Smile Again

Part 15

Zawgyi Ver

ေလရူး၏ ဆတ္ေဆာ့မႈေၾကာင့္ လြင့္ပါးခဲ့ရတဲ့ ရြက္ေဟာင္းကေလးမ်ားနဲ႔ ေပါက္ပန္းနီနီ လက္ပံပြင့္ေတြကို ျမင္ရျပန္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္က ႏွစ္ေယာက္အတူသြားခဲ့ဖူးတဲ့ အိမ္ျပန္လမ္းေလးကို ေအာက္ေမ့မိပါရဲ႕...။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေျဖၿပီးကတည္းက ဝန္းရံခ ဂဏွာမၿငိမ္ျဖစ္ေနရသည္။
မႏၲေလးကို သြားၿပီး ထက္ရွိန္ဆီကို သြားေတြ႕ခ်င္တဲ့စိတ္က ထိန္းမရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။
ဒီေန႔မွာေတာ့ မိဘေတြမသိေအာင္ ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုနဲ႔ မနက္ အေစာႀကီးကတည္း ကားဂိတ္ကို တစ္ေယာက္တည္းထြက္လာၿပီး လူႀကီးေတြမပါဘဲ အေဖာ္မပါသည့္ခရီးကို ပထမဦးဆံုး ႏွင္လာမိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
လမ္းေဘးဘီဝဲယာက လယ္ခင္းျပင္ေလးေတြက စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈ အတိၿပီးေစၿပီး ေတာင္စြယ္ကေန တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေရာင္နီသန္းလာၿပီး ျမင့္တက္လာေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေရႊဝါေရာင္ေနလံုးႀကီးကို ကားျပတင္းကေန ေငးလို႔အေၾကာင္းအရင္းမဲ့လွစြာ ႏွစ္ေထာင္းအားရျပံဳးလိုက္မိသည္။

ခ်စ္သူရွိေသာအရပ္ဟာ ေျခအဆန္႔ခ်င္ဆံုးခရီးျဖစ္ခဲ့တယ္။

လမ္း၃၀က ေဆးရုံႀကီးအေရွ႕မွာပဲ ဆင္းၿပီး မၾကာေသးမီကမွ ႀကီးေမဆီက လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ Phone  အသစ္စက္စက္ကေလးကိုထုတ္ၿပီး ဖုန္းလွမ္းဆက္ကာ ထက္ရွိန္အလာ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

ထက္ရွိန္ ဝန္းရံခဆီက ဖုန္းဝင္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ အေဆာင္ကေန ကမန္းကတမ္းနဲ႔ ေဆးရုံႀကီးအေရွ႕သို႔ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
ရွပ္အျဖဴေလးခံၿပီး မိုးျပာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဂ်င္းလက္ရွည္နဲ႔ ဂ်င္းပန္႔အနက္ေရာင္ကိုတြဲဖက္ၿပီး ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ဝန္းရံခက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားျဖစ္တဲ့ သူ႔ထက္ပင္ လန္းဆန္းလို႔ေနေသးသည္။
ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ပုဆိုးပဲအျမဲဝတ္ရသည္မို႔ ဒီလိုပံုစံေလးနဲ႔ ဝန္းကို ထက္ရွိန္မျမင္ဘူးေသးတာေၾကာင့္ ပါးစပ္ကိုခပ္တင္းတင္းေစ့ရင္း အသိစိတ္လြတ္စြာ ေငးေမာေနမိသည္။
ေဆးရုံအနီးအနားရွိ ျဖတ္သြားျဖတ္သြားလူတန္းစားအရပ္ရပ္တို႔၏ အၾကည့္တိုကိုမခံမရပ္ႏိုင္စြာ ဝန္းရံခရဲ႕ေရွ႕ေမွာက္ ထီးထီးမားႀကီး ပိတ္ရပ္ပစ္လိုက္သည္။
သူ႔ေရွ႕မွာ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ထက္ရွိန္ကို ဝန္းရံခ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြေပၚသည္အထိ ျပံဳးျပလိုက္သည္။