Opgesloten

Hoofdstuk 20

Heeey allemaal! 🙋 Ik zal het kort houden, zodat jullie na dit stukje informatie het nieuwe deel kunnen lezen! Ik ben namelijk bezig met een nieuw boek, meer zeg ik er niet over maar dat houdt in dat de upload dagen waarschijnlijk op Maandag en Vrijdag zullen zijn.. Of op Zondag en Donderdag. Want nu ik bezig ben met een nieuw boek, moet ik daar ook delen in schrijven. Ondanks dat ik waarschijnlijk minder ga uploaden probeer ik elke keer een lang hoofdstuk van te maken. Veel lees plezier! xx
----------------------------------
Ik staar naar het water, en zucht diep. Morgen.. Morgen zal ik ontsnappen. Ik herhaal m'n plan in m'n hoofd, en loop weer naar binnen.

Ik loop door de hal, het is stil.. Ik loop die krakende trap op richting m'n kamer. Steeds wanneer ik dichterbij m'n kamer kom, voel ik hoe de zenuwen door m'n lijf gieren. Ik ben namelijk van plan om Sunny aan te spreken over haar en Dennis. Wanneer ik voor de deur sta hoor ik twee stemmen.

'Ze wordt vast boos als we het vertellen'
hoor ik, ik gok dat het Sunny is.

'Sunny.. Volgens mij-' verder komt de andere stem niet, want ik slinger de deur open.

Ik kijk Sunny strak aan, maar al snel richt ik me op de andere persoon.

Dennis.

'Wat doe jij hier?' vraag ik, terwijl ik m'n stem onder controle probeer te houden.

'Gewoon' mompelt hij.

Ik voel hoe alles naar boven komt, dan barst de bom.

'Wat gewoon? Ik dacht dat wij een soort relatie met elkaar hadden, en dan zit je hier met m'n beste vriendin die gewoon een schijnheilige trut blijkt te zijn. Jullie zijn gewoon samen een stelletje, ik had het wel door. Ik zag jullie altijd in die fucking tuin, jullie hadden me het moeten vertellen!' Schreeuw ik boos.

'Sorry' piept Sunny halfhuilend.

'Ik heb niets aan een sorry, donder allebei nu op uit deze kamer. Zelfs jij Sunny, ga maar jij maar bij die hufter slapen' zeg ik kil.

Ik wijs naar de deur, en tot m'n verbazing loopt Sunny sneller de kamer uit dan ik had gedacht. Dennis volgt haar, de deur uit. Ik gooi de deur dicht, en zak tegen de deur aan inelkaar.
Het leven is niet meer eerlijk, niets is nog eerlijk. Ik sta op, en loop naar de inloopkast. Ik pak 2 setjes kleren.

Ik ga gewoon nu ontsnappen, ik kan het niet meer aan.

Ik duw alles in een plastic tas, die ik laatst in de keuken had gevonden. Ik kijk op de klok, die boven de deur hangt.

21:00

Ik besluit om 01:30 te vertrekken,
Ik ga op het bed zitten en wacht op het grote moment.

Ik sta precies om 01:15 op, en sluip met de tas in m'n handen de trap af. Ik probeer het zo geluidloos mogelijk te doen, wat moeilijk gaat op een trap die afentoe kraakt. Wanneer ik onderaan de trap ben, zie ik een camera die net m'n kant op komt. Direct duik in naar benenden en kruip over de vloer richting de keuken, ik pak snel wat te eten uit de kastjes. Ik kruip terug, maar precies als ik de achterdeur open gaat er een alarm af. 'Fuck' vloek ik, ik gooi de deur open en probeer zo rustig mogelijk te blijven. Ik kijk van links naar de rechts, het is te donker om te zien waar ik heen ren. Ik besluit naar links te gaan, ik begin te rennen. Ik zie totaal niet waar ik loop, maar dat maakt me op dit moment niets uit. Ik moet ik weg, intussen hoor van alle kanten geschreeuw. Ik voel hoe van alles door m'n lichaam giert, ik begin nog snel te rennen. Uiteindelijk bots ik tegen een muur op, en val achterover. Snel krabbel ik overeind, en hoop dat de muur niet hoog is. Ik spring een keer omhoog, en grijp me vast aan de bovenkant van de muur. Ik gooi de tas eroverheen, en trek mezelf op. Ik voel hoe het prikkeldraad, in m'n knie prikt. Net wanneer ik onder het prikkeldraad door probeer te kruipen, zie ik in de verte een lampje. Het lampje komt steeds dichterbij.. Snel kruip ik onder het prikkeldraad door, en val direct van het muurtje. Ik kom met een harde klap te recht, maar krabbel snel overeind. Ik pak de tas, en begin te rennen. Geen idee waarheen, maar weg van deze plek.. Hopelijk voor altijd..

--------
Even voor de duidelijkheid, dit is niet het einde!