CAM KADIN- MİLYONLUK BEBEK 4. KİTAP

Bölüm 9

İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNİZE GÖRE GELİYOR... ELLİ YORUMUN ALTINA BÖLÜM GELMEYECEKTİR... BOL KEYİFLER...

Arabayı hızlı bir şekilde Eleanor Aldrin'in evine doğru sürdü. Daha önce buraya gelmesi hiç gerekmediği için gelmemişti. Şuanda sinirli miydi yoksa hayal kırıklığına mı uğramıştı emin değildi. Arabadan çıkıp kapıyı kapattı sertçe. Adres bilgilerinde bu apartmanın dördüncü katı olduğu yazıyordu.

Hızlı bir şekilde apartmana girip asansörün düğmesine bastı. Arızalı ışığı yanınca öfkeli bir şekilde arkasını dönüp merdivenlere doğru gitti. Dört kat merdivenleri çıkmak kolay iş değildi ama en azından formundan bir şey kaybetmediğini görmek güzeldi.

Bir kadının hayatı boyunca böyle peşine gitmemişti. Ancak bir yanda vicdanı da bazı şeylere el vermiyordu. Hırslı bir şekilde zile bastı ama yetmeyince kapıya vurmaya başladı.

Kadın, endişeli ve korkmuş bir şekilde kapıyı açtı. "Bay Sullivan?" dedi onu görünce şaşırmış gibiydi.

"Üç yılın sonunda suratında gördüğüm tek ifadenin bu olması çok ironik" dedi Caleb ve kadını itip içeri girdi.

Evi tahmin ettiği gibi derli topluydu. Bu kadın karakteri gibi titiz ve temiz bir kadındı. Bu yüzden onun kendisine dokunmasını dert etmiyordu. Salona girip etrafına bakındı. Pek de yaşanıyormuş gibi değildi. Koliler ve valizler serilmişti etrafa. Yeni toplanmaya başladığı belli oluyordu. "Bir yere mi gidiyordun?"

Eleanor, onun gözlerinde görmüştü gerçeği. Neyin ne olduğunu biliyordu. Bu yüzden salağa yatmasının bir anlamı yoktu. Sıkıntılı bir şekilde ofadı. Başka hangi neden patronunu kendi evine getirebilirdi ki? Nerede yaşadığını bildiğini bile bilmiyordu. "Ben" dedi ancak ne dediğini bilemiyordu. "İstifamı vermek istiyorum"

Neyse ki gelmişti yoksa muhtemelen yarın telefonundan alırdı istifa haberini. Alaycı bir şekilde güldü. "Diesel'in videosunu izledim" dedi en sonunda kendisini bir koltuğa bırakarak. "Her seferinde geri sardım ama birden saldırganlaşması için neden bulamamıştım." Başını yana eğdi. "Kameranın görüş açısında değildin. Onun orada olduğunu bilsen odadan çıkmazdın ama çıktın işte"

Her şeyi gayet net bir şekilde anlamıştı. Diesel'i son ana kadar görmemişti. Yaptığı en büyük aptallık o anda ana ofise saklanmak olmuştu. Bir müşteri gibi davranarak çıkışa gitse daha aklıselim bir hareket olurdu ancak o anda düzgün düşünememişti.

Tedirgin bir şekilde kolunu ovdu. Ona bakmak zor geliyordu. Altın rengi gözleri çok korkutucuydu. İlk defa kendisine direk bakıyordu belki de. Tuhaf şuçlayan bir hali yoktu. Sadece durumu açıklıyordu ama gözlerinden kızgın olduğu belli oluyordu.

"Ben üzgünüm" dedi en sonunda. Başka ne diyeceğini bilemiyordu.

Üzgün müydü? Üzgün olmalıydı. Öne doğru eğildi ve yüzünü sıvazladı. "Ben bu adamın derdi ne diye ortalarda gezinirken sen sessiz sedasız oturdun" dedi en sonunda sesi gerçekten kulağa geldiği gibi yorgun mu geliyordu? "Aklına durumu açıklamak hiç gelmedi mi? Üç yıl boyunca benim yanımda durup her konuda yardımcı olurken sana yardımcı olabileceğim aklına gelmedi mi?"

Gelmemişti. Genç kadın başını aşağı eğdi. Keith uyuduğu için şanslıydı. Bu konuşmayı duymasını istemiyordu. Küçük bir erkek çocuğu olarak babasına karşı ihtiyacı büyüktü. Bir rol model istiyordu kendisine ancak o kişinin Diesel Spinozza olmasına kesinlikle izin veremezdi.