Opgesloten

Hoofdstuk 16

Ik zit inmiddels al uren op het bankje, ik staar emotieloos voor me uit. 'Gaat het?' hoor ik een bezorgde stem. Ik knik, zonder me om te draaien.. Ik voel hoe iemand naast me komt zich, en een hand op m'n schouder legt. Ik draai m'n hoofd een kwartslag, en zie Dennis. 'Vertel me wat er aan de hand is' zegt hij serieus. Ik zucht, en begin te vertellen over m'n vader.

'Heftig' zegt Dennis, ik haal m'n schouders op en kijk hem dan straks aan. 'Waarom zou ik dit uberhaupt allemaal aan jou vertellen?' vraag ik, met opgetrokken wenkbrauw. 'Omdat je me alles kunt vertellen' antwoordt hij. 'Je bent m'n ontvoerder' zeg ik droog. Hij haalt z'n schouders op en begint te praten. 'Was ik maar geen ontvoerder..'

'Waarom doe je zoiets dan?' vraag ik.

'Stacey, ik ben net zoals jou iemand die gedwongen is om dit te doen.. Mijn 'baas' zal me vermoorden als ik niet doe wat hij zegt. Als ik wil ontsnappen lukt dat me niet, ze hebben een zender onder m'n huid geplaatst. Ze zullen me altijd vinden, en dan zullen ze niet alleen mij maar ook m'n ouders en broertje vermoorden. Ik vind het verschrikkelijk om anderen te moeten vermoorden, maar ik wil m'n eigen gezin ook niet dood hebben'

Ik zeg niets, en kijk hem verbaast aan. Misschien is hij toch niet een echte hufter, of een seksuele klootzak..

Ik zie een andere Dennis dan in het begin, meer emotie's. Ik draai Dennis z'n gezicht richting mij. 'Het komt goed' zeg ik. Hij schudt z'n hoofd. 'Dat is onmogelijk' zucht hij. 'Trust me' zeg ik, terwijl ik hem strak aankijk. 'Oke' antwoordt hij. Ik geef hem spontaan een knuffel. 'Ik beloof het' fluister ik, in z'n oor. Ik laat los, en zie dat hij al wat vrolijker kijkt. 'Ga je mee naar binnen?' vraag ik, terwijl ik opsta. Dennis knikt, en loopt achter me aan.

'Hehe daar zijn jullie, duurde lang.. Hoorde jullie de speaker niet ofzo?' vraagt Stefan, wanneer we de de eetzaal inkomen. 'Sorry' verontschuldigd Dennis zich glimlachend. Ik loop richting Sunny, terwijl Dennis staat te praten met Stefan. 'Hey' zeg ik, terwijl ik naast haar aanschuif. 'Stacey! We krijgen morgen een eigen wapen' zegt Sunny enthousiast. 'Oh' zeg ik droog, terwijl ik eten opschep. Ik praat wat met Sunny terwijl Bram en Dennis tegenover ons ook plaats nemen aan de tafel. Ik zit zoals gewoonlijk Dennis weer dromig aan te staren, terwijl Sunny tegen me praat. 'Hey, luister je wel?' vraagt Sunny terwijl ze me tikjes op m'n schouder geeft. 'Sorry, ik lette even niet op' mompel ik. 'Nee dat merkte ik al' grinnikt ze. Ik draai me naar haar toe. 'Vertel' zeg ik.

'Nou, het komt erop neer dat ik je ten huwelijk vraag' antwoordt ze schouder ophalend.

'Ha ha ha, heel leuk en wat vroeg je echt?'

'Okeoke, of je mee ging trainen vanavond'

'Ja is goed'

'Yes'

We geven elkaar een highfive.

'Dus' hoor ik opeens een akelige stem vanuit de deuropening. 'Ohnee, Charlotte' fluister ik, maar net hard genoeg dat Sunny het hoort. Sunny grinnikt maar houdt gelijk haar mond wanneer Charlotte haar arrogant aankijkt. Wanneer ze mij ziet, schieten haar ogen gelijk naar Dennis. Er verschijnt een gemene grijns op haar mond. Ze loopt heupwiegend richting Dennis, en gaat naast hem zitten. 'Hey' zegt ze, terwijl ze met de ene hand over zijn borst streelt. Iewl.. Dennis kijkt me raar aan, en ik maak een gebaar van 'weet ik veel wat ze doet'. 'Hoi' antwoordt Dennis droog, terwijl hij z'n mond volpropt met sla. Ik grinnik, terwijl Charlotte en moed niet opgeeft. 'Je bent knap' glimlacht ze, terwijl ze hem zwoel aankijkt. 'Weet ik' antwoordt Dennis arrogant, terwijl hij me een knipoog geeft. Charlotte lijkt verbaast door zijn reactie, maar herpakt zichzelf al snel. 'Oh' zegt ze, terwijl ze steeds dichterbij komt. Ohno, zij mag hem echt niet zoenen. Ik pak snel m'n glas met water, en proest het water in het gezicht van Charlotte. 'Oeps sorry, Sunny vertelde me net een mop' verontschuldig ik me. 'Ja tuurlijk, hoerige trut' zegt ze kwaad, terwijl ze haar blousje schoon probeert te krijgen met een servetje. 'Pardon?' zeg ik verbaast. 'Hoerige trut' herhaalt ze langzaam. 'Hoerig, is officeel geen bijvoeglijk voornaamwoord' glimlach ik.

Oei nu is ze stil..

'Hou je bek, ga jij maar lekker janken over dat zielige vadertje van je, met z'n ziekte' zegt ze.

Ik voel hoe alles in me opborrelt, woede, pijn, verdriet..

'Dat neem je terug' sis ik, terwijl opsta en m'n vuisten samenknijp.

Ze schudt gemeen haar hoofd, en slaat haar armen over elkaar.

Ik bedenk me geen moment, en pak het glas en gooi het boven haar hoofd kapot tegen de muur.

Gelijk begint ze als een gek te gillen. Ik snap niet waarom ze zo gilt, totdat ik een redelijk diepe snee in haar arm zie, met een stuk glas erin. Iedereen kijkt me aan, ik slik en ren de eetkamer uit. Verward ga ik zoals gewoonlijk naar het bankje, een traan biggelt over m'n wangen op de koude stenen. Al snel stromen de tranen over m'n wangen, alle opgekropte frustratie..

M'n moeder, m'n vader, Dennis, hier gevangen zitten, wetend dat je nooit meer hieruit zal kunnen komen..

Ik voel opeens een warme hand rondom m'n schouder, Dennis..

'Wat is er nou toch' vraagt hij bezorgd terwijl hij de tranen wegveegt.

'Alles' antwoord ik.

'Wat is alles?'

'M'n vader, ik mis hem en ik kan totaal niet tegen de reactie's van anderen over hem'

'Wat nog meer?'

'Jij' fluister ik.

'Ik?' vraagt hij.

Ik knik en begin te praten.

'Nou, kijk. Ik vond je bijna vanaf het begin al leuk, nog niet helemaal natuurlijk maar nu is het wel meer geworden en-' ik word onderbroken..

Hij heeft zijn lippen op die van mij gedrukt, verbaast zoen ik hem terug en al snel word het intiemer. Ik sla mijn armen om hem heen, en woel met m'n handen door z'n haren.

'Stacey en Dennis?' horen we opeens een kille stem.

Fuck..

Charlotte...