Opgesloten

Hoofdstuk 15

Ik word wakker door een kussen die meerdere keren in m'n gezicht word geslagen. 'Koekoek, word wakker slaapkop vandaag is de dag!' hoor ik. Ik mompel wat, daarna open ik langzaam m'n ogen. 'Grote dag?' vraag ik slaapdronken. Sunny knikt enthousiast. 'Hoezo?' vraag ik, terwijl terwijl ik luidruchtig geeuw. 'Nou, we hebben vandaag schietlessen'

'Huh wat?' vraag ik.

'Schietlessen'

'Hoezo? Hebben ze dat gezegd?'

'Nee.. Maar dat denk ik, we hebben namelijk ook schietlessen en die zouden binnenkort komen'

Tja, daar heeft ze een punt.

'Maar waarom zouden ze vandaag die schietlessen doen?'

'Ik hoorde stemmen benenden, ze praatte over pistolen, kogels en over schietlessen en natuur-'

Ik onderbreek haar, ik raak nogal geirriteert. Sunny is namelijk echt een ochtendmens, en praat zoals gewoon veel en soms té veel.

'Jaja, dat zal wel.. Maar hoelaat was dat dan?' onderbreek ik haar.

'Oh, half 9'

'Hoelaat is het nu?'

'Oh, kwart over 8 dus ik zou maar even-'

'Oh wacht wat?! kwart over 8?' schreeuw ik uit paniek.

Ik gooi de dekens van me af. 'Waarom zei je dat niet eerder?!' zeg ik, terwijl ik mezelf hijs in een zwarte leren broek. 'Ja hallo, ik vergeet soms ook wat' antwoordt Sunny droog. Ik trek een zwart hempje aan, en trek snel witte adidas superstars aan. Ik ren naar de badkamer, en gooi de deur open die met een klap tegen de muur komt. Ik poets zo snel mogelijk m'n tanden, en doe een laagje make-up op en borstel m'n haar. 'Kom we gaan' zeg ik, terwijl ik deo opdoe. 'Yes sir' zegt Sunny terwijl ze haar hand als een soldaat tegen haar hoofd zet. Ik rol met m'n oog, en gooi de deobus op het bed. 'Kom je nog?' vraag ik, terwijl ik in de deur opening sta te wachten. Ik krijg geen reactie, in tegendeel zelfs.. Sunny staat nog steeds als een soldaat midden in de kamer. Ik sla m'n hand voor m'n voorhoofd. 'Sukkel' zeg ik lachend, terwijl ik haar meesleur.

'Ik heb er zin in!' zegt Sunny enthousiast, terwijl ze samen de trap aflopen. 'Ik ook wel' antwoord ik.. Eigenlijk heb ik er totaal geen zin in, het idee dat ik misschien zelf mensen moet vermoorden.. Ik schud de gedachtes snel van me af, als we door de hal lopen richting Dennis en de anderen. 'We gaan vandaag schiet' grijnst hij, als hij ons ziet aankomen.
'Yes' schreeuwt Sunny over-enthousiast. 'Volgens heb je er wel zin in' grijnst Bram, die achter Dennis staat. Sunny knikt verlegen, terwijl ik hun emotieloos aanstaar. 'Kom we gaan' zegt Dennis..

'Armen gestrekt houden, trekker overhalen en schieten' schreeuwt Stefan streng door de ruimte. Charlotte, Julia, Sunny, een aantal onbekende jongens en ik staan als soldaten op een rij. Ik kijk straks voor me uit. Ik krijg een pistool in m'n handen gedrukt, en loop naar een plek waarbij ik recht voor een rooster sta. Ik doe wat Stefan zei, armen gestrekt, trekker overhalen 'klik', en schieten. Ik voel hoe ik tril, ik sluit m'n ogen en schiet. Na 5 secondes stil te hebben gestaan met m'n ogen dicht, open ik een oog. Ik zie een gat dat bijna midden in het rooster zit. 'Zozo, kon je dit al?' hoor ik opeens achter me. Met een ruk draai ik me om, Dennis.. 'Ehm nee' antwoord ik. 'Dan heb je wel talent' zegt hij, terwijl hij me een knipoog geeft. Ik glimlach maar gewoon, en kijk naar het pistool in m'n handen. Wat zou m'n vader hiervan vinden?
Oei, daar had ik nog niet aan gedacht.. Ik weet namelijk zeker dat m'n vader meekijkt. Misschien vindt hij me wel een monster, een loser, een nietsnut. Ik bijt op de binnenkant van m'n wang. 'Is er iets?' vraagd Dennis die me strak maar bezorgd aankijkt. Ik schud snel m'n hoofd, en ga weer verder met schieten. Wanneer ik weer één schiet, krijg ik een flashback..

~ Flashback.

Hand in hand met m'n oma loop ik achter de stoet aan, vandaag is de dag dat we mijn bloed echte vader gaan begraven.

Emotieloos luister ik naar de speech, die word voorgelezen door de beste vriend van m'n vader. Dan hoor ik m'n naam. 'Stacey, meisje kom maar naar voren'
Ik mocht nu mijn speech doen, ik kijk mijn oma aan die me bemoedigend aankeek. Ik haal diep adem, en liep met het blad naar voren..

'Lieve papa' begon ik.

'Mijn enige papa, de liefste, de mooiste, de grappigste, de sterkste.. Ja papa, dat was jij.. God heeft het zo bedacht, en zo ging het ook. Ondanks je ziekte was je er altijd voor me, toen mama soms boos werd zei je dat alles goed zou komen. Totdat je zo ziek werd, zo ziek.. Ik weet nog goed hoe je altijd naar me lachte. Mensen zeiden zelfs dat we op elkaar leken, ik heb joun mooie ogen.. Mijn ogen zijn m'n mooiste herinnering aan jou, papa. Ik hou van je, dat zal ik ook altijd blijven doen. Mijn held, mijn nummer 1. Ik ga je missen pap.. Maar ik weet dat je over me zal waken, dat stelt me gerust. Slaapzacht pap, ik hou van je.

Dikke kus,

Je kleine meisje.

~ Einde flashback.

Ik staar nog steeds naar het rooster, terwijl er tientallen tranen over m'n wangen rollen. Ik schiet nog een paar keer, en dan gooi ik uit boosheid het pistool met een klap op de grond. Iedereen kijkt me aan,

'Gewoon even frisse lucht' antwoord ik koel, terwijl ik de tranen wegveeg. Ik ren de ruimte uit, en ren naar de tuin. Ik ga naar het vertrouwde bankje, en ga er hulpeloos op zitten..