Zawgyi Ver
"တကယ္သြားေတာ့မွာေပါ့"
"အင္း"
မေန႔ညက ဝင္လာတဲ့ ဖုန္းတစ္ေကာလ္ေၾကာင့္ ဒီေန႔မနက္ ရုတ္တရက္ႀကီး မႏၲေလးကိုျပန္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနသည့္ ထက္ရွိန္။
အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ကမန္းကတန္းသိမ္းေနသည္မွာ အလ်င္လိုေနသည့္ဟန္။
ဝန္းရံခကေတာ့ ေဘးမွာတစ္ေလၽွာက္လံုး မ်က္လံုးဝိုင္းေတြနဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲ ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
"ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲ"
အိတ္ထဲကို ထည့္လက္စ အဝတ္ေခါက္အား ရပ္တန္႔ထားလိုက္ရင္း ဝန္းရံခကို လွည့္ၾကည့္လို႔လာသည္။
ၿပီးေတာ့ စကားတို႔ကိုေလးပင္စြာနဲ႔ တစ္လံုးခ်င္း ေျပာလာသည္။
"မေျပာတတ္ေသးဘူး
အရမ္းႀကီးလည္း ေမၽွာ္မေနပါနဲ႔"
အိမ္ကထြက္သြားခါနီး ဆိုင္ကယ္ထြက္လုဆဲဆဲမွာပဲ ထက္ရွိန္ရဲ႕လက္တို႔ကို စိုးရိမ္တႀကီးဆြဲထားမိသည္။
ေဝ့ဝဲလာသည့္ မ်က္ရည္စတို႔ကို မ်က္လႊာေလးခ်ကာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္း
ေျပာခ်င္ခဲ့တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္း.......
ငါ့ေဘးနားက ထြက္မသြားပါနဲ႔...။
ငါ့မွာ တားျမစ္ပိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ျပန္လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္ျပန္လာၿပီး ထြက္သြားခ်င္တဲ့အခ်ိန္ထြက္သြားေနတဲ့ ငါ့မ်က္ကြယ္မွာရွိေနတဲ့မင္းကို
ဘယ္လိုမ်ား စိတ္ခ်ႏိုင္ပါ့မလဲ။
ဒါေပမယ့္ ငါ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
ထားခဲ့ဖူးတဲ့ကတိေတြနဲ႔ ရစ္ေႏွာင္ထားတဲ့သံေယာဇဥ္ေတြ
မင္းရဲ႕ေဘးမွာ အျမဲရွိေနႏိုင္ဖို႔ အရာအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ ငါ့အေပၚမွာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ေလာက္ဘူးမလား။
"ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ေနာ္"
ေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ၿငိမ့္ျပၿပီး အလ်င္စလိုထြက္ခြာသြားသည့္ ေက်ာျပင္က်ယ္ကို မ်က္စိတစ္ဆံုးေငးၾကည့္မိခဲ့သည္။
ထိုအရိပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ျခံေရွ႕မွာ ဒူးတုပ္ခ်လိုက္မိသည္။
ဒီတစ္ေခါက္ခြဲခြာျခင္းမွာ အမည္မသိေသာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈနဲ႔ေသာကေတြက သူ႔ထံစိုးမိုးေနခဲ့သည္။
ပါးထက္မွာ တလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္စတို႔က မလိုအပ္ဘဲနဲ႔လား။
YOU ARE READING
Smile Again
Randomအရာရာကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး မင္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတာင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္လာတဲ့အခါ မင္းကေတာ့ ငါ့ကိုစြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္.......။ ဒီအခ်စ္ေတြက မင္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးဆိုတဲ့ ေျဖသိမ့္စကားေလးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က နာက်င္ခံစားရမႈေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူကမ်ားတာဝန္ယူေပးမွာလဲ...။ မ...
