Opgesloten

Hoofdstuk 9

'Ik ga even een baantje zwemmen' zeg ik, terwijl ik mezelf in het ijskoude water laat glijden. Sunny kijkt afwezig, en staart naar het water. Er is iets met Sunny, maar ik heb nu geen zin om het aan haar te vragen. Ik zwem rustig een paar keer heen en weer, totdat ik opeens 2 handen om m'n heupen voel. 'Hallo babe' hoor ik een bekende stem, gelijk voel ik een warm gevoel in m'n onderbuik. Ik herstel me snel, en haal z'n handen van m'n heupen. 'Dennis wat moet je?' vraag ik, zonder om te draaien. 'Jou' antwoordt hij. 'In je dromen, eikel' zucht ik, en ik zwem weer verder. 'Ik weet dat je het zelfde voelt' zegt hij. Met een ruk draai ik me om, en kijk recht in 2 paar hazelbruine ogen. 'Nee' zeg ik, maar ik weet dat het niet overtuigend overkomt. Ik voel dat ik begin te blozen, en draai me snel om. 'Als je het niet erg vind, ik ga nog even zwemmen' zeg ik. 'Ik zag je wel blozen' grinnikt Dennis achter me. Ja hij heeft gelijk, maar ik zal niet toegeven.. Ik bijt op m'n onderlip, en doe alsof ik hem niet hoor en zwem verder. Ik kom inmiddels niet bij de grond, en zwem naar de rand. Ik zet m'n handen op de rand, om mezelf op te trekken. Zoals gewoonlijk lukt het niet.. Na meerdere pogingen, lukt het me om m'n voet over de rand te gooien. Ik trappel met m'n andere voet, om die ook op de rand te krijgen. Zonder succes.. Net als ik het wil opgeven, en terug wil zwemmen voel ik weer die zelfde handen om m'n heupen. Binnen notime sta ik te bibberen op de rand. 'Dankje' zeg ik tegen Dennis.. Ik loop zo snel mogelijk richting m'n handdoek, en ga er uitgeput op liggen. Ik draai mezelf op m'n buik, en zo val ik in slaap.

Als ik wakker word, is het hele zwembad leeg. Ik kijk onderzoekend rond, maar er is echt niemand meer. Ik ga rechtop zitten in de kleermaker zit. Ik denk weer aan m'n vader, en gelijk krijg ik weer een flashback.. De dag voor z'n dood..

~ Flashback

'Papa! fijne vaderdag!' zeg ik vrolijk, terwijl bovenop z'n bed ga zitten. Ik geef hem een blauw in gepakt cadeau. 'Voor jou!' zeg ik trots. Ik krijg als bedankje een glimlach. Hij haalt het rode strikje eraf, en opent de doos. 'Wauw!' zegt hij, wanneer hij een tekening eruit pakt met een beertjes sleutelhanger. 'Vind je het mooi?' vraag ik nieuwsierig. Hij knikt, en trekt me naar zich toe. 'Dankjewel prinses' zegt hij, terwijl hij een kus op m'n voorhoofd geeft.

~ einde flashback

Ik slik de tranen weg, maar voel dat m'n wangen alweer nat zijn van de tranen. Zuchtend veeg ik ze weg, en kijk omhoog. Recht in de ogen van Dennis. 'Gaat het?' vraagt hij bezorgd. Ik sta op en begin half huilend te schreeuwen.

'Nee! Wat denk je? Dat het goed gaat? Nee, ik zit hier verdomme opgesloten en ik krijg klote gevoelens voor jou!'

Ohnee, zei ik dat echt? Blijkbaar wel, want Dennis blijft me strak aankijken. 'Oeps' piep ik, ik draai me om en ren weg. 'Stacey!' hoor ik hem nog schreeuwen. Ik negeer hem, en ren de hoteltrappen op.

'Gaat het?' vraagt Sunny bezorgd, als ze m'n uitgelopen mascara ziet. 'Eerlijk? Nee' antwoordt ik. 'Wat is er dan?' vraagt ze. Ohnee, nu moet ik eerlijk zijn... Oke een leugentje voor eigen bestwil kan wel. 'Ik mis m'n moeder' lieg ik. Nouja, ik mis haar wel. Maar het is niet de rede waarom ik huil.. Maar ik houd m'n mond voordat ik dadelijk een hint geef. 'Ik mis m'n ouders ook' zucht Sunny. Ik knik meelevend, en loop richting de badkamer. 'Ik ga even douchen' zeg ik, dan draai ik de deur op slot. Al bijtend op m'n lip, laat ik me op de vloer landen. Ik wil gewoon naar huis, weg uit deze hell..