Kadının elleri küçük ve kırılgandı. Tıpkı kalbi gibi. Onu herkesten koruyacak birine ihtiyaç duyuyordu. Güvenebileceği, sevebileceği, babası gibi onu asla terk etmeyecek birine. Adam ise güçlü, çok güçlüydü. Kadını koruyacak kadar hemde. Ama bir o k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alttaki yıldız sembolüne basıp satır arası yorumlar yaparsanız çok sevinirim..
••••••
Bedenim, huzursuz bir bekleyişin içinde ruhumu yormaktan başka bir şey yapmıyordu. Bekleyişlerin sonu iyi ya da kötü bitmeliyken benim içimde dakikaların saat, günlerin aylar olduğu bekleyişin sonu büyük bir belirsizlikti.
Sandalyeleri masanınaltına yerleştirdiğimde hala beni izleyen meraklı gözler olduğunun farkındaydım. "Salih Amca, sen bana inanmıyor musun?" dediğimde içimdeki sıkıntıya bir yenisi daha eklenmişti. Adama yalan söylediğim yetmiyormuş gibi halabana bakan şüpheli ve tedirgin bakışlarını silsin istiyordum.
"Yok kızım olur mu hiçöyleşey?" derken gözlerini yere dikmiş sesi kısılmıştı. "Kaç gün oldu göremedim. Alışkın değilim ya, ondan bu huysuzluğum" dediğiyle gidip ellerini güvenverircesine tuttum ve eğildim.
Yalan söyleyerek de ne çokgüven verilirdi ya!
"Estağfurullah Salih Amca" dedikten sonra kocaman gülümseyerekbaktım yorgun gözlerine. O da aynışekildekarşılıkverdiğinde önünden kalktım ve tümmasaları son kez silip kasayı toparladım.
Kendim için bir kahve hazırlarkenBurak'dan hala haber gelmeyişi beni iyice huzursuz etmişti.Kaç saat olmasına rağmen ne bir mesaj ne bir çağrıhiç bir şeydüşmemişti telefonuma. Salih Amca'nın arkadaşı gelip birlikte çıktıklarından beri kapalı cafede tek başımaoturmuş bilmem kaçıncı kez kendime yaptığım kahveyi içiyordum.
Elimdeki beyaz kupayıalıp cam kenarındaki sandalyeye oturduğumda telefonumu kontrol ettim. İstediğim bildirimleri göremeyincemasanınüzerine koydum tekrar. Tüm sıkıntıyla nefesimidışarıya verirken elimdekikahvedenküçük bir yudum aldım. Zamanilerledikçesıkılmaya başlarken giyinme odasında bulduğum kitabı okumayabaşladım. Elimde ılık kahve, önümdeçok kalın olmayan bir roman ve içeriyiaydınlatan sokak lambası.
