Zawgyi Ver
ဒီေန႔ ေဆး႐ုံအုပ္က လူနာတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးဖို႔ အထူးတလည္ေတာင္းဆိုလာတာေၾကာင့္ သူ လက္ခံခဲ့မိသည္။
ေဆးရံုအုပ္ႀကီးက ေဆြမ်ိဳးအရင္းအခ်ာလိုပင္ သူ႔အေပၚမွာ အလြန္ေကာင္းသည္။
ထက္႐ွိန္လို ပညာေတာ္ၿပီး မျပည့္စံုသည့္ လူငယ္ေတြကို ေျမေထာင္ေျမႇာက္ေပးေနသည့္ ေလးစားဖြယ္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။
စကားစပ္ရင္း ေျပာမိၾကရာက ထက္႐ွိန္ရဲ႕ဖခင္ျဖစ္သူနဲ႔ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးတို႔က သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြဆိုတာေၾကာင့္လည္း ထက္႐ွိန္ကို ပိုၿပီးအားကိုးကာ အေလးေပးသည္။
ထက္႐ွိန္ကို နယူးဇီလန္မွာ ဘြဲ႔လြန္အတြက္ေက်ာင္းသြားတတ္ဖို႔ကိုလည္း သူကပဲ အစစအရာရာေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တာပင္ ျဖစ္သည္။
ျခံေ႐ွ႕ကို ေရာက္တာနဲ႔ ျခံေစာင့္က တံခါးလာဖြင့္ေပးၿပီး
ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးက အိမ္ေ႐ွ႕ကေနထြက္ႀကိဳလို႔ေနသည္။
"ေရာက္လာၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ"
"လာလာ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့ ဒီမွာ ခဏထိုင္ေနခဲ့ဦးေနာ္"
သူ႔ကို ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ခိုင္းေစၿပီး ခဏအၾကာမွာေတာ့ ေဆးရံုအုပ္ႀကီးနဲ႔ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးတို႔ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္က ျပန္ထြက္လာၾကသည္။
"ေဒါက္တာထက္႐ွိန္ ဒါက ဆရာ့ရဲ႕အစ္မ ေဒၚစန္းခင္တဲ့
လူနာကေတာ့ အေပၚထပ္မွာ ဟိုတစ္ေန႔က အစာအိမ္ေသြးေၾကာေပါက္လို႔ မင္း ခြဲစိတ္လိုက္ရတဲ့လူနာေလ"
ေဒၚစန္းခင္က ထက္႐ွိန္ကိုျမင္ေတာ့ ႏွစ္လိုအားရျပံဳးျပၿပီး
"ဟို ဆရာဝန္ေလးပဲကို "
"ဟုတ္ကဲ့ ႀကီးေမ"
ဒါဆို သူ ေစာင့္ေ႐ွာက္ခြင့္ရေတာ့မယ္လူနာက ဝန္း ေပါ့။
သူ႔ကိုသူေတာင္ မထိန္းခ်ဳပ္လိုက္မိဘဲ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးပန္းေတြပြင့္သြားတယ္။
"မႀကီး ဒါဆို ငါျပန္ေတာ့မယ္
ထက္႐ွိန္ကို လိုအပ္တာေတြ လုပ္ေပးလိုက္ပါဦး"
YOU ARE READING
Smile Again
Randomအရာရာကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး မင္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတာင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္လာတဲ့အခါ မင္းကေတာ့ ငါ့ကိုစြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္.......။ ဒီအခ်စ္ေတြက မင္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးဆိုတဲ့ ေျဖသိမ့္စကားေလးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က နာက်င္ခံစားရမႈေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူကမ်ားတာဝန္ယူေပးမွာလဲ...။ မ...
