Zawgyi Ver
ဝန္းရံခ နံရံရဲ႕အနီးနားကို တိုးကပ္လို႔ ေလသံေလးနဲ႔
"ထက္ရွိန္ မင္း အခ်ိန္ရရဲ႕လား
ငါ မင္းနဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္"
"ရတာေပါ့ ဝန္းရဲ႕"
"မနက္က်ရင္ အေစာႀကီးထရမွာမို႔လား
ငါ အမ်ားႀကီးမေျပာပါဘူး
ျမန္ျမန္ပဲ ေျပာမွာ"
"အင္း ကိုယ္နားေထာင္ေနတယ္"
ဝန္းရံခက နံရံကို သူ႔ရဲ႕ ေခါင္းေလးနဲ႔ ကပ္ထားလိုက္တယ္။
"ငါ မနက္ျဖန္က်ရင္ ျပန္ရေတာ့မွာ
ေနာက္ေန႔ကစၿပီး မင္းကို ေတြ႕လို႔ ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"
ထက္ရွိန္ စကားတစ္လံုးကိုေတာင္ ေလးတြဲ႕စြာနဲ႔ သံရွည္ဆြဲၿပီး ေျဖေနမိတယ္။
"အင္း....."
"အဲ့တာ.......
မင္း စာေမးပြဲၿပီးရင္ ငါ့ကို လာေတြ႕မွာလား ဟင္..."
ထက္ရွိန္ထံမွ ဘာသံမွ မၾကားရတာေၾကာင့္ ဝန္းရံခရဲ႕မ်က္ႏွာက ႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး ရႈံ႕မဲ့လို႔လာရသည္။
"ဟင္လို႔ ...ငါ ေျပာတာ မင္းမၾကားရတာလား"
"အင္း ၾကားရတယ္
ကိုယ္နည္းနည္း အိပ္ခ်င္ေနလို႔"
"အဲ့တာဆိုလည္း အိပ္ေတာ့ေလ"
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ထက္ရွိန္ တစ္ေနလံုး စိတ္ေတြလည္းရႈပ္ ေခါင္းေတြပူေနမိသည္မွာ အမွန္ပင္။ ဝန္းရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့မွ တင္းထားသမၽွ စိတ္ေတြေျပေလၽာ့ကာ အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာၿပီး
တစ္ခုခုကိုျပန္ေျပာဖို႔အတြက္ေတာင္ အားမရွိေတာ့။ ဒီလိုစိတ္နဲ႔မ်ား ေနာက္ရက္ေတြကို ဝန္းမရွိဘဲ ဘယ္လိုမ်ားျဖတ္ေက်ာ္ရမွာလဲေလ...။
ခ်စ္ရသူရဲ႕လက္ကေလးကို ခဏတာမၽွ ကိုင္တြယ္ခြင့္ ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
ခဏပဲျဖစ္ျဖစ္ ေထြးေပြ႕ထားခ်င္မိသည္။
တစ္ဖက္ကနံရံမွာ မင္းရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိေလးကပင္ ကိုယ့္ရင္ကိုေႏြးေထြးေစတယ္ ဝန္း....။
"ဟင့္အင္း...ကိုယ္ မအိပ္ေသးဘူး ဝန္းရဲ႕အသံကိုၾကားခ်င္ေသးတယ္ စကားေျပာေပးေနာ္"
"အင္းပါ"
ဝန္းရံခ တစ္ေယာက္တည္း စကားေတြအမ်ားႀကီး ေျပာေပးေနေပမယ့္ မၾကာခင္မွာပဲ ထက္ရွိန္ဆီက စိုးစဥ္းေသာ အသံမၽွမၾကားရဘဲ ၿငိမ္ဆိတ္လို႔ေနေတာ့သည္။
YOU ARE READING
Smile Again
Randomအရာရာကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး မင္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတာင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္လာတဲ့အခါ မင္းကေတာ့ ငါ့ကိုစြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္.......။ ဒီအခ်စ္ေတြက မင္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးဆိုတဲ့ ေျဖသိမ့္စကားေလးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က နာက်င္ခံစားရမႈေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူကမ်ားတာဝန္ယူေပးမွာလဲ...။ မ...
