Part 33

1K 48 11
                                    

Zawgyi Ver

ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျမင္ေနရသည့္ ထက္ရွိန္ကို ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ရင္း အက်ႌလက္ေတြကို ဟန္ပါပါျဖင့္ ေခါက္တင္လိုက္သည္။
ေျခတစ္လွမ္းေရွ႕တိုးလာတိုင္းမွာ ေဒါသလႈိင္းလံုးတို႔က ဆထက္တပိုး တိုးလို႔ေနသည္။

ကားတံခါးကို ေက်ာမွီထားသည့္ ဒီေကာင္၏အက်ႌစကို ေဆာင့္ဆြဲကာ ညာသံမေပးဘဲ အားရပါးရ စိတ္ႀကိဳက္ထိုးႀကိတ္ေနမိသည္။
ထက္ရွိန္ ဘာမွေတာ့ ျပန္မလုပ္မိေပမယ့္ ေၾကာင္အ,သြားရသည္မွာ အမွန္ပင္။

ဝလႅာ့ရဲ႕ေဒါသတႀကီး ထိုးႀကိတ္ေနသည့္ ပံုစံမွာ ဝန္းရံခ မျမင္ဖူးသည့္ပံုစံပင္။
တကယ္ကို ေဒါသေတြထြက္ေနၿပီး မ်က္ႏွာေတြလည္း ရဲေနသည္။
တစ္ဖက္က ထက္ရွိန္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းမွာလည္း ေသြးစတို႔ျဖင့္ ေပက်ံလို႔ေနသည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ထပ္ထိုးဖို႔ျပင္ေနသည့္ ဝလႅာ့ရဲ႕လက္ကို အေနာက္ကေန သိမ္းက်ံဳးဖက္ထားရင္း ဝန္းရံခ လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။

"ေတာ္ၿပီ ဝလႅာ....ေတာ္ၿပီ
ထားလိုက္ေတာ့...."

ဝလႅာက လက္ကိုဆြဲခါလိုက္ရင္း ကားရွိရာဘက္သို႔ ထြက္သြားသည္။
ဝလႅာ့ရဲ႕အေနာက္သို႔ ေျပးမလိုက္ခင္ ထက္ရွိန္ရွိရာဘက္သို႔ တစ္ခ်က္ေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လိုက္မိေသးသည္။
မ်က္ႏွာမွာ အနည္းငယ္တြန္႔ရႈံ႕ေနၿပီး နာက်င္ေနသည့္ဟန္ သူရွိရာေငးၾကည့္ေနသည္။

ထူပူေနသည့္ ပါးတစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ကိုင္ရင္း ႏွာေခါင္းက စီးက်လာသည့္ ေသြးစတို႔ကို သုတ္လိုက္သည္။
ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ျဖင့္ အတီးခံလိုက္ရသည့္ အျဖစ္...။

"ဟယ္...ေမာင္ထက္ရွိန္ ဘာျဖစ္ရတာလဲ
မင္းကို ဘယ္သူက ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာလဲ"

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ႀကီးေမရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္ၾကစို႔"

ႀကီးေမက သူ႔ကို စိုးရိမ္တႀကီးျဖစ္ေနတာမို႔ ဝန္းတို႔ကို မျမင္ေသးခင္ အျမန္ျပန္ဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
ဒီေန႔ ႀကီးေမက ေဈးဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ အျပင္ကိုလိုက္ပို႔ရာက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဝန္းတို႔ႏွင့္ ဆံုလိုက္မိသည္။

Smile AgainWhere stories live. Discover now