Zawgyi Ver
ပူျပင္းတဲ့ ေႏြရာသီဟာ အထီးက်န္ဆန္ၿပီး ေျခာက္ကပ္လြန္းလွတယ္။ အစာရွာထြက္ေတာ့မယ့္ ငွက္ငယ္ေလးေတြက တစာစာေအာ္ဟစ္ကာ မနက္ခင္းရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္စကားေလးေတြေျပာေပးရတာက သူ႔တို႔တာဝန္တစ္ရပ္ပဲ မလား...။
"ေလတိုက္တိုင္းေႂကြတဲ့ သစ္ရြက္ေဟာင္းမ်ားလို
ဒီအခ်ိန္ ဒီရက္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ကုန္သြားရင္
ေဖာ္ကြာသူဘဝမွာ လြမ္းရသက္သာလိမ့္မယ္
အို....အညာေႏြရွည္လြန္းတယ္
အညာေႏြၾကာလြန္းတယ္
အခ်ိန္ကုန္ေစမယ့္ မင္းမရွိၿပီေလ...."
ယာခင္းထဲ ႏြားႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ထြန္ယက္ေနရင္း ဘထီးရဲ႕ အညာေႏြသီခ်င္းေလး တသာသာညည္းေနတဲ့ ထက္ရွိန္ကိုျမင္ေတာ့ ယာနားနီးခ်င္းျဖစ္တဲ့ ကိုသက္လြင္က ယာကန္သင္းထဲက ျဖတ္သြားရင္း လွမ္းေအာ္ေမးလိုက္သည္။
"ေဟ့...ထက္ရွိန္ သီခ်င္းသံေလး တသာသာပါလား"
ထက္ရွိန္က ႏြားနဖားႀကိဳးကို ထိန္းကိုင္ထားရင္း ႏွင္တံကို အသာေျမႇာက္ကာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ေရွ႕ဆက္သြားေစဖို႔ ေျခာက္သကာရုံေလး ေျခာက္လိုက္ၿပီး ထြန္ယက္ေနရာကေန ကိုသက္လြင္ရွိရာဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ျပံဳးျပလိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းပ်င္းေနလို႔ သီခ်င္းဆိုမိတာပါဗ်"
"ေအးပါကြာ ဆိုပါ မနက္အေစာႀကီးကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကမ်ား ယာထဲ ေရာက္ေနတာလဲ"
"ႏိုးတဲ့အခ်ိန္ ထလာလိုက္တာပဲ"
ကိုသက္လြင္က ယာထဲမွာ ထီးထီးမားမားႀကီးရွိေနတဲ့ ေညာင္ပင္ႀကီးရွိရာ လက္ညိဳးထိုးျပကာ
"ငါ့မွာ စားစရာေတြပါတယ္ ဗိုက္ဆာရင္ ဟိုေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ လာစားလွည့္ ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
ထက္ရွိန္က လိမၼာတဲ့ကေလးမို႔ ကေလးကစ ေခြးအဆံုး သူတို႔တစ္ရြာလံုးက ခ်စ္ၾကသည္။
ကိုသက္လြင္က ထက္ရွိန္နဲ႔ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ေတာ့ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ကြာေပမယ့္ ယာနားနီးခ်င္း ေဆြမ်ိဳးရင္းဆိုသည့္အတိုင္း တစ္ရြာထဲသားခ်င္းမို႔ ထက္ရွိန္ကို သူ႔ရဲ႕ညီအရင္းလိုပင္ ခ်စ္သည္။
ေနမြန္းတည့္တဲ့အထိ ထက္ရွိန္က လံုးဝမနားဘဲ ဆက္တိုက္ထြန္ယက္ေနတာ ဧကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာင္ ၿပီးေနေခ်ၿပီ။
ကိုသက္လြင္က ေညာင္ပင္ေအာက္ကေန တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေခၚေနျပန္ေတာ့ ႏြားေတြကို လႊတ္လိုက္ၿပီး သြားလိုက္သည္။
YOU ARE READING
Smile Again
Randomအရာရာကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး မင္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတာင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္လာတဲ့အခါ မင္းကေတာ့ ငါ့ကိုစြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္.......။ ဒီအခ်စ္ေတြက မင္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးဆိုတဲ့ ေျဖသိမ့္စကားေလးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က နာက်င္ခံစားရမႈေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူကမ်ားတာဝန္ယူေပးမွာလဲ...။ မ...
