Zawgyi Ver
ဒီတစ္ခါစိတ္ဆိုးၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းလာသည့္ ကိစၥနဲ႔ပက္သက္လို႔ ဝန္းရံခ ႀကီးေမတို႔ကို တစ္ခြန္းေလးေတာင္မဟမိ။
ထက္ရွိန္ကလည္း အရင္လို လိုက္ေခ်ာ့ၿပီးလိုက္ေခၚတာမ်ိဳး လာမလုပ္။
သူလည္းပဲ တကယ္စိတ္ကုန္သြားတာျဖစ္မည္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညစာထမင္းဝိုင္းမွာ ႀကီးေမရယ္ ဦးႀကီးေအးျမင့္ရယ္ သူရယ္ သံုးေယာက္သာရွိသည္။
ပံုမွန္ဆို ေဆးရုံမွာပဲ အိပ္ေလ့ရွိသည့္ ဦးႀကီးက ဒီေန႔မွာ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။
"ဝန္းဝန္း"
"ဗ်ာ"
ဦးႀကီးက သူ႔ကို တစ္ခုခုေျပာလိုဟန္ စကားစလာခဲ့သည္။
"မင္းနဲ႔ ထက္ရွိန္နဲ႔ ဘာျပႆနာေတြျဖစ္ထားၾကလို႔လဲ"
ဝန္းရံခ ေရငံုထားတဲ့ပါးစပ္လိုမ်ိဳး တိတ္ဆိတ္ေနမိသည္။
"လူႀကီးက ေမးေနရင္ေျဖေလ"
ႀကီးေမကလည္း သူသိခ်င္တာနဲ႔ပဲ ေရာေငါက္ေနျပန္သည္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
ဝန္းရံခ ထမင္းစားေနလို႔ ပါးစပ္မအားေနပံု မေျဖခ်င့္ေျဖခ်င္နဲ႔ ဇြန္းၿမီးကို ကိုက္ေနသည္။
"ဘာမွမျဖစ္တာ ေသခ်ာလို႔လား
ထက္ရွိန္ ေဆးရုံကိုမလာတာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ၿပီ
ဖုန္းဆက္ရင္လည္း မကိုင္ဘူး
ဘာအေၾကာင္းမွလည္း မၾကားဘူး"
မ်က္လံုးေတြကို ေဝ့ဝိုက္ကာ သူနဲ႔မဆိုင္သလိုမ်ိဳး လုပ္ေနလိုက္သည္။
"မင္းတို႔ ဘာမွမျဖစ္တာ ေသခ်ာရင္ အခုညအိမ္ျပန္ၿပီး
ထက္ရွိန္ ဘာျဖစ္တာလဲ ငါ့ကိုအေၾကာင္းျပန္"
"ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မျပန္ဘူး
သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လည္း ဘာမွမဆိုင္ေတာ့ဘူး"
ဝန္းရံခ ထမင္းစားပြဲကေန ခ်က္ခ်င္းထကာ
"ၿပီးေတာ့ အခု ကၽြန္ေတာ္ ဝလႅာနဲ႔လက္ထပ္ေတာ့မွာ
အဲ့ဒါ ႀကီးေမတို႔ကို အသိေပးထားတာ"
ပါးျပင္ေပၚက ခပ္ရွိန္းရွိန္းနာက်င္မႈနဲ႔ 'ျဖန္းကနဲ' လက္ဝါးသံ။
ဦးႀကီးေအးျမင့္က သူ႔ကို စိတ္ပ်က္သလိုအၾကည့္မ်ိဳး ေသြးေအးသည့္ ေဒါသျဖင့္ ဘဝမွာပထမဆံုးအေနနဲ႔ ရုိက္ျခင္း။
ေဒၚစန္းခင္မွာ အံ့ဩမွင္သက္စြာနဲ႔ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ တားခ်ိန္ပင္မရလိုက္။
YOU ARE READING
Smile Again
Randomအရာရာကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး မင္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတာင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္လာတဲ့အခါ မင္းကေတာ့ ငါ့ကိုစြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္.......။ ဒီအခ်စ္ေတြက မင္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးဆိုတဲ့ ေျဖသိမ့္စကားေလးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က နာက်င္ခံစားရမႈေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူကမ်ားတာဝန္ယူေပးမွာလဲ...။ မ...
