige keer dat ik doodsbang was.
------------------------
Stacey een blond meisje, met extreem heldere blauwe ogen. Ze zit op het Vechtdal College, een grote school waar iedereen welkom is. Totdat er toch ongewenst bezoek komt..

Stacey heeft zoals gewoonlijk elke maandagochtend gym, maar deze keer verloopt het anders dan normaal. Het word een traumatische ervaring..
----------------------------------------------
'Mam, ik ga' schreeuw ik vanuit de gang. Ik haal m'n schouders op, als ik geen antwoord krijg. Ik slinger mijn rugzak over m'n schouder, en loop zo de deur uit. Als ik met veel lawaai m'n fiets heb kunnen pakken, fiets ik zo snel ik kan richting school. Ondanks dat ik 5 kilometer moet fietsen, ben ik al na een halve kilometer buiten adem. Hijgend hang ik over het stuur, en slinger afentoe van links naar rechts. Ja je kunt me eigenlijk wel onhandig noemen, maar ik vind zelf dat het wel meevalt. Ik kijkt naar de auto's die voorbij racen en de vogeltjes die vrolijk fluiten vanuit de bomen. Ik pak onhandig m'n mobiel uit mijn jaszak, en klik zoals gewoonlijk B-Brave aan. Ik begin luid mee te zingen, ik moet toch nog 2 kilometer..

'Vanaf de dag dat ik voor het zag, wat er iets me m'n hoofd dat me zei, dat me zei laat deze niet varen neenee, en daarom wil ik jou nu dichtbij, dichtbij mij'

Zo blijf ik nog even zingen, zolang niemand me hoort natuurlijk..

Opeens word ik gestoord door de luide schoolbel die ik van veraf al herken. 'Ohnee' brom ik, ik ben namelijk al veel vaker te laat gekomen dus dit word vast weer een preek. Zuchtend zet ik m'n fiets weg, en strompel het gebouw in. Ik loop 2 trappen op, en loop door een lange gang. Ik kijk door alle raampjes, alle de lessen zijn al bezig.. Ik stop bij lokaal 42B, ik bijt op m'n lip en bereid me vast voor op de preek die ik zal krijgen van die zeur. Ik doe de deur nog niet eens open, en ik hoor z'n luide stem al. 'Aha, mevrouw Fairs' zegt hij geirriteert. 'Sorry! Ik ben in de struiken gevallen' verzin ik snel, terwijl naar m'n verplofte haar wijs. 'Ja maak dat de kat wijs' bromt hij. 'Ik heb geen kat' zeg ik droog, gelijk schieten een paar leerlingen in de lach. Ik grinnik zelf ook een beetje om m'n opmerking. Meneer Wessels, geeft me een dodelijk blik.. Ik weet gelijk dat ik mag gaan zitten, want ik ken die blik inmiddels als de beste. Ik zucht van opluchting, en plof achterin de klas. 'Goed dan gaan we nu verder met -2:-1..' bromt meneer Wessels. Wiskunde, ben ik altijd al slecht in geweest.. Gelukkig is de les snel afgelopen, dus ik loop snel het lokaal uit. Al snel komt m'n beste vriendin Sunny naast me lopen, ja ze heeft een aparte naam maar ze is wel bloedmooi. 'Hey' zegt Sunny, terwijl ze haar arm door die van mij haakt. Ik schenk haar een glimlach, en zo lopen we naar een ander gebouw dat aan de school vast zit.

'Heb je misschien een extra hempje bij je? Ik ben de mijne vergeten..' bloos ik. 'Sure!' antwoordt Sunny terwijl ze in haar gymtas rommelt. 'Hier' ze gooit een mintgroen buiktruitje naar me. Ik bijt m'n onderlip, ik was even vergeten dat Sunny bijna alleen maar croptops draagt.. Ik knik alsnog dankbaar maar volgens mij ziet ze de twijfel in m'n ogen. 'Leuk voor de jongens toch?' vraagt ze, en ze geeft me een speelse knipoog. Ik lach wat flauwtjes, ik ben namelijk niet zo zeker over m'n uiterlijk tot tegenstelling van Sunny. Ik trek het buikshirtje aan, en loop achter Sunny aan richting de gymzaal. Zoals ik al had verwacht word het meteen naar ons gefloten, zulke aandacht haat ik. Alsof we een stuk vlees zijn, en hun de hongerige leeuwen.. Ik veeg een blonde lok uit m'n gezicht, en ga op het houten bankje zitten. We krijgen een lange uitleg, over wat we gaan doen. Ik slaak een diepe zucht, we gaan namelijk touw klimmen.. Ik haat het, ten eerste ik ben niet sterk. Ten tweede je krijgt er zere handen van, en ten derde het is gewoon saai! Ik ga verveeld aan de kant zitten, en staar een beetje voor me uit. Normaal houd ik van gym, ookal heb ik de conditie van een bulldog.. Ik zit inmiddels al een kwartier te kijken, naar hoe alle kinderen makkelijk in de touwen klimmen. Opeens hoor ik een doffe klap, en daarna luid gegil. Ik haal m'n schouders op, als ik zie dat Sunny me verbaast aankijkt. 'Er is vast iemand gevallen' mompel ik, maar iedereen hoort het. Een aantal knikken instemmend, en klimmen weer naar boven. Toch zie ik een bezorgd gezicht van Joey uit m'n klas, hij is een nerdje maar hij is best wel aardig.. 'Technisch gezien, klonk dat meer als een schot' zegt hij, terwijl hij zijn bril rechtzet en zijn neus ophaalt. Ik grinnik, maar dat houd al snel op als de gymdeuren met een luide klap open worden getrapt.
Er komen allemaal mannen met een bivakmutsen het gymlokaal in.. Verbaast kijk ik naar de mannen, die luid beginnen te scheeuwen. 'Met je rug tegen de muur, op de grond!' scheeuwt er één. Is dit een grap? Please laat dit een domme grap zijn, maar ik besef dat het realiteit is wanneer ik de pistolen zie.. Ik slik hoorbaar en kijk angstig en zwijgend naar de grond. Ik ben nog nooit zo bang geweest.. Intussen komt Sunny naast me zitten, en zo volgen alle andere leerlingen ook.. Ik trek m'n benen op en sla mijn armen er omheen, en kijk de mannen voorzichtig aan. Maar ze letten niet op mij, ze zijn druk in gesprek terwijl ze naar een paar leerlingen wijzen. Ik blijf angstig afwachten op wat er gaat gebeuren..