Zawgyi Ver
"ဟိုကေလး!!! ျပန္လာခဲ့စမ္း"
မ်က္ႏွာေျပာင္သည့္ ဒီကေလးက ဘယ္ကေနေရာက္လာျပန္ၿပီလည္း။
ေအာင့္သက္သြားသည့္ နာက်င္မႈနဲ႔အတူ ေဒါသတို႔အလိပ္လိုက္ထြက္ရသည္။
ဘယ္ဘဝက ေစာင္အကုသိုလ္ေတြလည္း။
"ျပန္လာခဲ့စမ္း ေျပာေနတာမၾကားဘူးလား"
အခန္းထဲမွာ ပြစာက်ဲႏွံ႔ေနေအာင္ ေဆာ့ထားသည့္ ဒီကေလးစုတ္။
က်က္သေရတံုး အမ်ိဳးယုတ္ကေလး။
"ထက္ရွိန္!! ထက္ရွိန္!!"
ထမင္းစားခန္းဘက္ ေျပးထြက္သြားသည့္ ထိုကေလးေနာက္လိုက္ရင္း ထိုလူကို ေဒါသတႀကီးေအာ္ေခၚမိသည္။
သူ႔အေဖရဲ႕ဒူးေခါင္းေနရာကို တင္းေနေအာင္ဖက္ထားသည့္ ထိုကေလးက မ်က္ႏွာကိုေမာ့ကာ ဖေအကို အကူအညီေတာင္းသည့္ဟန္။
"ဒါက ဘာသေဘာလဲ ထက္ရွိန္
ဒီကေလးက ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ"
ထက္ရွိန္ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္း
"သားသားက ေက်ာင္းပိတ္ၿပီေလ
အဲ့တာ ဒီမွာေနခ်င္လို႔တဲ့ ဝန္းရဲ႕"
"အဲ့ေတာ့ ဒီမွာေနမွာေပါ့
ငါ့လည္း ဘာမွမေျပာပါလား"
"အင္း...ေျပာေတာ့ေျပာမလို႔ဘဲ
အခ်ိန္ဆြဲေနရင္း မေျပာမိလိုက္ဘူး"
"အဲ့ေတာ့ မင္းလုပ္ခ်င္ရာလုပ္တယ္ေပါ့"
တည္တန္႔ေအးစက္သြားသည့္ ဝန္းရဲ႕မ်က္ႏွာက မုိးႀကိဳးပစ္မည့္ လၽွပ္စီးလိုပင္။
ဝန္းမႀကိဳက္ဘူးဆိုတာသိလို႔ သားသားကို မလိုက္ခဲ့ဖို႔ေျဖာင္းဖ်ခဲ့တာ။
ကေလးက ငိုယိုေနျပန္ေတာ့ ဖေအျဖစ္သည့္သူက ဘယ္လိုမ်က္ႏွာလႊဲႏိုင္ပါ့မလဲ။
"တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ခြဲေနရတာဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ခဏေလာက္ ေနခ်င္တဲ့သေဘာပါ
ဝန္း ခြင့္ျပဳေပးလို႔ရမလား"
ဒင္းက ငါးပိဖုတ္ မ်က္ႏွာသာေပး ေရႊေရးပန္းကန္ေပၚတက္ လုပ္ခ်င္လာတယ္။
နည္းနည္းေလးေရာလိုက္တာနဲ႔ ေပါခ်င္လာေတာ့တာပဲ။
"မင္းရဲ႕အိမ္ပဲေလ မင္းရဲ႕သေဘာပဲ
မင္း တင္ေခၚခ်င္တဲ့သူ တင္ေခၚေပါ့
ငါ့ကို ေမးေနစရာမလိုပါဘူး"
YOU ARE READING
Smile Again
Randomအရာရာကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး မင္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတာင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္လာတဲ့အခါ မင္းကေတာ့ ငါ့ကိုစြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္.......။ ဒီအခ်စ္ေတြက မင္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးဆိုတဲ့ ေျဖသိမ့္စကားေလးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က နာက်င္ခံစားရမႈေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူကမ်ားတာဝန္ယူေပးမွာလဲ...။ မ...
